Η άλλη Τσουδερού: Η διαφορά της με τους οσφυοκάμπτες καιροσκόπους πολιτικάντηδες




Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Η γνωριμία μου με την Βιργινία Τσουδερού έγινε από επαγγελματική υποχρέωση, στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν ως νεαρός διπλωματικός συντάκτης στον «Ελεύθερο Τύπο» εκείνης της εποχής κάλυπτα τις δραστηριότητες του υπουργείου Εξωτερικών.

Ομολογώ ότι στην πρώτη μας συνάντηση υπήρξα εξόχως επιφυλακτικός. Γιατί περίμενα πώς θα αντικρίσω άλλη μία πολιτική γόνο του τόπου με εξαιρετικές σπουδές στην Εσπερία, λαμπρές διεθνείς διακρίσεις και…μεταλλαγμένη εθνική συνείδηση. Ένα κλασσικό προϊόν δηλαδή των μεγάλων τζακιών του τόπου που θεωρούν ως στοιχείο επιβεβλημένης ευρωπαϊκής κουλτούρας και κοσμοπολιτισμού την άμβλυνση των πατριωτικών ανακλαστικών.

Ευτυχώς διαψεύστηκα πανηγυρικά. Και από τότε κατάλαβα ότι ο πατριωτισμός των πολιτικών δεν έχει άμεση σχέση με τον κομματικό χώρο από τον οποίο προέρχονται. Τουλάχιστον όχι πάντα. Μπορεί να παριστάνει κάποιος τον υπερδεξιό και να πουλάει την πατρίδα στη πρώτη στροφή και αντίθετα ένας αριστερός να εξυπηρετεί πολύ καλύτερα τα συμφέροντα του τόπου.

Η Βιργινία ήταν αυτό που θα λέγαμε «δημοκρατικών πεποιθήσεων». Πλήν όμως όταν ερχόταν η ώρα να υπερασπίσει τα εθνικά δίκαια, δεν άκουγε κανένα. Ούτε θεούς ούτε δαίμονες.

  • Θυμάμαι σε ένα ταξίδι στους Αγίους Σαράντα, τον Αλβανό ομόλογο της να βγαίνει κατακόκκινος από την συνάντηση με την Ελληνίδα υφυπουργό εξωτερικών. Και λίγες ώρες αργότερα την Βιργινία ατάραχη στην πρύμνη μιας λάτζας που μας περνούσε στην Κέρκυρα εν μέσω σφοδρής θαλασσοταραχής να σχολιάζει με το φλεγματικό της χιούμορ τις μπαμπεσιές των Αλβανών. Και να εξηγεί χαμογελαστή σε όσους από εμάς μπορούσαν να την παρακολουθήσουν, γιατί οι υπόλοιποι ήταν κρεμασμένοι στη κουπαστή και άδειαζαν τα σωθικά τους, πώς τους έβαλε στη θέση τους.

Την έτρεμαν την Βιργινία οι Αλβανοί. Γιατί όταν εκνευριζόταν έπαιρνε ένα σνομπ ύφος, βαρέων αγγλοσαξονικών προδιαγραφών και μπορούσε να σε γειώσει άγαρμπα. Ήταν από αυτούς τους πολιτικούς που δεν ανεχόταν στο καναπέ της θρασίμια και κατσαπλιάδες. Με τέτοιους μπορούσε προς στιγμήν να ξεχάσει και την αδιαμφισβήτητη αστική της παιδεία. Πέρα απ΄ το φρόνημα και το τσαγανό όμως, η Τσουδερού ήταν και μια αποτελεσματική πολιτικός. Αθόρυβη, αλλά αποτελεσματική. Χωρίς να λογαριάζει επικοινωνιακούς τακτικισμούς και προσωπικό κόστος.

Ελάχιστοι Ελληνες γνωρίζουν ότι αυτή οργάνωσε την μεγαλύτερη επεμβατική επιχείρηση της χώρας σε εμπόλεμη ζώνη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης για την ασφαλή απομάκρυνση χιλιάδων Ποντίων. Η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» για την εκκένωση του φλεγόμενου Σοχούμι από τον ελληνικό πληθυσμό του, στήθηκε και εκτελέστηκε σε χρόνο μηδέν το καλοκαίρι του 1993. Με επικεφαλής τον αείμνηστο αξιωματικό του ναυτικού Βασίλη Ντερτιλή, δέκα ΟΥΚάδες και μια χούφτα εθελοντές υπαλλήλους της απολύτου επιλογής και εμπιστοσύνης της Τσουδερού. Και φυσικά χάρις στην ευγενική προσφορά ενός πατριώτη Ελληνα εφοπλιστή, όχι από τους πρωτοκλασάτους που φιγουράρουν στις λίστες των πλουσίων, ο οποίος διέθεσε το πλοίο για την μεταφορά των ομογενών.

  • Ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν ότι η Τσουδερού πήρε την πρωτοβουλία με απόλυτο προσωπικό ρίσκο. Αφού υπήρχαν φωνές μέσα στην τότε κυβέρνηση που προέτρεπαν να μην ανακατευτούμε «σε ξένα χωράφια» και να τους αφήσουμε στην τύχη τους.

Η «θερμοκέφαλη» Βιργινία έσωσε με το θάρρος της εκατοντάδες Ποντιακές οικογένειες. Μόνο που ποτέ δεν τις είδε να εγκαθίστανται στην Δυτική Θράκη, όπως η ίδια αρχικά είχε σχεδιάσει. Το αθηνοκεντρικό κράτος είχε άλλη άποψη…

Η μη επανεκλογή της τον Οκτώβριο του 1993, λίγους μήνες μετά το κατόρθωμα της Αμπχαζίας ήταν σχεδόν αναμενόμενη αφού δεν φρόντισε ποτέ να διαφημίσει ή να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά την προσωπική της συνεισφορά.

Αυτή ήταν η ποιοτική διαφορά της Τσουδερού με τους φλύαρους, καιροσκόπους και οσφυοκάμπτες πολιτικάντηδες των ημερών μας. Ελεγε λίγα, αλλά όταν ερχόταν η ώρα να παλέψει για τη πατρίδα γινότανε σκυλί μαύρο…Καλοτάξιδη, εκεί που πάει…

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Η «μακεδονική ταυτότητα», τα «δώρα» στον Ζόραν Ζάεφ και οι γκρίζες ζώνες ενός συμβιβασμού

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: