ΑΜΥΝΑ
#Tags:
ενοπλες δυνάμειςChinookφρεγάτεςKiowaπολεμικό ναυτικόΠολεμική ΑεροπορίαελικόπτεραΣΤρατός ΞηράςΜνημόνιοΟι Ένοπλες Δυνάμεις πριν και μετά την κρίση: Πως κρατήθηκαν αλλά και πως θα εξοπλιστούν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Την ώρα που η χώρα προετοιμάζει την έξοδό της από τη μνημονιακή Ελλάδα των τελευταίων ετών, στις Ένοπλες Δυνάμεις μετρούν τις πληγές οι οποίες πολλές φορές, τις έφεραν σε οριακό σημείο, όμως είχαν τον τρόπο να τα καταφέρουν.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως τα χρόνια της κρίσης οι Ένοπλες Δυνάμεις έμειναν αλώβητες καθώς ο προϋπολογισμός Στρατού Ξηράς, Πολεμικής Αεροπορίας & Πολεμικού Ναυτικού έπεσε ακόμη και κάτω από τα 300.000.000 το χρόνο για κάθε κλάδο και μ’ αυτά τα χρήματα έπρεπε και πρέπει ακόμη και σήμερα να πορευτούν με ιδιαίτερη σύνεση.
Χρήματα που έχουν να κάνουν με τις μετακινήσεις, τη διαχείριση υλικών, πυρομαχικών, τα λεγόμενα λειτουργικά έξοδα.
Μπορεί στα επιτελεία να δηλώνουν πολλές φορές προς τα έξω πως «είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο» ωστόσο υπάρχουν οι φωνές που όλα αυτά τα χρόνια τονίζουν πως μειώθηκαν οι ασκήσεις, οι μετακινήσεις, τα πυρομαχικά και είναι οι άνθρωποι που καθημερινά βιώνουν στις μονάδες στους σχηματισμούς της παραμεθορίου τη δική τους πραγματικότητα.
Σ’ αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως την τελευταία διετία έχει καταγραφεί άνοδος στις ασκήσεις κυρίως στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και φυσικά όλη αυτή η εγρήγορση έχει να κάνει με τις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας, αλλά και μια σχετική βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Αν μιλήσουμε για μισθούς και επιδόματα στρατιωτικών (συμπεριλαμβάνονται μέσα στους προϋπολογισμούς των επιτελείων) εκεί το θέμα χωρά τεράστια συζήτηση, αφού τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων «έβαλαν πλάτη» από την αρχή της κρίσης.
Ωστόσο το οικονομικό επιτελείο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας σε συνεργασία με τους αρμόδιους αξιωματικούς των επιτελείων και των σχηματισμών, φρόντισαν με κύριο όπλο τα χρήματα των παλαιότερων προϋπολογισμών του 2010, να διατηρήσουν σε ικανοποιητικό επίπεδο όλα εκείνα τα υλικά που είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία των μονάδων. Ουσιαστικά αυτό ήταν η σωτηρία για τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα ώστε να είναι ικανές οι Ένοπλες Δυνάμεις ν’ ανταποκριθούν στις όποιες απαιτήσεις έπρεπε να δώσουν το παρόν και ήταν πολλές αυτές οι στιγμές.
Φυσικά έμειναν και πράγματα αρκετά πίσω σε όλους τους τομείς, μια από τις πιο χαρακτηριστικές είναι η υποστήριξη με ανταλλακτικά των αεροσκαφών Mirage 2000, υποπρόγραμμα που έχει καθυστερήσει πάρα πολύ, δεν είναι το μοναδικό και σε αυτό δεν υπάρχει μόνο ευθύνη της Ελλάδας.
Παρόμοια θέματα υπάρχουν και στο Πολεμικό Ναυτικό και στον Στρατό Ξηράς που όλα περιμένουν να πάρουν σειρά προτεραιότητας.
Φυσικά τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα ανήκουν στα ενιαία μεσοπρόθεσμα προγράμματα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού που το ΕΜΠΑΕ 2006-2015 ουσιαστικά δεν υλοποιήθηκε ελέω της οικονομικής δυσπραγίας. Ορισμένα προγράμματα τρέχουν έστω και με καθυστερήσεις, άλλα ακυρώθηκαν ή κάποια στιγμή θα γίνουν.
