ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το ραδιόφωνο αφήνει τη φαντασία ελεύθερη να ταξιδέψει, να πλάσει κόσμους, οδηγός είναι μία φωνή που σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι. Είναι συναρπαστικό». Μία από τις πιο αγαπημένες φωνές της ελληνικής ραδιοτηλεόρασης, ο Αλέξης Κωστάλας, περιγράφει τη μαγεία τού μέσου που υπηρέτησε και αγάπησε, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, «Πρακτορείο 104,9 FM», θυμάται στιγμές που έζησε ως ραδιοφωνικός παραγωγός, στιγμές που δεν «ξεθωριάζουν» από το πέρασμα του χρόνου, καθώς όπως λέει, πομπός και δέκτης συνθέτουν μία εκπληκτική σύνδεση, μία ουσιαστική επικοινωνία.
«Στη διάρκεια της εκπομπής χτυπάει το τηλέφωνο -γιατί απαντούσα στο τηλέφωνο, δεν τα έβγαζα στον αέρα αλλά απαντούσα- και μία κουρασμένη φωνή γυναικεία, ακουγόταν ηλικιωμένη, μου λέει: “τι να σας πω, είμαι μόνη μου, δεν έχω κανέναν στον κόσμο, δεν βλέπω και είστε η μόνη μου συντροφιά. Ο Θεός να σας έχει καλά”, είπε, μιλώντας γενικά για τους ανθρώπους που κάνουν ραδιόφωνο. Δεν μπορούσα να συνεχίσω μετά την εκπομπή και έπαιξα μουσική. Ήταν τόσο απόλυτα άμεσο αυτό που είπε αυτή η γυναίκα. Μιλούσε όπως ένιωθε» θυμάται ο Αλέξης Κωστάλας.
«Το ραδιόφωνο είναι συντροφιά και ταξίδι, ενώ η τηλεόραση είναι λίγο φασιστική, μπορεί, άμα θέλει, να σε κατευθύνει έξυπνα, όχι βέβαια πως δεν υπάρχουν και στην τηλεόραση κάποιες εκπομπές και στιγμές μαγικές», σχολιάζει ο κ. Κωστάλας και επισημαίνει, συγκινημένος, ότι οφείλει το ραδιοφωνικό ταξίδι του στον Θεσσαλονικιό Λευτέρη Κογκαλίδη.
«O Λευτέρης Κογκαλίδης, που έκανε μία εκπομπή με τον Γιάννη Πετρίδη, “Αθήνα-Θεσσαλονίκη”, σκέφτηκε να τη διευρύνει και είχε ζητήσει από εμένα και τον Γιώργο Παπαστεφάνου να λάβουμε μέρος. Εγώ δεν είχα κάνει ραδιόφωνο στην Ελλάδα ως τότε και το φοβόμουν. Ο Γιώργος Παπαστεφάνου είπε ναι και ακολούθησα κι εγώ. Ήταν πραγματική τιμή τρία ιερά τέρατα του ραδιοφώνου -Παπαστεφάνου, Κογκαλίδης και Πετρίδης- να δεχτούν εμένα. Κι άρχισα» τονίζει.
Σχολιάζοντας τη μετάβαση από το αναλογικό στο ψηφιακό ραδιόφωνο, ο Αλέξης Κωστάλας σημειώνει: «Για μένα, όσο συνεχίζει να υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο, η ανθρώπινη παρέμβαση, θα υπάρχουν εμπνευσμένες εκπομπές αλλά και εκπομπές απλά διεκπεραιωτικές. Την τεχνολογία τη δαμάζεις ή σε δαμάζει. Αν τη γνωρίσεις καλά μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις προς όφελός σου. Αν δεν έχεις φαντασία σε χρησιμοποιεί. Όσο υπάρχουν άνθρωποι με φαντασία και μεράκι θα ψάχνουν τρόπο να επικοινωνήσουν, γιατί το ραδιόφωνο είναι επικοινωνία».
Ένα τραγούδι με «ρυτίδες»
Ο Αλέξης Κωστάλας υποστηρίζει ότι με το ψηφιακό ραδιόφωνο θα υπάρχει καλύτερη ποιότητα ήχου, επισημαίνει, όμως, ότι ο ίδιος ακούει ραδιόφωνο με τη φαντασία, εκτιμά το «γρατζούνισμα» στους δίσκους που ανασύρουν μνήμες.
«Μου λέγανε καμιά φορά, “ο δίσκος αυτός γρατζουνάει” και τους απαντούσα “δεν πειράζει παιδιά, δεν αποκλείουμε τους ανθρώπους που έχουν ρυτίδες. Ήταν ένα τραγούδι με ρυτίδες. Εμένα δεν με ενδιαφέρει τόσο η υψηλή πιστότητα ήχου γιατί πάντα ακούω με τη φαντασία μου. Ακόμα και αν ο ήχος δεν είναι πάρα πολύ καλός, σε ταξιδεύει, σου δημιουργεί τέτοιες υπέροχες συναρτήσεις. Δείχνει ότι κουβαλά μνήμες», υπογραμμίζει.
Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Χατζηγεωργίου
Επιμέλεια κειμένου: Ελένη Μπιμπίκου
AΠΕ-ΜΠΕ