Του Κώστα Βενιζέλου
Πραγματοποιείται στο Λονδίνο η Συνάντηση των Αρχηγών Κυβερνήσεων της Κοινοπολιτείας (CHOGM), στην οποία συμμετέχει και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης.
Πενήντα τρεις ηγέτες κρατών-μελών μετέχουν στις εργασίες, ενώ πολλές θα είναι οι ομάδες εργασίας που θα λειτουργήσουν για συζήτηση διαφόρων θεμάτων, «κοινού ενδιαφέροντος». Πέντε ημέρες θα διαρκέσει η σύνοδος και θα πρέπει πρωτίστως να επιχειρηματολογήσει κάποιος γιατί μια χώρα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να εξακολουθεί να συμμετάσχει σε έναν Οργανισμό, που αποτελεί μεταποικιακό κατασκεύασμα της ξεδοντιασμένης βρετανικής αυτοκρατορίας.
Ποια είναι η σκοπιμότητα, να μετάσχουν οι ηγέτες τόσο κρατών σε μια φιέστα μιας χώρας, που εξακολουθεί να θεωρεί πως «τα περασμένα μεγαλεία» δεν έχουν περάσει; Μια χώρα που με όρους φολκλόρ συντηρεί μέσα από αυτές τις συνάξεις ζωντανό το θεσμό της βασιλείας. Η βασίλισσα, όπως είναι γνωστό, παραμένει αρχηγός της Κοινοπολιτείας! Συντηρεί μέσα από όρους φολκλόρ έναν θεσμό, αυτό της Κοινοπολιτείας, που θα έπρεπε να κλείσει από τότε που κατέρρευσε και η πολιτική των αποικιών και των… ναυμαχιών.
Συνεπώς, αν θέλουμε να γίνεται δουλειά για το Κυπριακό υπάρχουν πολλοί τρόποι και μέθοδοι. Αν, δηλαδή, συμμετέχουμε στην Κοινοπολιτεία επειδή είμαστε κάποτε αποικία των Βρετανών, γιατί δεν διατηρήσαμε κανάλια επικοινωνίας με τους Αδέσμευτους; Και γιατί δεν ζητάμε να συμμετάσχουμε και σε άλλους Οργανισμούς; Προφανώς επειδή από τη στιγμή που έχουμε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτόματα αποχωρήσαμε από τους Αδέσμευτους. Χάθηκε η ιδιότητα του κράτους-μέλους.
Για την Κοινοπολιτεία δεν ισχύει αυτό. Το Λονδίνο θεωρεί πως με αυτό το κατασκεύασμα μπορεί να ασκεί την επιρροή του στις πρώην αποικίες του και να συντηρεί κάποια κατάλοιπα της πάλα ποτέ ισχυρής παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Το Λονδίνο επιχειρεί με κάθε μέσο να αποτρέψει την αποαποικιοποίηση των πρώην αποικιών του. Η Κύπρος βίωσε και βιώνει αυτές τις μεθοδεύσεις, ενδεχομένως περισσότερο από κάθε άλλη χώρα που πέρασε από τη βρετανική κατοχή. Γιατί μέχρι και σήμερα βρίσκουμε μπροστά μας τις μεθοδεύσεις, τις αγγλικές τρικλοποδιές.
Πέραν από όλα αυτά υπάρχει σήμερα μια άλλη διάσταση. Είναι σαφές πως με το Brexit τα πράγματα αλλάζουν. Η Κύπρος έχει συμφέροντα με τη Βρετανία. Πέραν του ρόλου της στο Κυπριακό (παραμένει λεγόμενη εγγυήτρια δύναμης), μεγάλος αριθμός Κυπρίων ζει μόνιμα εκεί, σημαντικός αριθμός φοιτητών σπουδάζει, υπάρχει μόνιμα μαζικό τουριστικό ρεύμα προς την Κύπρο, οι εμπορικές μας σχέσεις είναι εξαιρετικά καλές κ.λπ.
Μετά την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. η Κυπριακή Δημοκρατία καθίσταται πιο σημαντική για το Λονδίνο, επειδή εμείς θα είμαστε εντός κι αυτοί εκτός. Αυτό προσφέρει δυνατότητες και αποτελεί ευκαιρία για μια πιο ισορροπημένη σχέση. Τώρα με το Brexit, ο καιρός είναι κατάλληλος για να γίνουν κινήσεις, μελετημένες και ορθολογιστικές.
Έχουμε πλεονεκτήματα, τα οποία διευρύνονται μετά το Brexit. Κι αυτά ενδεχομένως να μην αξιοποιούνται μέσα από κοινοπολιτειακές φιέστες. Μια ισορροπημένη σχέση χρειάζεται.