Η σημασία του εκλογικού αποτελέσματος στο Λίβανο, οι Ην. Πολιτείες, το Ιράν, και το Ισραήλ




Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Τα αποτελέσματα της πρώτης μετά από δέκα χρόνια εκλογικής αναμέτρησης στο Λίβανο, αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και ανάλυσης. Ο Λίβανος δεν είναι μια απλή χώρα της Μέσης Ανατολής με δεδομένο ότι εκεί, υπάρχουν συμφέροντα όλων των δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, των μεγάλων δυνάμρων και λόγω της Χεζμπολάχ, έντονο ενδιαφέρον το Ισραήλ.

Η επικράτηση στις εκλογές της τρομοκρατικής οργάνωσης Χεζμπολάχ και των συμμάχων της απαιτεί ιδιαίτερο και πάνω από όλα ψύχραιμο χειρισμό, διότι σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να υπάρξει ανάφλεξη και προβλήματα, με προεκτάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ την επικράτεια του Λιβάνου.

Μετά από δέκα χρόνια, οπότε είχαν γίνει οι τελευταίες εκλογές, πολιτικής οικονομικής και κοινωνικής αναταραχής η υποστηριζόμενη από το Ιράν, τρομοκρατική οργάνωση Χεζμπολάχ βγαίνει τρομερά ενισχυμένη από την εκλογική αναμέτρηση αφού από 15 έδρες που κατείχε στην προηγούμενη βουλή, φέρεται μαζί με τους συμμάχους της να κερδίζει 67 έδρες από τις 128 του Κοινοβουλίου.

Αντίθετα οι φιλικές προς τη Δύση και υποστηριζόμενες από τη Σαουδική Αραβία δυνάμεις έχουν σημαντική υποχώρηση στη δύναμή τους. Αρνητική και έντονη ήταν η αντίδραση του Ισραήλ στο αποτέλεσμα, με ισραηλινό Υπουργό Παιδείας, να δηλώνει ότι πλέον, Λίβανος = Χεζμπολάχ = Ιράν, απευθύνοντας σκληρή προειδοποίηση προς τη Βηρυτό και την Τεχεράνη.

Σε μια πρώτη ανάγνωση, με δεδομένο ότι η Χεζμπολάχ είναι μια τρομοκρατική οργάνωση υποστηριζόμενη από το καθεστώς των Μουλάδων του Ιράν, το αποτέλεσμα αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη.

Παρόλα αυτά στην δαιδαλώδη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αποτελεί τραγικό λάθος μια αντίδραση εν θερμώ. Η οποιαδήποτε διαμόρφωση πολιτικής πρέπει να ξεπερνά την πρώτη ανάγνωση των γεγονότων.

Ο λόγος για την παραπάνω επισήμανση έχει να κάνει με το  ότι η τρομοκρατική δράση της  Χεζμπολάχ είναι κάτι εντελώς διαφορετικπο από το πως λειτουργεί η Χεζμπολάχ την τελευταία δεκαετία στο Λίβανο.

Οι δυνάμεις στο εσωτερικό του Λιβάνου που υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία, τους συμμάχους της στην περιοχή, και είναι φιλικές προς τη Δύση, δεν στηρίχθηκαν επαρκώς, κυρίως οικονομικά με αποτέλεσμα όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από τις προηγούμενες εκλογές, η πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση στο Λίβανο να είναι άθλια. Η Σαουδική Αραβία με τους συμμάχους της, ήθελαν την υποστήριξη της κυβέρνησης στο Λίβανο, αλλά την ίδια στιγμή δεν έβαλαν και το χέρι στην τσέπη για να στηρίξουν τη βαθιά δοκιμαζόμενη χώρα.

Στον αντίποδα, η Χεζμπολάχ κάλυψε αυτό το κενό στο Λίβανο, και η αλήθεια είναι ότι χωρίς τον μηχανισμό της οργάνωσης σε οικονομικό, πολιτικό και κυρίως κοινωνικό επίπεδο, η χώρα θα είχε οδηγηθεί σε πλήρη διάλυση. Η πραγματικότητα αυτή εκφράστηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα.

Δεν είναι τυχαίο ότι σημαντικός αριθμός των Χριστιανών του Λιβάνου, στήριξε τη Χεζμπολάχ. Χωρίς τα νοσοκομεία, τις τράπεζες και το δίκτυο υπηρεσιών της Χεζμπολάχ, η κοινωνία του Λιβάνου δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Το από που προέρχονται τα χρήματα για τη στήριξη αυτού του δικτύου υπηρεσιών είναι μια άλλη ιστορία και δεν είναι το σημαντικό της παρούσας ανάλυσης.

Όλα αυτά τα χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα, συνέχιζαν να στηρίζουν το υφιστάμενο καθεστώς στο Λίβανο και δεν έχουν παρασυρθεί σε μια πολιτική σύγκρουσης, αντιλαμβανόμενες που θα οδηγούσε. Αυτή η στρατηγική πρέπει να συνεχιστεί και μετά το παρών εκλογικό αποτέλεσμα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Χεζμπολάχ είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και αποτελεί εργαλείο του Ιράν. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί από τις ΗΠΑ – Δύση και το Ισραήλ, αλλά ο χώρος αντιμετώπισης δεν πρέπει να είναι ο Λίβανος. Ο χώρος αντιμετώπισης πρέπει να είναι στον ενδιάμεσο σταθμό, δηλαδή στη Συρία, όπου η Χεζμπολάχ έχει στείλει τις περισσότερες δυνάμεις της για να στηρίξει τα σχέδια του Ιράν και να κρατήσει ανοικτούς τους διαδρόμους της βοήθειας και της στήριξης που προέρχεται από το Ιράν, προς την οργάνωση.

Τα σχέδια και οι δραστηριότητες του Ιράν και της Χεζμπολάχ στο εσωτερικό της Συρίας, είναι αυτά που πρέπει να κτυπηθούν ανελέητα από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, και τους Δυτικούς συμμάχους και όχι το νέο καθεστώς που θα προκύψει στο Λίβανο μετά το αποτέλεσμα των εκλογών και θα είναι, όπως όλα δείχνουν, μια κυβέρνηση με τον Σουνίτη Χαρίρι, η οποία για να περάσει οτιδήποτε θα χρειάζεται την έγκριση της πλειοψηφίας που βρίσκεται πλέον στα χέρια της Χεζμπολάχ και των συμμάχων της στο Κοινοβούλιο.

Η κυβέρνηση του Προέδρου Τράμπ στην Ουάσιγκτον, δεν θα πρέπει να υποκύψει σε τυχόν πιέσεις για επιβολή κυρώσεων στη νέα κυβέρνηση του Λιβάνου, όπως και το Ισραήλ δεν θα πρέπει να κάνει το στρατηγικό λάθος να μεταφέρει τη σωστή σύγκρουση με τη Χεζμπολάχ – Ιράν, στο έδαφος του Λιβάνου. Αυτό, επαναλαμβάνω, πρέπει να γίνει στη Συρία, διότι εκεί είναι πλέον το κεφάκι του φιδιού.

Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.  

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: