Η διείσδυση του Ντόναλντ Τράμπ στην Ευρώπη είναι μία ακόμα ήττα των ευρωπαϊκών ελίτ




Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Μπορεί να ηχεί παράξενο και απίστευτο αλλά ο Ντόναλντ Τράμπ και το κίνημα το οποίο ξεκίνησε με την διεκδίκηση της Προεδρίας των Ηνωμένων Πολιτειών, και του οποίου τις πολιτικές εφαρμόζει αρχίζει να βρίσκει απήχηση στη Γηραιά Ήπειρο, όπου οι ευρωπαϊκές ελίτ της στρεβλής παγκοσμιοποίησης φαίνεται να βρίσκονται ενώπιον ενός σοβαρού αντιπάλου.

Οι ιδέες της προβληματικής παγκοσμιοποίησης που κυριαρχούν στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκουν σθεναρή αντίσταση στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, και αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα σοβαρά σημάδια αντίστασης και σε χώρες πυλώνες της ΕΕ, όπως η Ιταλία. Την ίδια στιγμή οι πραιτοριανοί αυτού του στρεβλού ιδεολογικά και πρακτικά συστήματος, που δεν είναι άλλοι από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, αντιμετωπίζουν υποτιμητικά τις κοινωνίες και τις κυβερνήσεις των χωρών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, κατηγορώντας τες ότι πάσχουν από έλλειψη ποιότητας με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κατανοήσουν τις “φιλελεύθερες”, ιδέες του συστήματος.

Είναι όμως η συντηρητική ιδεολογία και η υποστήριξη του κράτους έθνους στις χώρες αυτές οπισθοδρόμηση ή μήπως είναι το μέλλον και η ο δρόμος διαφυγής από ένα διεφθαρμένο σύστημα, το οποίο έχει καταρρεύσει αλλά παρόλα αυτά αρνείται πεισματικά να αποχωρήσει, και είναι έτοιμο μπροστά στο στόχο της επιβίωσής του να προκαλέσει ακόμη και καταστροφή.

Η πρόταση του Πομπέο στον Ερντογάν και η “συνωμοσία” για καταστροφή της τουρκικής οικονομίας

Οι κοινωνίες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, έχοντας ζήσει στο πετσί τους για δεκαετίες τις τακτικές των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Κομμουνισμού, αντιμετωπίζουν την τακτική και τις πολιτικές του συστήματος της στρεβλής παγκοσμιοποίησης που πρεσβεύουν και επιβάλλου οι Βρυξέλλες και τα αφεντικά τους, ως μια παρόμοια κατάσταση και αρνούνται να πειθαρχήσουν.

Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τα αφεντικά της, κυρίως στο Βερολίνο, αλλά και σε άλλα ευρωπαϊκά κέντρα, δεν φαίνεται να μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν, ότι οι λαοί των χωρών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, αρνούνται να βιώσουν την ίδια σχεδόν καταπίεση με έναν διαφορετικό ιδεολογικό μανδύα. Οι απειλές και η πίεση έναντι δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων σε αυτές τις χώρες, είναι η στρατηγική που ακολουθούν οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι ευρωπαϊκές ελίτ για να μπορέσουν να καταστείλουν αυτή την αντίσταση στις αποτυχημένες πολιτικές τους.

Σαν αποτέλεσμα έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα μέτωπο συσπείρωσης εναντίον αυτού του συστήματος, το οποίο εκφράζεται πολιτικά σε περιπτώσεις όπως αυτή του Βίκτωρ Ορμπάν στην Ουγγαρία, αλλά και σε ευρωπαϊκές χώρες που δεν προέρχονται από το πρώην Ανατολικό Μπλοκ, με πιο γλαφυρό παράδειγμα την νέα κυβέρνηση του Κινήματος Πέντε Αστέρων και της Λέγκας του Βορρά, στην Ιταλία.

Τη σύγκρουση αυτή, λόγω βαθιάς γνώσης του τρόπου σκέψης των κοινωνιών της Ανατολικής Ευρώπης, έχει αντιληφθεί πολύ καλά η Ρωσία και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, με αποτέλεσμα να έχει διαμορφώσει μια στρατηγική εκμετάλλευσης αυτού του κινήματος, με στόχο να πλήξει τη συνοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ένα καλό παράδειγμα αυτής της στρατηγικής είναι η δημιουργία από τον Ρώσο δισεκατομμυριούχο, Κονσταντίν Μαλόφεεφ, ο οποίος βρίσκεται κοντά στο Κρεμλίνο, ενός Ευρωπαϊκού Δικτύου Χριστιανικών και Πατριωτικών Οργανώσεων, που έχουν ως στόχο να προωθήσουν τη Ρωσία ως τη μόνη συντηρητική εξουσία στο βόρειο ημισφαίριο.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ, αντιλαμβανόμενος ότι αυτές οι ευρωπαϊκές χώρες υφίστανται τρομερή πίεση, από τις Βρυξέλλες και τη Ρωσία, έχει προχωρήσει σε δυο πολύ σημαντικές κινήσεις. Πρώτον, άσκησε και ασκεί τρομερή πίεση για την αύξηση των αμυντικών δαπανών των χωρών του ΝΑΤΟ, εξασφαλίζοντας ότι το ΝΑΤΟ, θα τηρήσει τη δέσμευσή του για προστασία των μελών του. Δεύτερον, εναντιώνεται δημόσια και πολεμά την ατζέντα των Βρυξελλών, μ στόχο να σταματήσει τη διαρροή της συντηρητικής – πατριωτικής Ευρώπης, προς τη Ρωσία.

Αυτά είναι τα πρώτα βήματα της διείσδυσης στην Ευρώπη, του κινήματος που έφερε τον Ντόναλντ Τράμπ στο Λευκό Οίκο. Το κίνημα αυτό αρχίζει να έχει απήχηση στην Ευρώπη. Η μάχη θα είναι σκληρή αλλά η αρχή έχει γίνει.

*Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.  

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Αναπάντεχη εξέλιξη: Μπορεί και να γίνει τελικά η συνάντηση με τον Κιμ στις 12 Ιουνίου, λέει τώρα ο Τραμπ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: