Ο ύποπτος ρόλος του Ιράν: Η δεύτερη κρίσιμη, ίσως πιο αιματηρή, φάση του πολέμου στη Συρία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η αντίληψη ότι ο πόλεμος στη Συρία πλησιάζει στο τέλος του, είναι απολύτως εσφαλμένη. Δυστυχώς, ο πόλεμος αυτός έχει εισέλθει στα πρώτα στάδια της δεύτερης, πιο κρίσιμης και πιθανόν, πιο αιματηρής φάσης του.
Στη φάση αυτή έχουν εμπλακεί και θα εμπλακούν ακόμη πιο πολύ μια σειρά από χώρες και δυνάμεις της περιοχής και η Ρωσία, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε μια διαδικασία αποχώρησης. Ο νέος χάρτη της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, θα διαμορφωθεί από την έκβαση αυτής της δεύτερης φάσης.
Σε προηγούμενο άρθρο μου, αναφέρθηκα στην εμπλοκή της Τουρκίας, στη Συρία και σε αυτή τη δεύτερη φάση, επισημαίνοντας ότι θα είναι η χώρα της οποίας η εμπλοκή θα διαμορφώσει κατά κύριο λόγο το νέο χάρτη.
- Ιράν…
Καθοριστικής επίσης σημασίας σε αυτή τη δεύτερη φάση του πολέμου στη Συρία, θα είναι και η εμπλοκή του Ιράν.
Το Ιράν είναι ο πιο στενός στρατηγικός σύμμαχος του καθεστώτος Άσαντ, και το επιχειρησιακό θέατρο της Συρίας έχει γίνει το κύριο μέτωπο του συνόλου της περιφερειακής στρατηγικής της Τεχεράνης.
Το πιο σημαντικό εργαλείο του Ιράν εκεί είναι η τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολάχ, την οποία η Τεχεράνη χρησιμοποιεί όχι απλά ως εκπρόσωπο στο Λεβάντε, αλλά ως απειλή εναντίον του Ισραήλ και πίεση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν υπήρχε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεϊν στο Ιράκ, η Τεχεράνη έστελνε βοήθεια μέσω του Ιράκ και της Συρίας, στη Χεζμπολάχ στο Λίβανο.
Οι ΗΠΑ έριξαν τον Σαντάμ και στη Συρία υπάρχει εμφύλιος που έχει διαλύσει τη χώρα. Το Ιράν δεν είχε καμία άλλη επιλογή από το εμπλακεί πλήρως στη Συρία, και σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, να επιδιώκει τη στήριξη κυβερνήσεων στην περιοχή και όχι την ανατροπή τους. Αυτό απαιτεί μια πολιτική, στρατηγική και στρατιωτική, δέσμευση παρόμοια με αυτή της Ουάσιγκτον.
Ο Άσαντ, μπορεί να κέρδισε τον εμφύλιο στη Συρία, αλλά τώρα το βάρος για τη διατήρηση αυτής της εξέλιξης έχει πέσει στο Ιράν, και όπως με πολύ σκληρό τρόπο έμαθαν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, η δεύτερη, μετά την εισβολή φάση, είναι η πιο δύσκολη.
Tο Ιράν, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, δεν μπορεί απλά να τα μαζέψει και να φύγει. Η συνεχιζόμενη επικράτηση του καθεστώτος Άσαντ, είναι απολύτως απαραίτητη για τη διατήρηση της σημερινής επιρροής του Ιράν, από τη Μεσοποταμία μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο. Πολύ απλά το Ιράν έχει χωθεί βαθιά στη λάσπη και δεν υπάρχει διαφυγή.
- Αραβικές χώρες του Κόλπου…
Στο απέναντι στρατόπεδο από το Ιράν, είναι μια σειρά δυνάμεις που ακόμα άγονται και φέρονται αναφορικά με τις εξελίξεις στην περιοχή. Οι Αραβικές χώρες του Κόλπου, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και Κατάρ, ακόμη ψάχνονται στο μέτωπο της Συρίας, για μια σειρά από λόγους.
Λόγω της γεωγραφίας. Μεγάλες περιοχές ερήμου υπάρχουν μεταξύ των Αραβικών χωρών του Κόλπου και της Συρίας.
Λόγω έλλειψης πείρας. Οι χώρες αυτές εξαρτώνται απόλυτα από την ομπρέλα της Ουάσιγκτον για την ασφάλεια τους.
