Ψίθυροι για μετεκλογικό σάλτο μορτάλε στην Κύπρο: Η απαράδεκτη θεωρία των δυο κρατών

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όταν η κατοχική Τουρκία δεν θέλει ούτε «ζωγραφιστή» να βλέπει την Κύπρο: Κάνουν λάθος όσοι επενδύουν, για διαφορετικούς λόγους, στις ευρωτουρκικές σχέσεις

Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας μεγάλος Έλληνας: Ένα είναι το πρόβλημα, η Τουρκία… Δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα, δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, ούτε θέμα Αιγαίου…

Του Κώστα Βενιζέλου

Είναι ίδιον των πολιτικών. Πάντα στη διευκρίνιση που ακολουθεί δήλωσή τους, που προκαλεί αντιδράσεις, υπάρχει και το καρφί πως κάποιοι ηθελημένα και σκοπίμως διαστρέβλωσαν τα λεγόμενά τους. Αυτό έγινε με τη γνωστή δήλωση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για την ΑΟΖ και την Τουρκία. Έδωσε διευκρινίσεις και ασφαλώς έφταιξαν οι άλλοι. Πολιτικοί αντίπαλοι και ΜΜΕ.

Το θέμα που προέκυψε είναι βαθύτερο και αρκούντως σοβαρό για να το προσπεράσουμε και να επαναπαυθούμε, ως κοινή γνώμη, λόγω των διευκρινίσεων του Προέδρου. Τέτοιες τοποθετήσεις προσφέρουν τροφή σε όσους, οπαδούς της όποιας λύσης, φλερτάρουν ακόμη και με μια συμφωνία για δυο κράτη. Ενισχύουν και τις θεωρίες τρίτων που ασχολούνται με το Κυπριακό, οι οποίοι θεωρούν ότι ύστερα από τόσα χρόνια «δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να εξεταστεί και το μοντέλο αυτό».

Η Λευκωσία διαχρονικά απέρριπτε μια τέτοια προσέγγιση. Είναι άλλωστε μια γραμμή που, ακόμη και να την επιδιώξουν κάποιοι στην ελληνοκυπριακή πλευρά, η Τουρκία δεν θα την αποδεχθεί εκτός και εάν εναρμονιστεί πλήρως η επιλογή αυτή με τους σχεδιασμούς της, δηλαδή να επιτευχθεί ο στρατηγικός έλεγχος ολόκληρου του νησιού. Αυτό δεν θα συμβεί με μια αμιγή διχοτόμηση, αλλά με ένα μοντέλο τύπου Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Η Τουρκία για λόγους τακτικής μπορεί να ενθαρρύνει κατάθεση και συζήτηση τέτοιας πρότασης, ωστόσο στόχος είναι να εκθέσει την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ουσιαστικά, θέλει κατάθεση της πρότασης για να την τορπιλίσει. Κι όταν ξεκινήσει νέα προσπάθεια, αυτή να γίνει πέρα και από αυτή την πρόταση. Έδαφος έναντι αναγνώρισης δεν θα δεχθεί η Τουρκία. Η όρεξή της είναι για περισσότερα.

Συζητείται σήμερα στις ελεύθερες περιοχές η ιδέα για δυο κράτη; Επισήμως δεν επιβεβαιώνεται. Στα διάφορα σαλόνια ακούγονται συχνά-πυκνά τέτοιες επιδερμικές απόψεις. Σημειώνεται πως ο αρθρογράφος Σενέρ Λεβέντ (Αφρίκα, Πολίτης) αναφέρθηκε σε σημάδια για δυο χωριστά κράτη, με έναν ενδιαφέρον τρόπο, εμπλέκοντας και τον Πρόεδρο. Απευθυνόμενος στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ανέφερε πως «κοίτα τι λέγει ο Ταλάτ. Το έχεις ψιθυρίσεις στους δικούς μας, λέει. Μετά την επανεκλογή σου είσαι έτοιμος να συζητήσεις τα δυο κράτη, λέει. Μη θυμώνεις αν σε αποκάλυψε ο Ταλάτ. Κάποτε του ξεφεύγουν κάτι τέτοια. Να τον συγχωρείς».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αναφέρθηκε, τουλάχιστον επισήμως, ποτέ σε τέτοιο σενάριο. Υπενθυμίζουμε πως σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο» (5 Νοεμβρίου 2017), είχε ρωτηθεί κατά πόσο υπάρχει «άλλη οδός για το Κυπριακό». Απάντησε πως «θα πρέπει με τις πολιτικές δυνάμεις να υπάρξει μια ειλικρινής διαβούλευση για να δούμε τι είναι το “σχέδιο Β” που θα δημιουργεί συνθήκες ειρήνης, θα προστατεύει τον Ελληνισμό και θα διαφυλάσσει τη λειτουργικότητα του κράτους. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης».

Είπε περαιτέρω πως «μετά από την εμπειρία της τελευταίας πενταετίας, του διαλόγου και με τον κ. Έρογλου και με τον κ. Ακιντζί, οφείλω να πω ότι έχω αποκρυσταλλώσει το πόσο εφικτό ή το πόσο ανέφικτο ή ποιοι είναι οι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν σε μια πραγματική ειρήνη».

Ένας υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας -κι αυτό ισχύει για όλους- θα πρέπει να είναι ειλικρινής και να ενημερώνει τους πολίτες προ των εκλογών για τις μετεκλογικές του προθέσεις. Να μη λέει άλλα προεκλογικά και να ενεργεί διαφορετικά μετεκλογικά. Ειδικά το θέμα των «δυο κρατών» πρέπει όποιος έχει αυτή τη θέση να το δηλώσει ξεκάθαρα τώρα. Γιατί πρόκειται για μια θέση που πέραν των άλλων ζητημάτων κλείνει οριστικά το θέμα της αποκατάστασης της ενότητας της χώρας μέσα από εθνική (δημογραφική, περιουσιακή και πολιτισμική) κάθαρση.