Να μην ξεχνάμε: Οι Αμερικανοί δεν θα ξεγράψουν από τη μία στιγμή στην άλλη την Τουρκία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όταν η κατοχική Τουρκία δεν θέλει ούτε «ζωγραφιστή» να βλέπει την Κύπρο: Κάνουν λάθος όσοι επενδύουν, για διαφορετικούς λόγους, στις ευρωτουρκικές σχέσεις
Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…
Του Κώστα Βενιζέλου
Το θέμα δεν είναι να ενοχλούνται και να το λένε οι Αμερικανοί με τη συμπεριφορά του Ταγίπ Ερντογάν και με την πρώτη «διαφοροποίηση» του νεοσουλτάνου να επανέρχονται στις «παλιές καλές εποχές» της συνεργασίας, της φιλίας.
Μια χώρα, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, παντοδύναμη πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά, δεν μπορεί να «κρέμεται» από τις διαθέσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Από τη στιγμή που εκτιμούν πως η τουρκική συμπεριφορά επηρεάζει ζωτικά συμφέροντα τους στην περιοχή , τότε έχουν την πολυτέλεια να αναθεωρήσουν συνεργασίες και συμμαχίες, ελαχιστοποιώντας το κόστος της επιλογής. Μια χώρα του βεληνεκούς των ΗΠΑ δεν προβαίνει, βέβαια, σε πρόσκαιρες συμμαχίες.
Η πρόταση του Πομπέο στον Ερντογάν και η “συνωμοσία” για καταστροφή της τουρκικής οικονομίας
Κοντολογίς, δεν προχωρεί σε πρόσκαιρες συμμαχίες μέχρι να επανέλθει στον στρατηγικό τους εταίρο, την Τουρκία. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως οι Αμερικανοί θα τινάξουν τις γέφυρες συνεργασίας με την Τουρκία. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ καθώς τα εκατέρωθεν συμφέροντα είναι μεγάλα. Μπορεί, όμως, η Ουάσινγκτον να μην στηρίζεται στην Τουρκία, αφήνοντας να εννοηθεί πως σε αυτή επενδύει, υποβαθμίζοντας τη συνεργασία της με άλλες χώρες.
Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν σταθερούς πυλώνες στην περιοχή. Δεν μπορούν, όμως, να είναι δεδομένες ως χώρες και η σχέση τους με τις ΗΠΑ να είναι μονόπλευρη. Να απολαμβάνουν, δηλαδή, οι Αμερικανοί τα οφέλη από τη σχέση αυτή, να έχουν όλες τις διευκολύνσεις, αλλά την ίδια ώρα να περιμένουν την Τουρκία να «συνετιστεί» για να επανέλθουν ως… απατημένοι σύζυγοι.
Στη Λευκωσία πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως έχουν στρατηγικά πλεονεκτήματα, που μπορούν να αξιοποιήσουν. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο σε σχέση με τις ΗΠΑ αλλά και με άλλες χώρες της περιοχής, όπως το Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ έχει την τάση να αντιμετωπίζει τη συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία στη λογική του «πάρε» και όχι του «δώσε». Καιρός, λοιπόν, να αναθεωρηθεί η προσέγγιση του μακρινού φτωχού συγγενή.
H AOZ των ΗΠΑ και το Αιγαίο Αρχιπέλαγος: Να τολμήσει και η Ελλάδα να κηρύξει την δική της