Λόγω φαγωμάρας. Τα γκρουπ που υποστηρίζονται από τις χώρες αυτές στο εσωτερικό της Συρίας, αφιερώνουν περισσότερο χρόνο και προσπάθεια να πολεμούν μεταξύ τους, από το να μάχονται το καθεστώς του Άσαντ και το Ιράν.
Λόγω απόσπασης προσοχής. Οι χώρες αυτές πολεμούν ταυτόχρονα στην Υεμένη.
- Σαουδική Αραβία…
Όλη αυτή η κατάσταση διαμορφώνει ένα σκηνικό μεγάλης δύναμης πυρός, με πολύ χρήμα να την υποστηρίζει, και πολύ αίμα να χύνεται εξαιτίας της. Και εδώ βρίσκεται η ουσία. Για δεκαετίες οι ΗΠΑ, ήταν η δύναμη που διατηρούσε τις χώρες αυτές στην παρούσα μορφή τους. Εάν, όπως συνέβαινε με την Ουάσιγκτον, η αποστολή σου ήταν η διατήρηση του διεθνούς συστήματος, τότε ήθελες σταθερότητα.
Τώρα που η Ουάσιγκτον λέει αντίο, η μόνη δύναμη που επιθυμεί μια διατήρηση της Συρίας υπό το καθεστώς Άσαντ, είναι το Ιράν. Και εάν υπάρχει ένα πράγμα που η Σαουδική Αραβία δεν επιθυμεί, είναι η επιβολή του Ιράν οπουδήποτε στην περιοχή. Το Ριάντ προτιμά να βάλει φωτιά σε όλο το μαγαζί παρά να το αφήσει υπό ιρανική διεύθυνση.
- Ισραήλ…
Αυτή η κατάσταση, έχει φέρει κοντά τη Σαουδική Αραβία με το Ισραήλ, με το Ισραήλ να έχει τη στρατηγική και πολιτική υπεροχή. Οι δυνάμεις στην περιοχή, που το Ισραήλ, έχει σχετικά καλές σχέσεις, Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, και Αίγυπτος, πολεμούν εναντίον του Άσαντ και της επιρροής της Τεχεράνης, που σημαίνει ότι το Τέλ Αβίβ, έχει την άνεση να πλήττει στόχους ανάλογα με τα δικά του συμφέροντα εθνικής ασφάλειας, χωρίς αντιδράσεις, όπως στο παρελθόν, από τις παραπάνω χώρες, κάτι το οποίο βλέπουμε ξεκάθαρα το τελευταίο διάστημα.
Ο πόλεμος στη Συρία, σιωπηρά αλλά σταθερά έχει εισέλθει σε νέα εποχή σχέσεων ασφάλειας του Ισραήλ με τους γείτονές του. Αντί να στηρίζεται στην Ουάσιγκτον, το Ισραήλ, επιθετικά, προληπτικά και αποφασιστικά, προωθεί τις επιδιώξεις του σε επίπεδο εθνικής ασφάλειας, και παρεμβαίνει σε μουσουλμανικές συγκρούσεις, και κανείς άλλος εκτός του Ιράν και της Συρίας, δεν έχει να πει τίποτα για αυτό.
Η Ισραηλινή αεροπορία πραγματοποίησε επιθέσεις εναντίον εκατό περίπου στόχων μέσα στη Συρία, από το 2012 μέχρι σήμερα, μεταξύ των οποίων καραβάνια μεταφοράς πυραύλων και όπλων, προς το Νότιο Λίβανο, αλλά και κρίσιμης σημασίας στόχων της Χεζμπολάχ και του Ιράν. Τώρα που το Ιράν, είναι η δύναμη διατήρησης του status quo στη Συρία, το έχει επεκτείνει και θα επεκτείνει πιο πολύ τη λίστα στόχων που θα στοιχίσουν στο καθεστώς των Μουλάδων της Τεχεράνης, ζωές, υλικό και χρήμα. Και σίγουρα η λίστα θα είναι πολύ μεγάλη.
Το πραγματικό και σκληρό παιχνίδι στη Συρία, μόλις τώρα αρχίζει, και αυτή η δεύτερη φάση είναι η καθοριστική.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Η Συρία κλειδί για την Τουρκία και τη στρατηγική της ως de facto περιφερειακή δύναμη