Όταν θα έλθουν τα δύσκολα στην Κύπρο, το πολιτικό σύστημα θα ασχολείται με κυνήγι μαγισσών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ενοχλείται η Άγκυρα επειδή δεν θέλει να δίνει ούτε από τα κλεμμένα: Η αναφορά για την Κύπρο από την αναξιόπιστη Ε.Ε. έβγαλε από τα …ρούχα της την Τουρκία!
Ικανοποίηση του Νίκου Χριστοδουλίδη για τα συμπεράσματα των Βρυξελλών στα ευρωτουρκικά; Στάλθηκε «θετικό μήνυμα» για Κυπριακό λέει ο Πρόεδρος της Κύπρου
Του Κώστα Βενιζέλου
Η εσωστρέφεια στο πολιτικό σύστημα είναι σύμπτωμα, που παραπέμπει σε μια αντιφατική αντιμετώπιση των μεγάλων γεγονότων, σε μια προσέγγιση ομφαλοσκόπησης. Με λογική μικρού απομονωμένου χωριού που δεν μπορεί να δει τη μεγαλύτερη εικόνα.
Το μετεκλογικό σκηνικό χαρακτηρίζεται από μια εσωστρέφεια που διαπερνά νικητές και ηττημένους. Το μετεκλογικό σκηνικό θα μπορούσε να διαμορφώσει διαφορετικό κλίμα, επέλεξε όμως την επιστροφή στην πεπατημένη και στην καθημερινή μιζέρια του πολιτικού γίγνεσθαι. Θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα, τις διαθέσεις, τη στιγμή που για πρώτη φορά δεν υπήρξαν μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των Εκλογών υπόγειες πολιτικές συναλλαγές για τη νομή της εξουσίας, όπως γινόταν στο παρελθόν.
Ο νικητής των Εκλογών δεν επιβεβαιώνει μέχρι στιγμής τα όσα έλεγε προεκλογικά πως στη δεύτερη θητεία δεν θα υπολογίζει κόστος και δεν θα λειτουργεί ανταγωνιστικά έναντι των πολιτικών δυνάμεων, καθώς στο τέλος της πενταετίας θα φύγει. Βρέθηκε εξαρχής αντιμέτωπος με τα διάφορα σενάρια για τον σχηματισμό του υπουργικού. Μέρες τώρα παρελαύνουν από τις τηλεοπτικές οθόνες, από το διαδίκτυο, τις εφημερίδες, φωτογραφίες και εικόνες εν δυνάμει υπουργών. Όσο αφήνει το θέμα να διαιωνίζεται, τόσο μεγαλώνει και η εσωστρέφεια.
Όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, αφήνεται πεδίο για αλληλοκαρφώματα και αλληλοεξοντώσεις εν δυνάμει ενδιαφερόμενων. Η νέα αρχή κρίνεται από την αφετηρία. Κρίνεται από την αναποφασιστικότητα του να δώσει τέλος σε παρασκήνια και να τερματίσει τις όποιες προσωπικές ατζέντες. Την ίδια ώρα, είναι προφανές από τις πρώτες κινήσεις πως διαφαίνεται μια τάση να επιμένει στην οδό της… εξόφλησης προεκλογικών γραμματίων. Επειδή, όμως, είναι νωρίς και δεν εξυπηρετεί κανένα να είναι «ο Αναστασιάδης που ξέραμε», αναμένουμε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπό το βάρος της ευρείας λαϊκής εντολής που έλαβε, θα κινηθεί διαφορετικά. Το πιστεύουμε; Όχι, αλλά δεν έχουμε επιλογή παρά να ελπίζουμε.
Στο ΔΗΚΟ έχουν πρώτη κορνίζα στα κεντρικά γραφεία την εσωστρέφεια. Μετά την ήττα, πριν από τον όποιο προβληματισμό, την αναζήτηση ευθυνών, προτεραιότητα ήταν οι εσωκομματικές εκκαθαρίσεις. Δεν ελέγχεται εάν σωστά ή όχι διαγράφονται στελέχη, αλλά κυρίως για το άγχος να επισπευτούν οι διαδικασίες. Όσοι στάθηκαν απέναντι από την υποψηφιότητα του Προέδρου του ΔΗΚΟ, έθεσαν αυτόματα εαυτόν εκτός κόμματος.
Αυτό επιβάλλει η πολιτική δεοντολογία και ηθική. Διαφώνησαν και για την υποψηφιότητα και για την ακολουθούμενη πολιτική, έπρεπε να αποχωρήσουν. Τα υπόλοιπα υπεισέρχονται στη σφαίρα της μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Επειδή, όμως, η μεγάλη εικόνα είναι ο χειρισμός της ηγεσίας, είναι προφανές πως έπεσε στην παγίδα των εσωκομματικών συγκρούσεων. Η διαχείριση που κάνει σπρώχνει την ομάδα των διαφωνούντων να δημιουργήσει δικό της πολιτικό σχήμα, παρασύροντας μαζί της και κόσμο που δεν έχει σχέση με τη νοοτροπία και τις επιδιώξεις της.
Στο ΑΚΕΛ, το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου δίνει ανάσες, καθώς σπρώχνουν την ήττα κάτω από το χαλί. Δεν μπορεί, όμως, για την ήττα να φταίνε οι άλλοι, οι τρίτοι, όταν αυτό είναι επαναλαμβανόμενο (δύο ήττες στις Προεδρικές, μείωση του ποσοστού στις βουλευτικές, απομάκρυνση ψηφοφόρων). Το πρόβλημα είναι πως η κομματική ελίτ έχει αποξενωθεί από την εκλογική βάση και δεν φαίνεται να υπάρχει δυνατότητα προσέγγισης, καθώς το πρόβλημα είναι πολιτικό, τρόπου ζωής και ιδεολογικό.
- Στα υπόλοιπα κόμματα, είναι σαφές πως Συμμαχία και Αλληλεγγύη έχουν εισέλθει σε μια μάχη επιβίωσης, ενώ στην ΕΔΕΚ δεν αισθάνονται την ανάσα του ΕΛΑΜ, καθώς δημοσκοπικά τουλάχιστον τους έχει προσπεράσει. Δυστυχώς, όταν θα έλθουν τα δύσκολα (Κυπριακό, Οικονομία), το πολιτικό σύστημα θα ασχολείται με το κυνήγι μαγισσών και τις εσωκομματικές, ενδοκυβερνητικές «ισορροπίες».