Η ισλαμική Τουρκία δεν επιτρέπει λύση στην Κύπρο, διότι απλούστατα θεωρεί το νησί δικό της…




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Αρκετοί αναγνώστες μου έγραψαν διαφωνώντας με τα κείμενά μου, που αναφέρονται στη θέση μου ότι οι διαπραγματεύσεις είναι χαμένος χρόνος. Μερικοί υποστήριξαν ότι όσοι δεν θέλουμε, υποτίθεται, τη λύση που σχεδιάζουν για εμάς οι Βρετανοί, εξυπηρετούμε την Τουρκία. Βεβαίως, το ανάποδο συμβαίνει, την Κύπρο υπηρετούμε και εξυπηρετούμε, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…

Ο λόγος για τον οποίο πάρα πολλοί άνθρωποι στο νησί -πιστεύω ότι πρόκειται για τη συντριπτική πλειοψηφία- δεν εμπιστεύονται τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, είναι τόσο απλός και είναι να απορεί κανείς με όσους εθελοτυφλούν, μη επιτρέποντας στους εαυτούς να αντιληφθούν τα αυτονόητα: ότι με τον Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία, δεν έχουμε την παραμικρή πιθανότητα να ζήσουμε τη χαρά της πολυπόθητης λύσης.

  • Αυτό που λέω τόσο καιρό, και έχει βγάλει η γλώσσα μου μαλλιά, είναι ότι στο τέλος-τέλος η λύση δεν εξαρτάται από κανένα Κύπριο πολιτικό. Όχι επειδή είναι ασήμαντοι. Επειδή όλα τα ορίζει η Τουρκία, η οποία έχει στο πλευρό της και τους διεθνείς παίκτες, αλλά κρατά και στα χέρια της τα περισσότερα πιόνια.

Βέβαια, εάν αποφασίσουμε να λύσουμε όπως-όπως το Κυπριακό, θα μπορούσαμε να το πράξουμε, αποφασίζοντας ότι προσφέρουμε την Κύπρο στην κατοχική δύναμη και τον κ. Ερντογάν. Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Όμως, εάν αναζητούμε πραγματικά μία καλή λύση, που δεν θα διαλύει την Κύπρο και δεν θα την παραχωρεί στην Τουρκία, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, διότι οι Τούρκοι τα θέλουν όλα δικά τους. Όπως ακούω, αυτή τη «διάγνωση» έκανε μετά το Κραν Μοντανά και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, αφού στο μεταξύ είχε αναδείξει σε συμπρόεδρο τον κατοχικό ηγέτη.

Την περασμένη Τετάρτη, ο Ταγίπ Ερντογάν προκήρυξε εκλογές, κάτι που σημαίνει ότι μέχρι τότε δεν θα έχουμε καμία εξέλιξη στο Κυπριακό, εκτός εάν ο κ. Αναστασιάδης αποφασίσει να παίξει στο γήπεδο των Τούρκων, κάτι που θα πρέπει να το αποκλείσουμε. Μετά τις εκλογές, τα πράγματα για την ώρα είναι χλωμά, υπό την έννοια ότι η πλειοψηφία των αναλυτών συμφωνούν ότι ο κ. Ερντογάν θα σκληρύνει τη στάση του έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και άλλων γειτόνων του. Αναμένουν ότι θα εγκαταστήσει μία δικτατορία με δημοκρατικό «μανδύα», θεωρώντας ότι αποκλείεται να χάσει αυτές τις εκλογές. Πιστεύουν ότι θα είναι ακόμα πιο σκληρός και στο εσωτερικό, και στο εξωτερικό.

  • Τα παραπάνω είναι μία λογική υπόθεση. Ποιος αναλυτής που σέβεται τον εαυτό του, στη βάση των σημερινών δεδομένων, δύναται να υποστηρίξει κάτι το διαφορετικό; Ουδείς.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει μέτωπα ανοικτά, όσο κανένας ξένος ηγέτης. Οι μόνες χώρες που δεν τον απειλούν είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Αλλά αυτό το γεγονός δεν τον εξυπηρετεί στις επερχόμενες εκλογές, όπου έχει ανάγκη τις ψήφους των εθνικιστών για να εκλεγεί. Όσο η Ελλάδα και η Κύπρος δεν βρίσκονται στο «κάδρο» των τουρκικών εκλογών, τόσο δεν εξυπηρετείται ο κ. Ερντογάν. Ο ισλαμικο-εθνικιστικός όχλος που τον ακολουθεί θέλει να νοιώσει τη μυρωδιά του ελληνικού «αίματος». Από αυτό θρέφεται ο τουρκικός εθνικισμός, που σαρώνει τη χώρα με ευθύνη του Προέδρου της Τουρκίας.

