Oι δασμοί και ο Τραμπ: Η Αμερική αμφισβητεί την οικονομική ασυδοσία των Μερκελιστών




ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Είναι γνωστή η αναφυλαξία που προκαλεί η προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ στους Γερμανούς. Και ευεξήγητη. Γιατί επιτέλους βρέθηκε ένας Αμερικανός πρόεδρος να χωρίσει τα τσανάκια του με το Βερολίνο, όταν μπαίνουν στο τραπέζι εθνικά οικονομικά συμφέροντα.

Οι δασμοί στον χάλυβα και το αλουμίνιο ενοχλούν ιδιαίτερα τους Μερκελιστές. Γιατί αποτελούν μια πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της οικονομικής τους ασυδοσίας στην Ευρώπη και κατ’ επέκτασιν της συνολικότερης διεθνούς τους υπόστασης. Γι αυτό έχουν βαλθεί να κινήσουν λυτούς και δεμένους ώστε να καταδείξουν στους Ευρωπαίους υπηκόους τους ότι ο Τραμπ συνιστά υπαρξιακή απειλή, κάτι σαν απασφαλισμένη βόμβα που απειλεί να τινάξει το(δικό τους)ευρωπαικό οικοδόμημα.

  • Οι σχετικές δηλώσεις από επίσημα χείλη Γερμανών και των γνωστών σφουγγαρόπανων της Βρυξελλιώτικης νομενκλατούρας, διαδέχονται η μία την άλλη. Ειδαμε τις φαιδρότητες Γιούγκερ που εξήγγειλε…αντίμετρα στα μπλου-τζιν και τα ουίσκυ που ο ίδιος καθημερινά καταναλώνει. Πρόσφατα επιστρατεύτηκαν και με τα μεγάλα μέσα: Ο διοικητής της ΕΚΤ Ντράγκι που παραλίγο να…σκίσει το καλσόν του και η Γαλλίδα επικεφαλής του ΔΝΤ που δήλωσε ότι αν υπάρξει εμπορικός πόλεμος «θα ματώσουν όλοι».

Αμ δε κυρία μου. Ο Τράμπ ξέρει πολύ καλά που στοχεύει. Αν συνεχίσουν τις κορώνες οι Γερμανοί το επόμενο βήμα θα είναι τα αυτοκίνητα. Και τότε θα ματώσει για τα καλά το Μόναχο και όλη η Bαυαρία…

Το είπε ήδη ο Αμερικανός πρόεδρος πώς αν χρειαστεί εκεί θα φτάσει. Το έχει κάνει στο παρελθόν με τα Νοτιοκορεατικά πλυντήρια της LG και της Samsung. Δεν μασάει. Και μεταξύ μας ένας ηγέτης που προστατεύει την παραγωγική βάση της χώρας του, από αθρόα εισβολή ανταγωνιστικών προιόντων, ούτε τρελός, ούτε επικίνδυνος για την ανθρωπότητα μπορεί να χαρακτηριστεί. «Κακό σπυρί» είναι μόνο για τους Γερμαναράδες που έχουν καλοσυνηθίσει επιβάλλοντας  την δική τους εμπορική λογική σε ολόκληρο το ευρωπαικό τους βιλαέτι. Να μοσχοπουλάνε αυτοί τα προιόντα της βιομηχανίας τους, «μιζάροντας» το άπαν-σύμπαν της πολιτικής σκηνής και η Ελλάδα να…εισάγει λεμόνια από την Αίγυπτο, μανιτάρια από την Πολωνία και σπαράγγια από το Περού.

  • Αυτή είναι η αποικιοκρατική αντίληψη του Βερολίνου και είμαστε αναγκασμένοι  ως «όμηροι» να την υπηρετήσουμε. Αλλά κανείς δεν μας υποχρεώνει να βρίζουμε τον Τράμπ επειδή κάνει το καλό για τη χώρα του. Μακάρι να υπήρχε κι εδώ η δυνατότητα επιβολής δασμών σε μερικά προιόντα. Θα έπεφτε πολύ κλάμα…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: