ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ
Όπως οι προκάτοχοί του, έτσι και εκείνος, ξεκίνησε τη θητεία του στην προεδρία με τον πήχη των προσδοκιών ανεβασμένο ψηλά. Ενδεχομένως πολύ ψηλά. Εισήλθε στο Μέγαρο των Ηλυσίων φουριόζος, κομίζοντας αέρα σαρωτικών μεταρρυθμίσεων, έτοιμος να κοντράρει το Βερολίνο για το «καλό» της Ευρώπης, αλλά και τα γαλλικά συνδικάτα για το «καλό» της γαλλικής οικονομίας.
Στην πορεία, όπως οι προκάτοχοί του, έτσι και εκείνος, θα έβλεπε τον πήχη να κατεβαίνει, το μεταρρυθμιστικό ρεύμα να ξεθυμαίνει και κάποιες από τις προσδοκίες που είχε εμπνεύσει να διαψεύδονται.
Ο 40χρονος Εμανουέλ Μακρόν συμπληρώνει σήμερα ένα χρόνο στην γαλλική προεδρία. Ήταν Μάιος του 2017, όταν εκείνος, ένας πρώην τραπεζίτης, εξελέγη στην εξουσία με ποσοστό 66%, αφήνοντας την Μαρίν Λεπέν… 32 μονάδες πίσω. Συγκριτικά, ο Ολάντ είχε εκλεγεί με 51% και ο Σαρκοζί με 53%. Για την ιστορία, το 66% του Μακρόν ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει εξασφαλίσει μεταπολεμικά πρόεδρος στη Γαλλία, εάν εξαιρέσει κανείς εκείνα τα 82,2% του Σιράκ το 2002, και 78,5% του Ντε Γκολ το 1958. Όχι κι άσχημα για τον Μακρόν, να βλέπει το όνομά του φιγουράρει δίπλα στα ονόματα πολιτικών μεγαθηρίων ως ο νεότερος μάλιστα σε ηλικία πρόεδρος της Γαλλίας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, και πέρα από τις όποιες διαθέσεις λεξιπλασίας των ευρωπαϊκών μίντια, ο 40χρονος Γάλλος πρόεδρος τα έχει βρει σκούρα απέναντι στα γερμανικά ταμπού, καθώς το Βερολίνο φρενάρει τις μεταρρυθμίσεις που εκείνος επιδιώκει σε ευρωζώνη και ΕΕ.
Ο ίδιος τιμήθηκε προ ημερών με το βραβείο Καρλομάγνος «ως αναγνώριση του οράματός του για μια νέα Ευρώπη». Η «νέα Ευρώπη» του Μακρόν ωστόσο θα πρέπει να περιμένει, γιατί η «παλαιά Ευρώπη των εθνών» δεν κάνει πίσω.
Ο Γάλλος πρόεδρος προτείνει πολλά και δύσκολα. Ζητάει περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, τροποποίηση των ευρωπαϊκών συμφωνιών, κοινό προϋπολογισμό για την ευρωζώνη όπως άλλωστε και κοινό υπουργό Οικονομικών, μεγαλύτερη σύγκλιση, διεθνείς λίστες υποψηφίων για τις ευρωεκλογές (αν και ο ίδιος δεν έχει ακόμη ενταχθεί σε καμία από τις υπάρχουσες πολιτικές ομάδες του ευρωκοινοβουλίου) κ.α… περισσότερη Ευρώπη όχι για το καλό της Γαλλίας αλλά για το καλό όλων, όπως συνηθίζει να λέει χαρακτηριστικά.
Πολλοί είναι εκείνοι διεθνώς που επιλέγουν να πλέκουν το εγκώμιο του Μακρόν στη θεωρία… ενώ τον αγνοούν στην πράξη. Η Μέρκελ τον συγχαίρει μεν για τον ενθουσιασμό του, χωρίς όμως να εισακούει πραγματικά καμία από τις προτάσεις του για την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ τον καλωσορίζει ως «κολλητό» του, αλλά τον «γράφει» κανονικά όταν πρόκειται για θέματα όπως είναι για παράδειγμα τα πυρηνικά του Ιράν (στο οποίο Ιράν γαλλικές εταιρείες κολοσσοί όπως η Total έχουν κάνει μεγάλα ανοίγματα την τελευταία τριετία, όπερ σημαίνει ότι έχουν και πολλά να χάσουν από την επιστροφή των αμερικανικών κυρώσεων). Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν τον υποδέχεται μεν με τιμές, αψηφώντας ωστόσο πολλές από τις γαλλικές ανησυχίες.
Είναι γεγονός ότι ο Μακρόν έχει ανεβάσει/αποκαταστήσει επικοινωνιακά το προφίλ της Γαλλίας διεθνώς τους τελευταίους μήνες… χωρίς όμως να φέρει απτά αποτελέσματα, διπλωματικά ή άλλα. Κάποιοι ίσως ισχυριστούν ότι τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να φαίνονται στο μέλλον. Μέχρι τότε ωστόσο, ο Γάλλος πρόεδρος κινδυνεύει να έχει δει τα ποσοστά της δημοφιλίας του να κατακρημνίζονται.
Ξεκίνησε με 66% (το ποσοστό του στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το Μάιο του 2017), και πλέον η δημοφιλία του έχει υποχωρήσει κοντά στο 45% γενικώς, αλλά και στο μόλις 27% μεταξύ των χαμηλόμισθων. Πολλοί στο εσωτερικό τον αποκηρύσσουν πλέον ως «πρόεδρο των πλουσίων».
Το 74% θεωρεί τις μεταρρυθμίσεις που εκείνος προωθεί «κοινωνικά άδικες», με την επέτειο της συμπλήρωσης 50 ετών από το γαλλικό Μάη του 1968 να λειτουργεί φυσικά σε βάρος ενός ηγέτη… πρώην τραπεζίτη όπως είναι ο 40χρονος Μακρόν.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
Μακρόν προς Γερμανούς: Πάψτε να είστε φετιχιστές με τα πλεονάσματα κι ας ενωθούμε