Ήδη υποπρογράμματα όπως η υποστήριξη με ανταλλακτικά των μεταγωγικών αεροσκαφών C-27 ανακοινώθηκαν κατά τις τελευταίες συνεδριάσεις του κυβερνητικού συμβουλίου εξωτερικών και άμυνας πριν την τελική συμφωνία για την αναβάθμιση των μαχητικών F-16 στο επίπεδο Viper. Επίσης σύμφωνα με τους αξιωματούχους του υπουργείου εθνικής άμυνας αλλά και από πηγές του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού μπαίνει σε θετική ρότα και το υποπρόγραμμα αναβάθμισης των φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ.
Εν μέσω κρίσης η χώρα μας έκανε τρεις βασικές μεγάλες συμφωνίες, η πρώτη ήταν με την αναβάθμιση των αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας P-3 B Orion που στοιχίζει 600.000.000 ευρώ, η δεύτερη είναι η αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 με κόστος κοντά στα 1,2 δισ και τέλος τα ελικόπτερα επιθετικής αναγνώρισης Κiowa για την Αεροπορία Στρατού και την παραλαβή των ελικοπτέρων Chinook που έδωσαν ουσιαστική ανάσα στις μεταφορές του Στρατού Ξηράς. Άρα η χώρα μας τον καιρό της κρίσης και με τα χρήματα που υπάρχουν στα ταμεία των επιτελείων κατάφερε κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση.
Στη μεταμνημονιακή εποχή η Ελλάδα δεν πρόκειται μ’ ένα μαγικό ραβδί να επιστρέψει αμέσως σε οικονομικές καταστάσεις προγενέστερων ετών ευημερίας κακά τα ψέματα, το ίδιο φυσικά και οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Παρ όλα αυτά σ’ εκείνο που επικεντρώνεται η μεγάλη προσπάθεια είναι να ξεκλειδώσουν νέα προγράμματα που σκοπό έχουν να είναι ισοσταθμισμένη η αναλογία δυνάμεων στο Αιγαίο.
Από τους πρώτους στόχους, όπως όλα δείχνουν είναι η απόκτηση νέου τύπου φρεγατών, πιθανότατα οι Γαλλικές Belhara.
Επιπλέον σύμφωνα με πληροφορίες σε καλό δρόμο βρίσκονται οι συζητήσεις για την προμήθεια από το ΠΝ νέου τύπου τορπιλών που θα προστεθούν στο πολύτιμο οπλοστάσιο των υπερσύγχρονων υποβρυχίων τύπου 214.
Στον μακρύ κατάλογο των αναγκών στις Ένοπλες Δυνάμεις συμπεριλαμβάνονται επίσης τα πυρομαχικά για τα τελευταίας γενιάς άρματα μάχης τύπου Leopard 2 Hell, η αναβάθμιση- υποστήριξη των επιθετικών ελικοπτέρων Apache που μαθαίνουμε πως κι αυτή έχει πάρει έναν καλό δρόμο, ο εκσυγχρονισμός των MLRS και άλλων αντιαεροπορικών συστημάτων του Στρατού Ξηράς.
Άγνωστο παραμένει τι θα γίνει με την τύχη της πολύπαθης υποστήριξης των μεταγωγικών C-130 που μεγάλος τους αριθμός βρίσκεται στην ΕΑΒ αρκετά χρόνια, όπως επίσης αεροσκάφη Canadair, ελικόπτερα Super Puma, αεροπλάνα Empraer, κινητήρες μαχητικών F-16.
Ανάμεσα σ’ όλα εκείνα που είναι απαραίτητα και υπό διερεύνηση προς το παρόν είναι το πως η χώρα μας θα καταφέρει να μπει κι εκείνη σε πρόγραμμα μαχητικού 5ης γενιάς (σ.σ. F35) κάτι που με τα έως τώρα δεδομένα φαντάζει ιδιαίτερα μακροπρόθεσμο.
Ξεκινά μέσα στο 2018 η κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου που θα συνδέει Ελλάδα με Βουλγαρία