Αν θέλει να ξαναβρεί την απήχησή της στην εργατική τάξη η Aριστερά, να αλλάξει πολιτική




Του Alessio Colonnelli (*)

Η εγκληματικότητα στη Γερμανία σημείωσε πέρυσι αρνητικό ρεκόρ όλων των εποχών, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί το τελευταίο ένα τέταρτο του αιώνα. Παρ’όλα αυτά, ένας στους τέσσερις πολίτες ανησυχεί για το ζήτημα αυτό. Πάνω από είκοσι εκατομμύρια Γερμανοί δεν αισθάνονται ασφαλείς στην ίδια τους τη χώρα. Πώς εξηγείται αυτό;

Ο εγκληματολόγος Μπερντ-Ρίντεγκερ Σόνεν, καθηγητής εγκληματολογίας στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, ρωτήθηκε από τη Suddeutsche Zeitung γιατί η Γερμανία διακατέχεται από τόσο άγχος. «Μια μειοψηφία έχει ζήσει κακές εμπειρίες», απάντησε. «Ο φόβος τροφοδοτείται από κουβέντες στα καφέ ή ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης.»

Τα χειρότερα εγκλήματα τυγχάνουν δυσανάλογης κάλυψης. «Όταν είσαι συνεχώς αντιμέτωπος με βίαια εγκλήματα, διαμορφώνεται μια στρεβλή εικόνα και ο φόβος εκτοξεύεται», εξηγεί ο εγκληματολόγος. Στην πραγματικότητα, την ώρα που ορισμένα σκανδαλοθηρικά μέσα όπως η Bild μιλούν για μια «Messer-Epidemie», δηλαδή μια «επιδημία μαχαιρωμάτων», οι φόνοι έχουν μειωθεί.

Οι στατιστικές πρέπει βέβαια να αντιμετωπίζονται με κάποια επιφύλαξη. Όταν πρόκειται για την εγκληματικότητα, είναι πάντα δύσκολο να περιγράψεις το σενάριο σε μια δεδομένη στιγμή. Το βέβαιο πάντως είναι ότι η Γερμανία είχε το 2017 την εικόνα μιας χώρας όπου οι καθημερινοί άνθρωποι μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς.

Την ίδια χρονιά, όμως, μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Το AfD είναι ένα ακροδεξιό κόμμα που αύξησε σημαντικά τη δύναμή του τα τελευταία πέντε χρόνια διακηρύσσοντας πόσο επικίνδυνοι έχουν γίνει οι γερμανικοί δρόμοι. Εχει αποσπάσει ψήφους τόσο από την κεντροδεξιά, την οποία κατηγορεί ότι δεν είναι αρκετά αυστηρή με τους μη λευκούς και μη χριστιανούς μετανάστες, όσο και από την κεντροαριστερά.

Οι σοσιαλδημοκράτες είναι για άλλη μια φορά ο κυβερνητικός εταίρος των χριστιανοδημοκρατών. Το ριζοσπαστικό Κόμμα της Αριστεράς είναι σταθερό, αλλά δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Τώρα πλέον είναι σαφές ότι ακόμη κι αν οι προοδευτικοί έβρισκαν τα κατάλληλα λόγια για να πουν ότι η Γερμανία είναι στο σύνολό της μια ασφαλής χώρα, οι ψηφοφόροι τους οποίους έχουν ανάγκη δεν θα άκουγαν.

Οι στατιστικές για την εγκληματικότητα αποτελούν μια ακόμη ένδειξη μιας βαθιάς αμηχανίας στους κόλπους του αριστερού κινήματος. Και όχι μόνο στη Γερμανία. Μετά τις πρόσφατες εκλογές στην Ιταλία που οδήγησαν στον σχηματισμό μιας κυβέρνησης με έντονες ξενοφοβικές τάσεις, η Repubblica ρώτησε τον Μαρκ Λίλα τι πρέπει να κάνει η Αριστερά για να αποκτήσει και πάλι απήχηση στην εργατική τάξη. Η απάντηση του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και αρθρογράφου των New York Times ήταν σαφής.

Η Αριστερά, είπε, πρέπει να πάψει να ασκεί μια ταυτοτική πολιτική. Δεν χρειάζεται να υπερασπίζεται κάθε αίτημα κάθε μειονότητας. Ούτε βέβαια να δικαιολογεί τον όποιο εξτρεμισμό τους. «Οι αμερικανοί Δημοκρατικοί δείχνουν να μην ενδιαφέρονται να επιστρέψουν στην εξουσία», τόνισε ο Μαρκ Λίλα. «Εχουν βυθιστεί στις πολιτισμικές αξίες. Ζητούν κάθε μικρή ομάδα να γίνει αποδεκτή όπως είναι. Στο μεταξύ, οι Ρεπουμπλικανοί εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να είναι ανώτεροι από εμάς.»

Ο Λίλα πιστεύει ότι η Δεξιά ακολουθεί με μεγαλύτερη επιμονή τους στόχους της. Εχει ακούσει ανθρώπους από κάθε γωνιά και έχει οικοδομήσει μια ισχυρή βάση τα τελευταία 35 χρόνια. «Το ίδιο διάστημα, η Αριστερά έδινε έμφαση σε ζητήματα ταυτότητας, αδυνατώντας να συνθέσει ένα εθνικό αφήγημα. Τι νόημα έχει να έχεις δίκιο σε διάφορα μεμονωμένα ζητήματα αν στο τέλος τη χώρα τη διοικούν οι αντίπαλοί σου;»

Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, όλο και λιγότεροι άνθρωποι πιστεύουν στην Αριστερά. Πολλοί από αυτούς, πεισμένοι από μετα-ιδεολογικά επιχειρήματα του συρμού, δεν πιστεύουν καν στη διακριτή φύση της Αριστεράς. Αν η Δεξιά λέει ότι η χώρα σου δεν είναι πλέον ασφαλής, ακόμη κι αν τα στοιχεία λένε το αντίθετο, τείνεις να πιστέψεις αυτόν τον ισχυρισμό. Κάπως έτσι το AfD έγινε στη Γερμανία το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης.

(*) Ο Αλέσιο Κολονέλι έχει εργαστεί σε μέσα ενημέρωσης του Λονδίνου, της Μαδρίτης και της Βαρκελώνης και έχει μεταπτυχιακό στις γλώσσες και τη μετάφραση από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβα

(Πηγή: Open Democracy via ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: