Ηταν ο Κατσίκης …λαγός; Ουδείς μπορεί να παραβιάσει τις αποφάσεις των δικαστηρίων




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Αναμενόμενο είναι, όταν οι πολίτες μίας χώρας δεν επιλέγουν τους αρίστους, να δημιουργούνται προβλήματα, που οδηγούν σε οδυνηρές καταστάσεις.

Θα μπορούσε κανείς, σκεπτόμενος ποιοι αποτελούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας, να παρουσίαζε στο δευτερόλεπτο δέκα παραδείγματα προς αποφυγή.

Ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. Κώστας Κατσίκης είναι ένα από αυτά τα παραδείγματα πολιτικών, που απολαμβάνουν το βουλευτιλίκι με τη ψήφο των πολιτών. Δεν εξελέγη επειδή του χάρισε κάποιος την έδρα. Την κέρδισε, ή αν θέλετε οι ψηφοφόροι του την πρόσφεραν.

Ο εν λόγω βουλευτής έβαλε φωτιά χθες με μία ασύντακτη δήλωσή του, στην οποία μετά από …«αποκρυπτογράφηση» καταλάβαμε ότι πρότεινε την ανταλλαγή των δύο ομήρων Ελλήνων στρατιωτικών με τους οκτώ Τούρκους συναδέλφους τους, που ο Ταγίπ Ερντογάν χαρακτηρίζει «πραξικοπηματίες» και «τρομοκράτες».

Είπε ο κ. Κατσίκης:

  • «Από τη μια λέμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παρέμβαση στην ελληνική δικαιοσύνη, από την άλλη δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να παρακάμψουμε και οι δυο χώρες την ελληνική δικαιοσύνη και να βρούμε συμφωνία ανταλλαγής. Αν αποφασίσουν οι ηγεσίες των δυο χωρών ότι μπορούν να παρακάμψουν την ελληνική και την τουρκική δικαιοσύνη και να προβούν σε μια τέτοια ανταλλαγή, πιστεύω ότι θα μπορούσε να τελειώσει το θέμα».

Είναι πιθανόν, πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα να σκέφτονται όπως ακριβώς ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ.: Δίνοντας τους οκτώ παίρνουμε τους δικούς μας, λένε μερικοί. Ξεχνούν, βέβαια, ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Και οι άνθρωποι αυτοί, που σκέφτονται όπως ο κ. Κατσίκης, δεν θυμούνται ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει πάρει αποφάσεις που δεν ανατρέπονται. Με λίγα λόγια, για να μην χάνουμε χρόνο, οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί προστατεύονται από τους ελληνικούς νόμους, αλλά και από το Διεθνές Δίκαιο. Και δεν θα μπορούσαν να γίνονταν ποτέ μέρος μίας ανάρμοστης συναλλαγής.

Μόλις έγινε η δήλωση -ως να ήταν προσυνεννοημένη από καιρό- οι Τούρκοι την άρπαξαν και την παρουσίασαν όπως ήθελαν και όπως τους βόλευε. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο κ. Κατσίκης συνεννοήθηκε με τον πρωθυπουργό ή τον αρχηγό του, τον υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο, για να τεστάρει τα νερά. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Αλλά, θα ήταν προϊόν παράνοιας, μία συμπαιγνία που αφορά έστω και την παραμικρή πιθανότητα συναλλαγής. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στις Δημοκρατίες. Και ευτυχώς στην Ελλάδα η Δημοκρατία ανθεί, ότι και να ισχυρίζονται οι κομματικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. Εάν η κυβέρνηση επιχειρούσε την ανταλλαγή των οκτώ «πραξικοπηματιών» με τους Έλληνες στρατιωτικούς, δεν θα μπορούσε να σταθεί πολιτικά, μετά το τέλος της ευφορίας από τον τερματισμό της ομηρίας των ανθρώπων μας.

Η υπόθεση της ομηρίας των Ελλήνων στρατιωτικών έχει περιπλεχθεί και από δικαστική έχει μετατραπεί σε πολιτική. Ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας δεν θα έχανε ποτέ την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. Την άδραξε και μπορεί να εκβιάζει μία ολόκληρη χώρα και την κυβέρνησή της.

  • Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν τηλεφώνησε ποτέ στον κ. Ερντογάν, ούτε στον πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ, για να παρακαλέσει για την απελευθέρωση. Από πολιτικής άποψης καλώς έπραξε. Υπάρχει, βέβαια, και η ανθρωπιστική, όπως και η ανθρώπινη. Η Τουρκία ίσως να εισάκουε μία πρωθυπουργική έκκληση, υποστηρίζουν μερικοί. Και αν απαντούσε αρνητικά; Είναι κάτι που προφανώς δεν σκέφθηκε κανείς.

Από την ελληνική πολιτική σκηνή απουσιάζει η αποφασιστικότητα. Δεν διαθέτουμε πολιτικούς με προσβάσεις στο εξωτερικό, που θα τηλεφωνήσουν και θα λήξουν μία δυσάρεστη κατάσταση. Και από την άλλη, πόσοι ξένοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί έχουν πρόσβαση στον Ταγίπ Ερντογάν; Μετά τον Βλαντιμίρ Πούτιν ουδείς εκ των ξένων μπορεί να τον επηρεάσει.

Πρέπει να συνηθίσουμε με την ιδέα ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι ένας διεφθαρμένος και επικίνδυνος ηγέτης. Δεν θα σταματήσει να προκαλεί, να απειλεί και να εκβιάζει. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει για τη χώρα. Οι ιαχές πολέμου του Ερντογάν ακούγονται μέχρι την Αθήνα. Η πολιτική του κατευνασμού είναι το καλύτερο εργαλείο, αφού στο παρασκήνιο, την ίδια στιγμή, ετοιμάζεσαι για να αντιμετωπίσεις το χειρότερο. Η Ελλάδα χρειάζεται και άλλες πολύ πιο ισχυρές συμμαχίες για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει ο κ. Ερντογάν.

  • Στη νέα εποχή, οι αλλαγές σε περιφερειακό επίπεδο, είναι αναγκαίες. Η Ελλάδα, και η Κύπρος χρειάζονται τη βοήθεια του Ισραήλ και της Αιγύπτου και πρέπει πια να την επιδιώξουν. Η φραστική υποστήριξη, που εκδηλώνεται συχνά, δεν είναι αρκετή. Ικανοποιεί μεν τις μάζες, αλλά δεν ενδυναμώνει τη συμμαχία που απαιτείται να δημιουργηθεί για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα του Ερντογάν.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: