Ο statesman Ιωάννης Κασουλίδης, το λάθος με το σχέδιο Ανάν και ο “νέος” Αναστασιάδης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι «τροχονόμοι» της χούντας που πούλησαν την Κύπρο: Δεν δικάστηκαν ποτέ για την προδοσία κατά της Μεγαλονήσου, ο Καραμανλής δεν ήθελε να εκθέσει τους Δυτικούς συμμάχους
«Ήρεμα νερά» και τουρκικό πιστόλι στις διαπραγματεύσεις: Ξυπνήστε στην Αθήνα, «η Τουρκία διαδοχικά κάνει μαξιμαλισμό για να σας υποχρεώσει σε αυτοπεριορισμό»…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η απόφαση του υπουργού Εξωτερικών της Κύπρου, να αποχωρήσει από την πολιτική ζωή του νησιού, συνοδεύτηκε από διθυράμβους για το έργο και την αξία του Ιωάννη Κασουλίδη. Η αλήθεια είναι ότι είχε να προσφέρει πολλά ακόμα στο νησί, διότι είναι από τους ελάχιστους Κύπριους πολιτικούς με κύρος σε διεθνές επίπεδο.
Το συνειδητοποιούσαμε πάντα, όταν ερχόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην αμερικανική πρωτεύουσα και στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών. Όποιον ζητούσε να συναντήσει… Τον συναντούσε. Δεν είχε καμία δυσκολία. Ήταν μία παθιασμένη φωνή για την Κύπρο, παρά το γεγονός ότι από το 2004 και μετά διαφωνήσαμε πολλές φορές, με τις απόψεις που εξέφρασε. Αν εξαιρέσει κανείς τη στάση του στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, που αναγκάστηκε να ακολουθήσει την εντελώς λανθασμένη πολιτική της ηγεσίας του Δημοκρατικού Συναγερμού, πολιτεύθηκε θετικά και με περισσή αγάπη για την Πατρίδα.
Χωρίς αμφιβολία η έξοδος του από την πολιτική είναι μία μεγάλη απώλεια για τον τόπο. Αλλά θα παραμείνει πάντα ένας καλός σύμβουλος για τους επόμενους υπουργούς Εξωτερικών και θα ήταν καλό -και ελπίζω να το πράξει- να εισαγάγει τον διάδοχό του στα δύσκολα μονοπάτια της διεθνούς διπλωματίας, την οποία και γνωρίζει όσο κανείς άλλος στον ελληνικό χώρο.
- Ο κ. Κασουλίδης, που προέρχεται από την «ενωτική παράταξη», μου είχε πει στη διάρκεια μίας συζήτησής μας στους κήπους του ΟΗΕ, όταν ετέθη το βασανιστικό ερώτημα για τη φιλοτουρκική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, και αν υπάρχει εναλλακτικό σενάριο, πως οι Τούρκοι θέλουν διευθέτηση που να βολεύει και να εξυπηρετεί μόνο αυτούς, όχι τους Ελληνοκύπριους, όχι τους Τουρκοκύπριους. Γνωρίζω πως ο κ. Κασουλίδης προσπάθησε πολλές φορές να αποκρυπτογραφήσει τις τουρκικές διαθέσεις. Μίλησε με όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας, όταν συναντούσε τους Τούρκους αξιωματούχους στους διαδρόμους των Βρυξελλών, της Νέας Υόρκης και αλλού. Δεν άκουσε κανένα, μα κανένα, Τούρκο πολιτικό ή διπλωμάτη, που να έχει την παραμικρή έγνοια για τον λαό της Κύπρου, Τούρκους και Έλληνες. Την Κύπρο τη θέλουν δική τους για γεωστρατηγικούς λόγους και μόνο.
Και εδώ τίθεται το άλλο βασανιστικό ερώτημα: Τι να επιλέξουμε; Την όποια λύση, που πρεσβεύει ένα μικρό ποσοστό του λαού ή τη διχοτόμηση, οι οπαδοί της οποίας αυξάνονται; Όποιος γνωρίζει την απάντηση ας τη δημοσιοποιήσει… Και οι δύο λύσεις οδηγούν σε αδιέξοδο. Ο λαός της Κύπρου είναι εγκλωβισμένος στις λανθασμένες αποφάσεις των πολιτικών που εκλέγει, οι οποίοι δεν είχαν ποτέ το σθένος να μας κοιτάξουν στα μάτια και να μας πουν την αλήθεια.
- Σίγουρα η όποια λύση μας θέτει κάτω από τη μόνιμη επιρροή της Τουρκίας.
- Σίγουρα η διχοτόμηση είναι και αυτή καταστροφική διευθέτηση, διότι στον 21ο αιώνα αντί να πέσουν τα τείχη, εμείς θα σηκώσουμε ένα νέο.
«Αυτοί από εκεί, εμείς από εδώ», είναι μου λένε το καινούργιο μπαϊράκι στο νησί, και το αντιλήφθηκα τις τελευταίες ημέρες που βρέθηκα στην Κύπρο. Αυξάνονται και πληθύνονται οι οπαδοί της διχοτόμησης, και αυτή η απαίσια λύση βρίσκει πρόσφορο έδαφος ιδιαίτερα στους νέους. Πρόκειται αναμφίβολα για αποτυχία του πολιτικού κόσμου, ενός απέραντου διεφθαρμένου συστήματος, που είδε την πολιτική όχι ως προσφορά, αλλά ως μέσο και όχημα πλουτισμού. Σίγουρα, ο Ανδρέας ο Βγενόπουλος δεν ήταν κανένα «καλό παιδί» και του λόγου του, αλλά περιέγραψε πολύ σωστά τους πολιτικούς: Σου δίνουν το χέρι και ψάχνεις εσύ το δικό σου, μου είπε πει σε μία συνάντηση στα γραφεία των εταιρειών του, όπου με είχε καλέσει για να απαντήσει σε σειρά κειμένων μου μέσα από τα οποία τον καλούσα να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία χρηματισμού Κυπρίων πολιτικών. Ήταν τότε που «έβραζε» η Κύπρος από την αποκάλυψη ότι ο Βγενόπουλος είχε ενισχύσει τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ.
Ήταν ένα θέμα που αφορούσε την προεκλογική εκστρατεία για την προεδρία του Ιωάννη Κασουλίδη, όταν οι αθεόφοβοι στο κόμμα του, πήραν την ενίσχυση του Βγενόπουλου και στον ίδιο δεν είχαν πει κουβέντα. Αλλά, επειδή ο υπουργός Εξωτερικών είναι και καθαρός πολιτικός και καθαρός άνθρωπος, δεν λερώθηκε από τις αποκαλύψεις.
- Μακάρι η Κύπρος να είχε και άλλους πολλούς πολιτικούς σαν αυτόν. Αλλά διαθέτει ελάχιστους. Κοιτάξτε γύρω σας… Μπαίνουν φτωχοί στη πολιτική και φεύγουν πλούσιοι… Είναι διεθνής η πρακτική αυτή, το ξέρω. Αλλά στην Κύπρο και στην Ελλάδα έχουμε τα πρωτεία…
Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών ανέδειξε και πάλι Πρόεδρο τον κ. Νίκο Αναστασιάδη, στον οποίο ευχόμαστε καλή επιτυχία για το καλό του τόπου. Διαφωνήσαμε άπειρες φορές μαζί του και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για όσο πιστεύει ότι ο δικός του δρόμος προς τη λύση είναι ο καλύτερος. Βεβαίως δεν είναι και το ξέρει. Το ένοιωσε με «βίαιο» τρόπο τον Απρίλιο του 2004, όταν ο κυπριακός λαός απέρριψε το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, το οποίο ο ίδιος υποστήριξε τότε με πάθος και μέχρι παρεξήγησης.
Θα επιχειρήσει ξανά να το επιλύσει στη βάση των προτάσεων του στο Κραν Μοντανά, τις οποίες ο ίδιος απέσυρε αλλά οι ξένοι νταβατζήδες της Τουρκίας τις έκαναν …σημαία. Η βάση των προτάσεων του είναι λάθος όπως και όλο το πακέτο. Καλά κάνει, εάν επιχειρήσει αναβίωση των διαπραγματεύσεων, να δηλώσει δημόσια και με ισχυρό τρόπο, ότι πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Ήταν κακή συνταγή για τη λύση.
Είναι δικαίωμα του, βεβαίως, ως εκλεγμένος πρόεδρος, να προσπαθήσει. Μία κακή λύση είναι χειρότερη από τη μη λύση, και ο Πρόεδρος της Κύπρου το ψιθυρίζει σε όσους έχουν αυτιά και τον ακούνε. Όπως του έχουν πει πολλοί και πολλές φορές, οι ξένοι του χρωστούν, όχι αυτός στους ξένους. Οπότε, ας χρησιμοποιήσει το όπλο της εξυπηρέτησης του 2004 προς όφελος του κυπριακού λαού. Διαφορετικά κινδυνεύει η υστεροφημία του, η οποία δεν ενδιαφέρει τους πολίτες. Η κακή λύση στο δημοψήφισμα θα αποτελέσει καταλυτική ήττα του, όσο και να νομίζει ότι οι οπαδοί του με τους Ακελικούς διαθέτουν τη συντριπτική πλειοψηφία. Θα αποτελέσουν πάλι τη μειοψηφία.
- ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Σίγουρα, ένας από τους λόγους που έχασε τις προεδρικές εκλογές ο Νικόλας Παπαδόπουλος ήταν οι λεγόμενοι «αποστάτες», οι οποίοι ενώ παρέμεναν μέλη του κόμματος υπέσκαψαν την υποψηφιότητα του προέδρου του ΔΗΚΟ, οδηγώντας αρκετούς ψήφους, στον πρώτο γύρο υπέρ του Σταύρου Μαλά, και στον δεύτερο γύρο, υπέρ του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη. «Σατανικό» σχέδιο, χωρίς αμφιβολία, όπως θα έγραφε ο συνάδελφος Διονύσης, ο οποίος κάλεσε τους αναγνώστες της εφημερίδας του να πράξουν το ίδιο. Ο επίσημος ΔΗΣΥ κατηύθυνε δικούς του ψήφους στον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, επίσης. Ένας άλλος λόγος της αποτυχίας του κ. Παπαδόπουλου ήταν ο Γιώργος Λιλλήκας. Καταποντίστηκε στο τέλος και ρεζιλεύτηκε, αλλά τη ζημιά την έκανε. Ένας τρίτος λόγος ήταν και η κακή προεκλογική εκστρατεία της ομάδας του προέδρου του ΔΗΚΟ. Δεν αντιλήφθηκαν καν ότι υπήρχε οργανωμένο σχέδιο εναντίον του υποψηφίου τους. Δεν απάντησαν στο άνευ προηγουμένου «μπούλιγκ» από τις ομάδες του ΔΗΣΥ, του ΑΚΕΛ και των λεγόμενων «αποστατών» στο Διαδίκτυο. Οι βρώμικες προεκλογικές επιθέσεις απαντώνται με τον ίδιο τρόπο. Διαφορετικά ένας πολιτικός είναι άξιος της μοίρας του…
