Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η είδηση είναι πλέον γνωστή από το ρεπορτάζ, που δημοσιεύθηκε και στην ιστοσελίδα μας τις βραδινές ώρες της Δευτέρας: Η αμερικανική Γερουσία, μετά τη Βουλή των Αντιπροσώπων, επιμένει να συνδέει την πώληση των μαχητικών F-35 με την αντιαμερικανική και αντισυμμαχική συμπεριφορά της Τουρκίας και του προέδρου της, Ταγίπ Ερντογάν.
Η εξέλιξη είναι από μόνη της φοβερή. Διότι δεν αφορά μία χώρα, η οποία δεν είναι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, του ΝΑΤΟ και γενικότερα της Δύσης. Αφορά την Τουρκία, η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει στην Ατλαντική Συμμαχία και διατηρεί στρατηγική σχέση με την Αμερική. Στα χαρτιά είναι ακόμα και σύμμαχός και φίλη χώρα της υπερδύναμης. Διότι στην πράξη έχει αλλάξει στρατόπεδο και συμμάχησε με τη Ρωσία και το Ιράν.
Η προχθεσινή εξέλιξη ήταν μεν αναμενόμενη, αλλά δεν περίμενε κανείς ότι οι γερουσιαστές θα έκαναν το επιπλέον βήμα και θα συνέδεαν την πώληση των F-35 με το αναγκαστικό πάγωμα της μεταφοράς τεχνολογίας, τεχνογνωσίας και αεροσκαφών έως ότου το υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών δώσει συγκεκριμένη απάντηση για το πως προστατεύεται αυτή η τεχνολογία και για το πως θεωρεί το Πεντάγωνο την Τουρκία αυτή τη στιγμή: Οι Αμερικανοί νομοθέτες θέλουν να πληροφορηθούν εάν είναι εχθρός ή παραμένει σύμμαχος.
Ο τρόπος γραφής της τροπολογίας γίνεται μόνο για εχθρικές χώρες. Γι’ αυτό και έκανε εντύπωση ο επιθετικός τόνος αλλά και η σύνδεση του όλου θέματος με τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου. Όσοι ασχολούνται με το Κογκρέσο πιστεύουν ότι εφόσον προχωρήσει το θέμα και γίνει νόμος και ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν θέσει βέτο, τότε τα πράγματα ζορίζουν πάρα, μα πάρα πολύ για την Τουρκία. Εάν δεν αλλάξει ρότα ο κ. Ερντογάν, η σύγκρουση θα είναι «ιστορικών διαστάσεων».
Γι’ αυτό και είδαμε τις οξύτατες αντιδράσεις του πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ και του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Δηλώσεις που τις διέκρινε η νευρικότητα και οι οποίες στη συνέχεια έγιναν απειλητικές. Ειδικά ο τελευταίος πήρε ένα γερό μάθημα, διότι όταν έφυγε από την Αμερική, μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του Μαικ Πομπέο, ήταν ακραία ειρωνικός για τους βουλευτές και τους γερουσιαστές. Οι οποίοι του απάντησαν στην πράξη.
Είναι δύο σημαντικά ερωτήματα και επειδή δεν είμαστε …προφήτες, μόνο προβλέψεις μπορούμε να κάνουμε.
Εάν ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας αναδειχθεί νικητής, πιστεύω ότι θα γίνει πολύ πιο σκληρός και πολύ πιο αντιαμερικανός. Άλλοι συνάδελφοι υποστηρίζουν πως θα συνετιστεί και θα ξεκινήσει τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Αμερική και τους Ευρωπαίους. Είναι απρόβλεπτος και ικανός για όλα…
Αλλά πως θα συμβεί αυτό όταν ο κ. Ερντογάν πιστεύει ότι πίσω απ’ όλα τα προβλήματά του βρίσκονται οι Αμερικανοί και οι δυτικοί. Η σχιζοφρένειά του τον οδηγεί να πιστεύει ότι η κατάρρευση της οικονομίας είναι έργο των ξένων, ενώ στην πραγματικότητα ευθύνεται ο ίδιος για όλα τα πάθη της χώρας του. Η Τουρκία είναι η προσωπική του …τράπεζα!
Μετά τις εκλογές -και πάντα εφόσον επανεκλεγεί- το έργο που θα δούμε θα έχει σκηνές βίας.
Ένας οπαδός του Ιμάμη Γκιουλέν, που δραστηριοποιείται στην Ουάσιγκτον, έλεγε ότι αν αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα των εκλογών, το βράδι της Κυριακής ο κ. Ερντογάν θα αναζητήσει χώρα να τον φιλοξενήσει. Πρόκειται για ένα «ευσεβή πόθο» («wishful thinking»); ‘Η κάτι που έρχεται και απλά δεν το βλέπουμε τώρα διά γυμνού οφθαλμού; Θα δείξει την Κυριακή…
Αφέλειες και ψευδαισθήσεις ενόψει των τουρκικών εκλογών: Περιμένουν να αλλάξει ο Ταγίπ