Καυγάς στα αποκαΐδια της «ρεαλιστικής» σχολής: Η Λευκωσία εκπέμπει μια εικόνα αδιεξόδου




Του Κώστα Βενιζέλου

Πρέπει να έχουμε χαθεί είτε στη μετάφραση είτε στους κωδικούς επικοινωνίας μεταξύ κυβέρνησης και ΑΚΕΛ, καθώς προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτή τη σφοδρή αντιπαράθεση που εκτυλίσσεται δημόσια με φόντο το Πλαίσιο Γκουτέρες. Σε αυτόν τον καβγά, λοιπόν, υπάρχουν κάποια δεδομένα που δεν μπορούν να αποκρυφτούν.

Αμφότεροι, Νίκος Αναστασιάδης και Άντρος Κυπριανού, επί της ουσίας αποδέχονται το Πλαίσιο Γκουτέρες, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω παρουσιάσθηκε προφορικά και δεν υποβλήθηκε γραπτώς στο Κραν Μοντάνα, το περσινό καλοκαίρι. Αυτό κατά βάθος τους ενώνει, ανεξαρτήτως της αντιπαράθεσης που παρακολουθούμε. Αυτό το οποίο τους χωρίζει είναι η ημερομηνία που φέρει το μη έγγραφο. Είναι αυτό στο οποίο αναφέρεται ο κ. Κυπριανού, της 30ής Ιουνίου, που μνημονεύεται και στην έκθεση του Γενικού Γραμματέα ή εκείνο της 4ης Ιουλίου που αποδέχεται ως βάση συζήτησης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Το ζητούμενο, βέβαια, δεν είναι κατά πόσο θα αποδεχθούμε ή όχι ένα πλαίσιο, στο οποίο περιέχονται ρυθμίσεις που οδηγούν σε ένα μη λειτουργικό κράτος (δικαίωμα βέτο) και σε περιορισμένα δικαιώματα των πολιτών (περιουσίες). Αλλά για τους δυο πόλους, του ίδιου παρονομαστή, το θέμα είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός ποιος αποδέχεται το Πλαίσιο Γκουτέρες, αν και υπάρχουν διαφωνίες ως προς την εκδοχή του. Της 30ής Ιουνίου ή της 4ης Ιουλίου;

Η αντίδραση του ΑΚΕΛ, που εδώ και καιρό παρουσιάζεται πιο προχωρημένο στις θέσεις από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, έγκειται και σε δυο άλλα δεδομένα:

Πρώτο, θεωρεί εαυτόν προδομένο γιατί στήριξε τον Πρόεδρο για τέσσερα και πλέον χρόνια στο Κυπριακό. Τέτοια ήταν η στήριξη και η ταύτιση που προέκυψε η ετικέτα του ΔΗΣΑΚΕΛ. Και θεωρεί το κόμμα πως ο Νίκος Αναστασιάδης με τη στάση του στο Κραν Μοντάνα και νωρίτερα στο Μοντ Πελεράν πρόδωσε αυτή τη στήριξη, η οποία είχε κόστος για το ΑΚΕΛ (εξ ου και προεκλογικά προσπαθούσε σε επικοινωνιακό επίπεδο να αναδείξει διαφορές και διαφωνίες).

  • Ο τρόπος και το ύφος της αντιπαράθεσης, που έχει έντονο τον χαρακτήρα, παραπέμπει σε ένα γεγονός: ότι μέχρι και τη «ρήξη», είχε διαμορφωθεί ένας κώδικας συνεννόησης, που διατηρήθηκε μεταξύ των δυο αυτών πλευρών. Συνεννόηση η οποία ήταν παρασκηνιακή και μακριά από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις.

Δεύτερο, στο ΑΚΕΛ εκτιμούν, με βάση και πληροφόρηση που έχουν, ότι ο Πρόεδρος σκέφτεται «άλλες επιλογές». Ότι, δηλαδή, κινείται σε μια λογική ανατρεπτικού σχεδίου Β. Τούτο, βέβαια, δεν είναι πλέον μυστικό καθώς το λέγει ο κ. Αναστασιάδης συχνά-πυκνά σε συνομιλητές του, ενώ το γνωρίζουν και οι Τούρκοι.

Αυτές οι αντιπαραθέσεις, που ενδεχομένως να εντάσσονται και στη λογική των εσωτερικών ισορροπιών του πολιτικού-κομματικού παιχνιδιού, επιβεβαιώνουν θορυβωδώς και το γεγονός ότι η κοινή τους φιλοσοφία στο Κυπριακό έχει ξεπεραστεί. Ουσιαστικά κατέρρευσε στο Κραν Μοντάνα. Το αντιλαμβάνονται; Το ΑΚΕΛ δεν φαίνεται να το αποδέχεται αυτό. Ο Πρόεδρος φαίνεται να το έχει αποδεχθεί αλλά ο προβληματισμός του κινείται προς τη λανθασμένη κατεύθυνση. Δεν μπορεί η εναλλακτική πορεία να οδηγεί σε χειρότερη εκδοχή από το Πλαίσιο Γκουτέρες.
Εκείνο που πρέπει να αναγνωριστεί από όλους είναι πως η πεπατημένη στο Κυπριακό έχει κλείσει τον κύκλο της. Την τουρκική πλευρά εξυπηρετεί η εικόνα που εκπέμπεται από τη Λευκωσία, η οποία παραμένει παγιδευμένη μεταξύ μιας αδιέξοδης πορείας και μιας επιλογής αυτοχειρίας. Αυτήν την εικόνα είναι που θα αξιοποιήσουν οι διεθνείς παίκτες και η Τουρκία από τον Σεπτέμβριο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Στο Κραν Μοντάνα δεν χάθηκε καμία ευκαιρία. Ο Πρόεδρος δεν ευθύνεται για το αδιέξοδο. Ελέγχεται, όμως, για τις προτάσεις που κατέθεσε.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Η «ρεαλιστική σχολή» έχασε τον μπούσουλα ή βάζουν φωτιές για να ζεσταίνουν το “κομματικό μαντρί”

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: