«Παρ’ όλα αυτά»: Μία παράσταση – μαρτυρία εννέα γυναικών για τον καρκίνο




«Δεν είναι εύκολο να μιλάς γι’ αυτά τα πράγματα, ωστόσο η μία μπορεί να δει στα μάτια της άλλης, ότι όλες αντιμετωπίζουμε τον ίδιο πόνο», ομολογεί η Γιώτα Παπαδάκη. Είναι μία από τις εννέα γυναίκες- εθελόντριες, που καταθέτει τη μαρτυρία της για τον καρκίνο, στην παράσταση «Παρ’ όλα αυτά», που παρουσιάζει η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία (Ε.Α.Ε.) σε συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Γεωργία Μαυραγάνη, στο θέατρο «Από Μηχανής» (23/2 και 2,9, 16 και 23/3), με ελεύθερη είσοδο.

 

Εννέα γυναίκες που έζησαν την ασθένεια, ανεβαίνουν στη σκηνή, για να μοιραστούν με το κοινό την εμπειρία τους αλλά και τη διαδρομή της ζωής τους, όπως αυτή μεταλλάχτηκε μέσα από την περιπέτεια της υγείας τους. Στόχος της παράστασης, σύμφωνα με τους συντελεστές, είναι να μιλήσει ανοιχτά για την ασθένεια και τον πόνο της, αλλά και να δώσει την ευκαιρία στις συμμετέχουσες και στο κοινό μέσω της τέχνης, να μετατρέψουν τη δύσκολη αυτή εμπειρία σε δημιουργία και ομορφιά.

«Στο πλαίσιο της ενημέρωσης του ελληνικού κοινού σε ό,τι αφορά σε θέματα υγείας και ιδιαίτερα στον καρκίνο, η Ε.Α.Ε. αποφάσισε να προχωρήσει στην παρουσίαση ενός θεατρικού έργου γύρω από το ταξίδι του ανθρώπου που βιώνει αυτή την ασθένεια. Είναι σημαντικό να απομυθοποιήσουμε καταστάσεις και να μιλήσουμε για την ίδια τη ζωή, μέσα από τις μαρτυρίες εννέα γενναίων γυναικών οι οποίες έχουν την εμπειρία, τα βιώματα και τη δύναμη να μοιραστούν με τους συνανθρώπους τους τη δική τους αλήθεια», τόνισε στη συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Ε.Α.Ε., Ε. Φιλόπουλος.

Οδηγός των εννέα εθελοντριών στο πρωτότυπο θεατρικό εγχείρημα, η σκηνοθέτις Γεωργία Μαυραγάνη, η οποία δήλωσε πως αποδέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη την πρόταση της Ε.Α.Ε. για τη δημιουργία μιας παράστασης με θέμα τον καρκίνο. «Ήταν κάτι που με απασχολούσε αρκετά. Ήθελα να φτιάξω μια παράσταση με θέμα την ασθένεια καθώς αντιλαμβάνομαι ότι σε μία τέτοια υπερεπείγουσα συνθήκη, αρχίζει κανείς να ξανασκέφτεται τη ζωή του με έναν τρόπο διαφορετικό που ίσως μέσα στην καθημερινότητα δεν το κάνει».

Μιλώντας για την εμπειρία της, η Γ. Μαυραγάνη ανέφερε: «Βρέθηκα μπροστά σ’ ένα σύνολο υπέροχων γυναικών οι οποίες είχαν, όχι μόνο την τόλμη αλλά και τη σοβαρότητα και την απλότητα να βουτήξουν μέσα στη θεατρική συνθήκη με έναν πολύ ειλικρινή και αυθόρμητο τρόπο. Μέσα από τη διαδικασία αυτή και την επαφή μου μαζί τους, έχω μετατοπιστεί και εγώ η ίδια σαν προσωπικότητα, σκέφτομαι και βιώνω τη ζωή με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό. Δεν το φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου προσφερθεί κάτι τέτοιο και αυτό το χρωστάω σε εκείνες».

Η παράσταση αντλεί από τη φόρμα του θεάτρου – ντοκουμέντο. «Είναι οι ίδιες τους οι μαρτυρίες, οι ίδιες τους οι ζωές που ακούγονται στη σκηνή. Στην ουσία η παράσταση είναι μία συμπυκνωμένη εκδοχή των συναντήσεων μας», εξήγησε η Γ.Μαυραγάνη και πρόσθεσε: «Είμαστε πολύ χαρούμενες που έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε μια παράσταση καλλιτεχνικών αξιώσεων, η οποία καταφέρνει αυτό που μόνο η τέχνη μπορεί να κάνει: παίρνει κάτι το οποίο είναι αρκετά δύσκολο, βάρβαρο και άσχημο και το μετατρέπει σε κάτι όμορφο».

Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο δράσεων του Κέντρου για την Υποστήριξη, την Εκπαίδευση και την Έρευνα στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία (ΚΕ.Υ.Ε.Ε.Ψ.Ο.) της Ε.Α.Ε. για την υποστήριξη των ασθενών που επιβίωσαν της ασθένειας του καρκίνου, υπό την επιστημονική ευθύνη του κλινικού ψυχολόγου, Ιωάννη Ντίνου.

