Του Πανίκου Παναγιώτου
Δεν ήταν μια συνηθισμένη ειρηνική διαμαρτυρία. Δεν ήταν μια συγκέντρωση απ’ αυτές που μολύνουν την ατμόσφαιρα με κομματικές σημαίες και πολιτικάντηδες ομιλητές. Ήταν ένα ποτάμι οργής ξεχειλισμένο από αγωνία και πάθος για τη ζωή. Ήταν η φωνή μιας γενιάς που οι εξουσίες βιάστηκαν να την ξεγράψουν. Τέτοιο νεανικό ξεσηκωμό οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν να βιώσουν από την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ.
Μαθητές κάθε ηλικίας, ακόμα και του Δημοτικού, συμμετείχαν στις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στην Ουάσιγκτον και σε πολλές άλλες αμερικανικές πόλεις. «Σήμερα, είναι η αρχή ενός κινήματος, η αρχή του τέλους της διαφθοράς» τόνισε ο Κάμερον Κάσκι που επέζησε του μακελειού στο σχολείο του Πάρκλαντ στη Φλόριντα, όπως και οι περισσότεροι από τους ομιλητές. «Διδάσκω με βιβλία, όχι με όπλα», «Ποτέ ξανά», «Φτάνει πια», «Θέλουμε αλλαγή» ήταν τα συνθήματα που ένωσαν εκατομμύρια παιδιά, έφηβους, νέους και ενήλικους αγανακτισμένους.
Το πολιτικό κατεστημένο και τα οργανωμένα συμφέροντα, που στη συγκεκριμένη περίπτωση εκφράζονται μέσα από το πανίσχυρο λόμπι της Εθνικής Ένωσης Όπλων (NRA), έχουν πια μπροστά τους μια νέα κατάσταση.
«Σε εκείνους τους πολιτικούς που υποστηρίζονται από την NRA, που επιτρέπουν τη συνεχιζόμενη σφαγή των παιδιών μας και του μέλλοντός μας, λέμε: “Ετοιμάστε τα βιογραφικά σας”. Φέτος θα ψηφίσουμε για το Κογκρέσο και το 2020 για τον Λευκό Οίκο» τόνισε ο Ντέιβιντ Χογκ, ενώ η Έμα Γκονζάλες διάβασε τα ονόματα των 17 θυμάτων στο σχολείο της, σκούπισε τα δάκρυά της και σταμάτησε να μιλά.
Έμεινε σιωπηλή και μαζί της σιωπηλοί έμειναν οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές για έξι λεπτά και είκοσι δευτερόλεπτα, όσο ήταν ο χρόνος που ο δολοφόνος σκόρπισε τον θάνατο. Στο τέλος της ομιλίας της, η νέα με το ξυρισμένο κεφάλι, που έγινε σύμβολο των κινητοποιήσεων, είπε: «Αγωνιστείτε για τη ζωή σας πριν κάποιος άλλος σας την στερήσει».