  • Την Πέμπτη το βράδυ έφτασε ένα πακέτο φωτογραφιών από τις δραστηριότητες του κ. Ερντογάν της προηγούμενης ημέρας, κατά την οποία ανακοινώθηκε η διεξαγωγή των εκλογών. Δεν είδα περισσότερες σημαίες στη ζωή μου σε ένα τόσο μικρό χώρο. Και κάθισα και αναρωτήθηκα… Όταν αυτός ο άνθρωπος καθοδηγείται από άκρατο εθνικισμό, πόσες είναι οι πιθανότητες ενός έντιμου συμβιβασμού στο Κυπριακό, και με δεδομένες τις άπειρες υποχωρήσεις που έχει κάνει η πολιτική ηγεσία από την τουρκική εισβολή μέχρι σήμερα; Μα είναι μηδενικές. Ο άνθρωπος που καθοδηγείται από τον εθνικισμό είναι φανατικός, άρα είναι και επικίνδυνος. Αυτός είναι ο κ. Ερντογάν. Ένας ακραίος ισλαμο-εθνικιστής, που δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε λύση στο Κυπριακό, η οποία δεν υποτάσσει το νησί και τον ελληνικό πληθυσμό στην Τουρκία. Πόσες φορές να το πούμε και να το ξαναπούμε και να το αποδείξουμε;

Άκουγα παλαιότερα αυτούς τους ανόητους της «όποιας λύσης» που υποστήριζαν ότι οι Ελληνοκύπριοι, μετά τη διευθέτηση του Κυπριακού θα ελέγχουν οικονομικά το νησί. Μα που ζουν; Το αντίθετο θα συμβεί. Όσο και αν η τουρκική οικονομία οδηγείται στα «τάρταρα» λόγω των πολέμων που την έχουν εξαντλήσει, οι Τούρκοι μπορούν να μας αγοράσουν όλους. Δεν θα χρειαστεί βέβαια. Διότι αν η λύση είναι κακή, όπως αναμένουμε, πολλοί Ελληνοκύπριοι θα τα παρατήσουν και θα πάνε στη «Μητέρα Ελλάδα» και σε άλλες χώρες, για να σωθούν.

Μία λύση που θα συμφέρει στην Τουρκία θα είναι καταστρεπτική για τους Έλληνες της Κύπρου, και θα επιβεβαιωθεί η ανάλυση του κ. Νίκου Αναστασιάδη στον αντιπρόεδρο των Ην. Πολιτειών: ότι η Κύπρος θα μετατραπεί σε Λίβανο. Τα εξηγήσαμε τόσες φορές τα αποτελέσματα της κακής λύσης, αλλά δυστυχώς δεν τα εμπεδώσαμε. Και έχουμε και τα δύο μεγάλα κόμματα του νησιού, τους δεξιούς του ΔΗΣΥ και τους αριστερούς του ΑΚΕΛ, να ανταγωνίζονται για ποιο από τα δύο θα υποστηρίξει με την πιο δυνατή φωνή την ανάγκη επανέναρξης των συνομιλιών. Μα έχουμε συνομιλητή και δεν το γνωρίζουμε;

Οι άνθρωποι δεν έχουν τσίπα. Έχουμε καταλήξει να διαπραγματευόμαστε μεταξύ μας… Και ο Ερντογάν πιθανότατα βλέπει τα καμώματα των πολιτικών μας και γελά…

Το τελευταίο διάστημα γίνονται πολλές συζητήσεις στις ξένες «δεξαμενές σκέψης», αλλά και μέσω των μέσων ενημέρωσης, για την πιθανότητα πολεμικής σύρραξης της Τουρκίας με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Ας μην είμαστε αφελείς. Δεν εξαρτάται από εμάς ένας πόλεμος με την Τουρκία. Ούτε θέλουμε, ούτε και μπορούμε, ούτε και χρειάζεται. Εάν συμβεί αυτό που απευχόμαστε, την ευθύνη θα έχει η Άγκυρα, η οποία έχει σχεδιάσει να οδηγήσει προς αυτή την κατεύθυνση την Ελλάδα και την Κύπρο.

Εμείς πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι και σοβαροί. Το τελευταίο πράγμα που μας συμφέρει είναι ένας πόλεμος και μία διαπραγμάτευση με το πιστόλι στον κρόταφο…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας πήγε στο δείπνο που παρέθεσε η κ. Ελίζαμπεθ Σπέχαρ των Ηνωμένων Εθνών, στον ίδιο και τον κατοχικό ηγέτη. Δήλωσε ότι το περίφημο αυτό δείπνο δεν έσπασε το αδιέξοδο, που προκάλεσαν και συντήρησαν οι Τούρκοι από τον περασμένο Ιούλιο. Τα ίδια περίπου είπε και ο Μουσταφά Ακιντζί. Την αμαρτία μου την καταθέτω: Ομολογώ πως δεν τους πιστεύω. Δεν είναι του …καφενέ η κουβέντα που ξεκίνησε, ότι ο γενικός γραμματέας Αντόνιο Γκουτέρες θα μπορούσε να στείλει απεσταλμένο στο νησί. Αυτό θα συζητήθηκε, αυτό θα αποφασίστηκε και αυτό θα γίνει. Έτσι θα δείξουν οι πλευρές ότι αν και είναι ανυποχώρητες δεν μπορούν να πουν όχι στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ αν επιθυμεί να επιχειρήσει αναβίωση των συνομιλιών, στο ίδιο μοτίβο με τις διαπραγματεύσεις του Κραν Μοντανά, όταν η Κύπρος σώθηκε από τον μπουνταλά τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, που απέρριψε τις οδυνηρές υποχωρήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη…

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: