Η επιβολή εμπάργκο στην Τουρκία θα μπορούσε να γίνει και πάλι στόχος της Ομογένειας των ΗΠΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Ρούμπιν εκθέτει και εγκαλεί τον Πρόεδρο Μπάιντεν: Γιατί επιβραβεύεις τους εχθρούς μας και αγνοείς τους συμμάχους μας; Γιατί καλείς τον Ερντογάν και όχι τον Νίκο Χριστοδουλίδη;
Ανάλυση CNN: Ισραήλ και Ιράν απέφυγαν – προς το παρόν – έναν ολοκληρωτικό πόλεμο * Πιο πολλά όσα έχουν να χάσουν από όσα θα κέρδιζαν
Του Πανίκου Παναγιώτου
Μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο το 1974 δημιουργήθηκαν νέοι φορείς και ενεργοποιήθηκαν καινούργια πρόσωπα στα κοινά της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.
Η πτώση της χούντας και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, με τα όσα τραγικά συνέβησαν στο Νησί της Αφροδίτης, διαμόρφωσαν μιαν εντελώς νέα κατάσταση πραγμάτων και στον ομογενειακό χώρο.
Άλλωστε, ο «έξω Ελληνισμός» αποτελούσε ανέκαθεν την υπερευαίσθητη και κινητήρια δύναμη του Έθνους μας, χωρίς να υποβαθμίζονται οι περίοδοι του εθνικού διχασμού που είχαν τον ανάλογο αντίκτυπο και στις κοινότητες των ομογενών.
- Μετά από 44 χρόνια, η μεγαλύτερη επιτυχία της Ομογένειας για τα εθνικά θέματα εξακολουθεί να θεωρείται το εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Όπως εκτιμάται, το εμπάργκο παραμένει το σημαντικότερο αμερικανικό γεγονός για Ελλάδα και Κύπρο, γιατί είχε κόστος στην χώρα του Αττίλα.
Από τότε, η ελληνοαμερικανική κοινότητα και ειδικότερα το λεγόμενο «ελληνικό λόμπι» δεν κατάφερε να διαμορφώσει μια ισχυρή, ενιαία και διεκδικητική γραμμή, λόγω αρκετών αδυναμιών και ελλείψεων σε ζητήματα συντονισμού, στρατηγικής και καθαρών θέσεων – επιδιώξεων, αλλά και εξαιτίας μεμονωμένων κερδοσκοπικών πρακτικών.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι εκάστοτε ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία, γιατί ουδέποτε -με ελάχιστες εξαιρέσεις- αντιμετώπισαν με πρόγραμμα και όραμα όλο αυτό το πλαίσιο παρέμβασης και δράσης της Ομογένειας στα πολιτικά δρώμενα των ΗΠΑ, στη βάση των αμερικανικών αρχών και του διεθνούς δικαίου.
Την ίδια στιγμή, δεν μπορεί να υποβαθμιστεί ο ρόλος και η συνεισφορά της ελληνοαμερικανικής κοινότητας και ειδικότερα συγκεκριμένων φορέων και ατόμων που έδρασαν για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Όπως συνηθίζεται όμως, ο χρόνος επιφέρει απογοητεύσεις, συντείνει στην απομάκρυνση ατόμων, δημιουργεί καχυποψίες έναντι οργανισμών και προσώπων και κυρίως αποδυναμώνει την προσπάθεια και το βασικό στόχο.
Και μαζί με ό,τι παρασύρει ο χρόνος, προστίθενται οι υποσχέσεις Αμερικανών πολιτικών προς τον Ελληνισμό που έμειναν για πάντα υποσχέσεις, όπως επίσης και οι μεταλλάξεις, οι περίεργες υποχωρήσεις και τα στοιχεία ασυνέπειας που διακρίνουν όλα αυτά τα χρόνια την πολιτική των ηγεσιών σε Αθήνα και Λευκωσία.
- Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τα προαναφερθέντα, δεν είναι εύκολη υπόθεση σήμερα να βρεθούν ομογενείς (κυρίως άτομα τρίτης και τέταρτης γενιάς, γεννημένα στην Αμερική) που να θέλουν να προσφέρουν χρόνο και κόπο για θέματα των τόπων καταγωγής τους. Επιπλέον, ο καθημερινός τρόπος ζωής, οι αποστάσεις και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου περιορίζουν κατά πολύ τη δυνατότητα των περισσότερων ανθρώπων που θέλουν να εμπλακούν στα κοινά.
Γι’ αυτό, το ετήσιο συνέδριο της Ομοσπονδίας Κυπροαμερικανικών Οργανισμών, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο Terrace on the Park, στην περιφέρεια του Κουίνς της Νέας Υόρκης, είχε ιδιαίτερη σημασία και συμβολισμό. Τόσο σε σχέση με τη διαδρομή της Ομογένειας μέσα σ’ αυτά τα 44 χρόνια, όσο και σε σχέση με τη μαζική συμμετοχή αντιπροσώπων 18 συνολικά οργανισμών-μελών της Ομοσπονδίας από αρκετές πόλεις και πολιτείες των ΗΠΑ.
- Πρώτο, διαπιστώθηκε ότι, παρά τα όποια αρνητικά δεδομένα και τα επιμέρους προβλήματα, ο αριθμός των συμμετεχόντων συνέδρων ήταν φέτος αισθητά αυξημένος και το ενδιαφέρον για την Κύπρο και τα εθνικά θέματα παραμένει ζωντανό.
- Δεύτερο, διαμορφώθηκε το πλαίσιο για περαιτέρω οργάνωση, ενώ δόθηκε ώθηση για ένταξη και συμμετοχή αρκετών νέων.
- Τρίτο, διαφάνηκε για μια ακόμη φορά ότι για τους ομογενείς κυπριακής καταγωγής ο Ελληνισμός είναι ενιαίος και αδιαίρετος και με βάση αυτή την πραγματικότητα, καταβάλλονται προσπάθειες για την προβολή του Κυπριακού.
- Τέταρτο, ενισχύθηκε η συναίνεση και η συναντίληψη για τον κοινό στόχο που τέθηκε από το 1974 και είναι: η εξεύρεση σωστής, δημοκρατικής λύσης στην Κύπρο, με βασική προϋπόθεση την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Και πέμπτο, ακούστηκαν απόψεις και παρουσιάστηκαν στοιχεία από διπλωμάτες και μέλη της Ομοσπονδίας για το σημερινό πολιτικό σκηνικό στην Ουάσιγκτον και για την κατάσταση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που, ενδεχομένως να προσφέρουν νέες ευκαιρίες και προκλήσεις, όπως το 1974.
Η επιβολή, για παράδειγμα, αμερικανικού στρατιωτικού και οικονομικού εμπάργκο στην Τουρκία θα μπορούσε να γίνει και πάλι ο μεγάλος στόχος της Ομογένειας.
Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα επέφερε σοβαρό πλήγμα στην Τουρκία, θα άλλαζε το ισοζύγιο δυνάμεων στην περιοχή προς όφελος της Κύπρου, της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Αιγύπτου και συνάμα θα αποτελούσε το έναυσμα για να ξαναβρεί ο Ελληνισμός της Αμερικής την «ελληνική φωνή» του.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.