«Πρόκειται για το αποκορύφωμα μιας δράσης που έχει ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο» δήλωσε ο κ. Ντίνος. «Αυτό που μας ενδιαφέρει πέρα από οποιαδήποτε ψυχολογική ή κοινωνική υποστήριξη των ασθενών, είναι να δούμε με ποιο τρόπο η ασθένεια συνδέεται με τη ζωή και πως οι ασθενείς που επιβιώνουν από τον καρκίνο μπορούν να ξαναπιάσουν το νήμα της ζωής με διαφορετικούς όρους. Ο τρόπος με τον οποίο ένας ασθενής μπορεί να αφηγηθεί την ιστορία της ασθένειας του έχει πολύ μεγάλη σημασία, τουλάχιστον σε ένα ψυχικό επίπεδο, γιατί η ασθένεια φεύγει από την πραγματική της διάσταση που είναι τα φάρμακα, οι εξετάσεις, οι αριθμοί, τα αποτελέσματα, οι επεμβάσεις και γίνεται μία φανταστική ιστορία».

«Υπάρχει πάντα ένα τέρας που κοιμάται»

Οι συναντήσεις των εννέα εθελοντριών με τη Γ. Μαυραγάνη πραγματοποιούνταν μία φορά την εβδομάδα για ένα χρόνο. «Την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε ήταν σαν να γνωριζόμασταν. Υπήρχε μία αλληλοκατανόηση μεταξύ μας. Η αλήθεια είναι ότι τώρα που μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την πρεμιέρα, νιώθουμε λίγο άβολα γιατί εμείς ξέρουμε για τι μιλάμε. Μιλάμε για κάτι που πονάει πολύ αλλά μπορούμε και να το «χλευάσουμε», να το κοροϊδέψουμε μ’ έναν τρόπο. Αυτό θέλουμε να περάσει προς τα έξω χωρίς όμως συναισθήματα λύπης, γιατί δεν λυπάται η μία την άλλη» είπε η Μάρα Παυλοπούλου και συμπλήρωσε:

«Κάποιες από εμάς είναι ακόμα μέσα στην ασθένεια, κάποιες άλλες έχουν προχωρήσει, όμως υπάρχει πάντα ένα τέρας που κοιμάται και θέλουμε να παραμείνει κοιμισμένο. Με την παράσταση αυτά τα συναισθήματα αναμοχλεύσαμε τώρα».

Για την ίδια, η διαδικασία προετοιμασίας της παράστασης είχε στιγμές λυτρωτικές αλλά και στιγμές «βαριές». «Όμως επειδή η τέχνη έχει μία άλλη δυναμική πάνω στον άνθρωπο, νομίζω για τις περισσότερες βγήκαν και πράγματα που δεν ξέραμε, δηλαδή ακούσαμε μία πολύ ωραία φωνή από τη Φωτεινούλα, είδαμε ένα χορευτικό από τη Γιώτα, η Τζένη έφτιαξε σκηνικά… Η κάθε μια έδωσε κάτι στην παράσταση. Νομίζω ότι μέσα σε αυτή την παράσταση βρήκαμε αδέρφια, γονείς, φίλους, υποστηριχτές, που σε κάποιους λείπουν σε κάποιους όχι αλλά πάντα θέλουμε τους ανανεώσουμε».

Για τη Στέλλα Χατζημιχαήλ, η συμμετοχή της στην παράσταση ήταν πιο δύσκολη γιατί έχει σύζυγο που νοσεί και ο ίδιος με καρκίνο. «Οι ώρες που βρισκόμασταν, ήταν για μένα μία ανακούφιση ν’ ακούω κι άλλους ανθρώπους που είχαν τα ίδια βιώματα με μένα . Ήταν όπως στο νοσοκομείο που κοιταζόμασταν και καταλαβαίναμε χωρίς να μιλάμε ότι όλες αντιμετωπίζουμε τον ίδιο πόνο. Με βοήθησαν πολύ αυτές οι συναντήσεις γιατί έβγαλα προς τα έξω πράγματα που με πόνεσαν και δεν τα είχα πει ποτέ πουθενά. Ξεκινήσαμε δειλά δειλά, γιατί δεν ξέραμε πού θα μας βγάλει και τώρα πού τελειώνει όλο αυτό, νομίζω ότι θα μου λείψουν όλες».

Για την υποστήριξη της Ε.Α.Ε., θα υπάρχει η δυνατότητα, για όσους το επιθυμούν, να εγγραφούν μέλη ή να προσφέρουν μια μικρή οικονομική δωρεά. Ο αριθμός θέσεων είναι περιορισμένος. Τηλέφωνο κρατήσεων 210-38.26.600, καθημερινά 9πμ-5μμ.

Συμμετέχουν : Καλλιόπη Γανιάρη, Ελένη Γιαννακούρου, Θάλεια Νταλούκα, Γιώτα Παπαδάκη, Μάρα Παυλοπούλου, Μαίρη Τσουκαλά, Στέλλα Χατζημιχαήλ, Φωτεινή Χάψα Τζένη Δούπη.

 

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: