ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Τελικά ο ιμπεριαλισμός κέρδισε. Το μπρούτζινο μπατζάκι του μισητού Χάρι Τρούμαν, πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, αποδείχτηκε πιο σκληρό από τον ερασιτεχνικό τροχό του μελους κάποιας αριστερής οργάνωσης που επιχείρησε την αποκαθήλωση του αγάλματος στο κέντρο της Αθήνας.
Προφανως ηταν ερασιτεχνικός γιατί εάν ηταν επαγγελματίας σιδεράς ο διαδηλωτής θα ηταν στο μεροκάματο εκείνη την ωρα και όχι σε γενικών καθηκόντων διαδήλωση εναντίον των ιμπεριαλιστών. Όλων;
Όχι φυσικά. Μόνο των Αμερικανών και των ντόπιων και ξένων λακέδων τους.
Η επίθεση παρεμπιπτόντως, με όση σημασία έχει αυτό, δεν ειχε κανενα δηλωμένο νεκρό, παρά μονο άδειες εγκαταστάσεις παραγωγής και φύλαξης χημικών όπλων.
Όμως ακομη κι έτσι η διαδήλωση θα ηταν θεμιτή εάν είχε προηγηθεί έστω και μια διαμαρτυρία για τα εγκλήματα που εχει διαπράξει εναντίον του λαού του ο πρόεδρος Ασαντ, ένα ψήφισμα για τους σαρωτικούς βομβαρδισμούς των ρωσικών βομβαρδιστικών στην Συρία, επι δικαίων και αδίκων.
‘Η τελικά θα ηταν θεμιτό να καταδικάζονταν γενικώς ο πόλεμος και οι σύντροφοι να κάθονταν σπίτι τους…
Όμως η χθεσινή διαδήλωση δειχνει ότι η κοινωνία μας γενικώς, γιατι η πλειοψηφία κατά βάθος θαυμάζει την μειοψηφία που διαδηλώνει τις τελευταίες ημερες , νοσεί βαριά.
Ότι οι βόμβες του Πούτιν, σκοτώνουν το ιδιο όσο και εκείνες των Αμερικανών και δεν το κανουν για ιδεολογικούς λόγους, για τον σοσιαλισμό, για να κανουν ανάχωμα στην επέλαση του καπιταλισμού… Αλλα για την ισχύ της Ρωσίας (και όχι της ΕΣΣΔ), για τα συμφέροντα των ολιγαρχών…
Όμως ο μανιχαϊσμος είναι το πιο πρωτόγονο ένστικτο. Μάθαμε το μαύρο- άσπρο. Ρωσία-ΗΠΑ. Διαλέξαμε ομάδα με το χρώμα. Δεν παει να αλλάζουνε τα στρατόπεδα. Εμείς μια σημαία μάθαμε αυτή θα κρατάμε στα χέρια μας.
Και χθες ειχε συννεφιά, ειχε και αφρικανική σκόνη, ειχε και κινηση στο κέντρο…
Μάλλον ο ιμπεριαλισμός φταίει και γι’ αυτά. Και φαντάσου πόσο καλά θα είμασταν εάν ειχε κοπεί και το μπρούτζινο μπατζάκι του Τρουμαν…