Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ότι είναι μέγα λάθος η απόφαση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη να λάβει μέρος σε δείπνο με τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί, ένα άνθρωπο που τον καθυβρίζει σε κάθε ευκαιρία αφήνοντας απαράδεκτα υπονοούμενα εναντίον του, δεν έχει ούτε ο ίδιος την παραμικρή αμφιβολία.
Δεν υποστηρίζει κανείς ότι πρέπει να σταματήσει ο διάλογος. Όχι. Όμως, οπωσδήποτε γνωρίζει ο κ. Αναστασιάδης ότι οι ηγέτες αποφεύγουν να συνομιλούν υπό εκβιασμό και ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος τους απειλεί και με χειρότερα απ’ όσα έχουν ήδη υποστεί.
Αλλά το μεγαλύτερο λάθος του προέδρου της Κύπρου είναι ότι ακόμα νομίζει πως ο κ. Ακιντζί είναι κάτι διαφορετικό από την τουρκική ισλαμική πολιτική ηγεσία. Δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά. Είναι μαζί, σκέφτονται το ίδιο για το Κυπριακό, μισούν το ίδιο τους Έλληνες και τους Χριστιανούς, και ο ένας εργάζεται για τον άλλο, και από κοινού για τον κοινό σκοπό, που είναι ο έλεγχος της Κύπρου, με την υπογραφή του κ. Αναστασιάδη.
Επιστρέφοντας στο θέμα του δείπνου του Προέδρου της Κύπρου με τον κατοχικό ηγέτη, ο κ. Αναστασιάδης θα έπρεπε να ρωτήσει τον εαυτό του το πιο απλό ερώτημα: Τι περιμένει να αποκομίσει από αυτό το «τραπέζωμα» της κ. Σπέχαρ, η οποία έχει και αυτή τις ευθύνες της για το αδιέξοδο του Κυπριακού.
Περιμένει να ξεπεραστεί το αδιέξοδο;
Τι προσπαθεί να επιτύχει ο κ. Αναστασιάδης πηγαίνοντας σ’ αυτό το δείπνο, το οποίο -πολύ φοβούμαι- πως θα είναι επανάληψη εκείνου της 1ης Δεκεμβρίου 2016, που μας οδήγησε στις γνωστές πενταμερείς, οι οποίες αναγνώρισαν τον κατοχικό ηγέτη ως συμπρόεδρο του κ. Αναστασιάδη. Αυτό το λάθος του θα τον ακολουθεί πάντα -είναι ένα από τα πολλά θα μου πείτε- αλλά τούτο είναι αυτό που θα τον χαρακτηρίζει διότι σε μεταγενέστερο στάδιο θα μπορούσε να βοηθήσει τις προσπάθειες της τουρκικής πλευράς να αναγνωριστεί διεθνώς το παράνομο ψευδοκράτος.
Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καμία αμφιβολία ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδιώκει το κλείσιμο του Κυπριακού, με τη βελτιωμένη μορφή του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Ως άνθρωπος που δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του, δεν έχει αποδεχθεί ποτέ την ήττα του 2004. Άσχετα αν εκείνη η ήττα ήταν η τιμωρία του λαού.
Ακούω που μου λένε πως από τότε κέρδισε πολλές εκλογές και έγινε δύο φορές Πρόεδρος. Καλώς. Αλλά αν επιχειρήσει ξανά δημοψήφισμα, πάλι θα φάει ήττα, μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Διότι η Κύπρος είναι μία περίεργη χώρα, ως γνωστόν… Οι πολίτες ψηφίζουν φανατικά το κόμμα, αλλά όταν έρθει η ώρα της Πατρίδας, ρίχνουν χαστούκια στα κόμματα και τους πολιτικούς που λατρεύουν…
Όπως όλος ο κόσμος, έχουμε και εμείς το δικαίωμα της γνώμης.
Μιλώντας γενικά, αυτό που φοβίζει τους πολίτες είναι ότι τούτα τα περίεργα δείπνα έδειξαν ότι μειώνουν τις αντιστάσεις των ανθρώπων. Ιδιαίτερα όταν λειτουργεί η δύναμη του εκβιασμού.
Οι ξένοι, ιδιαίτερα οι Βρετανοί, δεν είναι παιδάκια. Παίζουν βρώμικα και στη διπλωματία χρησιμοποιούν οτιδήποτε έχουν μαζέψει οι υπηρεσίες τους. Είτε είσαι πολιτικός, είτε διπλωμάτης, επιχειρηματίας και δημοσιογράφος, για τις υπηρεσίες παραμένεις στόχος.
Πως θα σε αλλάξουν;
Πόσοι άνθρωποι άλλαξαν πίστη και ιδεολογία πριν από το 2004; Πολλοί. Για ποιο λόγο άλλαξαν; Μήπως επειδή είδαν το φως; Διίστανται οι απόψεις, αλλά εγώ δεν συμφωνώ ότι κάποια στιγμή οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, ας πούμε, το …λάθος τους. Αυτά δεν συμβαίνουν στην εποχή μας.
Η υπόθεση του Κυπριακού πήρε λάθος δρόμο από καιρό. Τι να τα λέμε και να τα ξαναλέμε και να χαλούμε τις καρδιές μας. Είναι δυνατόν να είναι ένας λαός θύμα εισβολής και κατοχής και να φτάνει στο σημείο να απολογείται στον κατακτητή; Αυτό μας έχει συμβεί βασικά λόγω του ανάλγητου και διεφθαρμένου συστήματος. Και σ’ αυτό το σύστημα εντάσσω και τους πολιτικούς, και τους διπλωμάτες και εμάς τους δημοσιογράφους, αλλά και επιχειρηματίες που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους, και όχι το συμφέρον της χώρας.
Μερικές φορές νοιώθω πως δεν υπάρχει σωτηρία. Άλλες ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Αλλά όταν βλέπεις τα ίδια λάθη να επαναλαμβάνονται απογοητεύεσαι.
Μα του έχουν δώσει ποτέ την εντύπωση οι Τούρκοι ότι το Κυπριακό λύνεται με δικές τους υποχωρήσεις; Στο μυαλό τους η όποια διευθέτηση απαιτεί παράδοση του κ. Αναστασιάδη…
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.