ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο και να εκμεταλλευθεί κάθε ευκαιρία, ώστε με το μικρότερο δυνατό κόστος να προκαλέσει και να εμπεδώσει μέσω των «γκρίζων ζωνών» την ουδετεροποίηση του Αιγαίου, εμφανίζεται η Αγκυρα.
Και το χθεσινό επεισόδιο με την «αποκάλυψη» από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Μπιναλί Γιλντιρίμ, του περιστατικού στην βραχονησίδα Ανθρωποφάγοι, ηταν ο τελευταίος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα προκλήσεων και μεθοδεύσεων.
Οι κ. Γιλντιριμ και Τσαβούσογλου εκτέλεσαν χθες μια ακομη ψυχολογική επιχείρηση ενός καλοσχεδιασμένου υβριδικού πολέμου εναντιον της Ελλαδας, που δυστυχώς διευκολύνεται ορισμένες φορές από την ιδια την ελληνική πλευρά.
Γιατι είναι εντελως διαφορετικό η μονομερής αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και άλλο η διαμόρφωση των συνθήκων ώστε να επιβεβαιώνεται με ελληνική ανοχή, η θεωρία των «γκρίζων ζωνών», όπως εγινε προσφάτως στα Ιμια.
Η Τουρκία αποδεικνύει ότι ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, τάσεων συσχετισμών, και προσώπων, εχει διαμορφωμένη στρατηγική πλήρους αμφισβήτησης του στάτους κβο του Αιγαίου και δεν αποτελούν ευκαιριακό γεγονός οι ολο και πιο συχνές προκλήσεις του τελευταίου διαστήματος.
Η πολιτική των «γκρίζων ζωνών» ηρθε (το 1996) για να μεινει, και ουδέποτε μεχρι τωρα υπηρξε το οποιοδήποτε δείγμα υπαναχώρησης από την πολιτική αυτή που αποτελεί την κορυφαία απειλή και αμφισβήτησης εθνικής κυριαρχίας.
Καθ’ όλη την διάρκεια των διερευνητικών επαφών, ακομη και την περίοδο του ζεϊμπέκικου του Γιώργου Παπανδρέου, του εναγκαλισμού με τον αδύναμο τοτε Ταγίπ Ερντογάν, με την κουμπαριά του κ. Κώστα Καραμανλή αλλά και μεχρι πρόσφατα, οι συνομιλίες προσέκρουαν πάντοτε στην απαίτηση της Τουρκίας για επιβολή καθεστώτος αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας όχι μονο επι των βραχονησίδων, αλλα και των κατοικημένων νησιών στο Αιγαίο.
Δυστυχώς η Άγκυρα εχει αντιληφθεί πλήρως το πως αντιδρά η Ελλαδα και η ελληνική κοινή γνώμη στα θεματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και αυτό εχει να κανει όχι μονο με το Αιγαίο, αλλα και με τις παραβιάσεις ακομη και με την υποθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
Το ανέβασμα των τόνων και οι λεκτικοί «παλικαρισμοί» από σημαντικούς και κορυφαίους παράγοντες στην Αθηνα, «εμπνέουν» ιδιωτικές πρωτοβουλίες όπως αυτή στους Φούρνους, που με καλή πίστη και θεωρώντας ότι πραγματικά υπηρετούν το εθνικό συμφέρον αποφασίζουν να υποκαταστήσουν το κράτος εκει που τα πράγματα είναι εύκολα και απλά: στην αιφνιδιαστική ύψωση της ελληνικής σημαίας σε κάποιες από (και όχι όλες) τις βραχονησίδες. Και κανείς προφανως δεν αναλογίζεται πως θα γινει η διαχείριση του επόμενου σκέλους του εγχειρήματος, όταν αυτό μπορει να εξελιχθεί σε κριση.
Και φυσικά η εμπειρία των Ιμίων αποτελεί κορυφαίο παραδειγμα. Όταν μια καλών προθέσεων πρωτοβουλία, οδήγησε σε ένα θερμό επεισόδιο που η τοτε κυβενρηση δεν μπορούσε να διαχειρισθεί και κατέληξε σε μια τραγωδία με τρεις Έλληνες στρατιωτικούς νεκρούς, και τα Ιμια «γκρίζα».
Η εξωτερική πολιτική δεν γράφεται με καλές προθέσεις ούτε με ιδιωτικές πρωτοβουλίες, ουτε με «ηρωικούς αυτοσχεδιασμούς».