Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ειδικός επί του ποδοσφαίρου δεν είμαι, και ομολογώ ότι έχω να πάω στο γήπεδο από τότε που διασύρθηκε η Εθνική Ελλάδος στο Μουντιάλ της Αμερικής, το καλοκαίρι του 1994, αν δεν με απατά η μνήμη μου.
Αλλά αυτό δεν μου απαγορεύει να εκφράσω τη γνώμη μου γι’ αυτά τα άθλια που συμβαίνουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, και τα οποία δυστυχώς επηρεάζουν το μεγαλύτερο «κομμάτι» της κοινωνίας. Πολλοί άνθρωποι είναι αγνοί οπαδοί, που έχουν σταματήσει να πηγαίνουν στα γήπεδα, και η ισχνή μειοψηφία είναι χούλιγκανς και γκάγκστερς, που με τις πράξεις τους καταστρέφουν το πιο όμορφο και συναρπαστικό σπορ.
Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν χθες στη Θεσσαλονίκη, στον αγώνα του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ, δείχνουν που μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους ο φανατισμός. Πιστεύω ότι τυχαία δεν θρηνήσαμε θύματα… Διότι αν συνέβαινε και αυτό, χθες θα βίωνε η Ελλάδα πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Όχι μόνο αθλητικές, αλλά και πολιτικές.
Δεν αμαυρώνεται μόνο η εικόνα της χώρας, αλλά και του πολιτικού κόσμου. Δεν λέω… Και οι πολιτικοί οπαδοί και φίλαθλοι είναι. Αλλά αυτό που βλέπω με ενοχλεί και με μειώνει σαν άνθρωπο. Κάθε πολιτικός και κάθε κόμμα είναι στο τσεπάκι των ποδοσφαιρικών παραγόντων. Παλιά μιλούσαμε για την πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου. Τώρα ομιλούμε για την ποδοσφαιρικοποίηση της πολιτικής καθώς η ανάμειξη αυτών των δύο, της πολιτικής και του ποδοσφαίρου, εξελίχθηκε σε εκρηκτικό μείγμα.
Πως να το πω πιο ξεκάθαρα;
Πως θα λειτουργήσει αποτρεπτικά μία χώρα, που ασχολείται φανατικά με το ποδόσφαιρο, αντί να το θεωρεί όπως το βλέπουν οι πολιτισμένοι άνθρωποι: Ως ένα άθλημα, ως ένα θέαμα, όπου κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Και όχι όποιος «έπιασε» τον διαιτητή ή κάποιους αντίπαλους παίκτες. Πόσες ιστορίες για σικέ αγώνες άκουσα στη διάρκεια της δημοσιογραφικής μου καριέρας; Άπειρες… Στην αρχή έλεγα «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται», αλλά οι ψαγμένοι -ή αν θέλετε οι «πιασμένοι» γραφιάδες με έπεισαν ότι είδαν με τα μάτια τους, άρα γνώριζαν από πρώτο χέρι.
Δεν μου άρεσε καθόλου το θέαμα του προέδρου του ΠΑΟΚ με το πιστόλι στη ζώνη, ακόμα και αν έχει άδεια επειδή κινδυνεύει η ζωή του, ακόμα και αν τον «έπνιγε το δίκιο» για ένα γκολ που ακυρώθηκε. Για μένα είναι τρελά πράγματα αυτά, είναι εκτός της λογικής μου και της αισθητικής μου. Ούτε μπορώ να φανταστώ τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να δέρνει ο ένας τον άλλο επειδή η ομάδα τους έχασε, δικαίως ή αδίκως. Ή να κτυπάνε τον διαιτητή για μία απόφασή του που θεωρούν λανθασμένη.
Στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα δεν γνωρίζω αν μπορεί να κάνει πλέον κάτι η Πολιτεία. Μελέτησα τη χθεσινοβραδινή δήλωση του υφυπουργού Αθλητισμού, Γιώργου Βασιλειάδη, τον οποίο θεωρώ ικανό και καθαρό πολιτικό. Την αναδημοσιεύω και αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι καλείται να κόψει τον γόρδιο δεσμό. Μακάρι να τα καταφέρει:
Μία καλή λύση είναι αν έπαιρνε την πολύ δύσκολη απόφαση και ακύρωνε το φετινό πρωτάθλημα. Ίσως το σοκ που θα προκαλέσει μία τέτοια απόφαση να αποβεί καταλυτική και να σωθεί το όμορφο άθλημα. Αντιλαμβάνομαι ότι γύρω από το ποδόσφαιρο «χορεύουν» εκατομμύρια των εκατομμυρίων. Και ότι τρέφεται ένα διεφθαρμένο σύστημα. Πόσοι από αυτούς που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο μπορούν να σηκώσουν το χέρι και να υποστηρίξουν πως είναι καθαροί; Αν απαντήσετε ο εξής κανένας δίκιο θα έχετε…
ΟΙ ΑΘΛΙΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΔΩ
ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΕΔΩ