Όχι μόνο να κυβερνήσει δεν είναι έτοιμος αλλά ούτε να συμμετάσχει καν δημιουργικά σε μια κυβέρνηση




Της Ανδρειανής Δ. Οδυσσέως

Είχα αρχικά αποφασίσει να μην αρθρογραφήσω αυτή την εβδομάδα για την κρίσιμη εκλογή της Κυριακής. Ο Κύπριος πολίτης έχει ακούσει πολλά, άλλα έντιμα, καθαρά και ευθύβολα, άλλα πάλι ανέντιμα και διερχόμενα μέσα από υπόγειες διαδρομές.

Γι’ αυτό και θα ήθελα αυτές τις κρίσιμες ώρες και να τον αφήσουμε να τα φιλτράρει και να τα μελετήσει ώστε να πάει αφέντης στην κάλπη την κορυφαία ώρα. Μου είναι όμως αδύνατο να ακούω να κακοποιείται βάναυσα η έννοια της επιστημοσύνης και να σιωπώ! 

Η αγνωμοσύνη υπήρξε πάντοτε κακός σύμβουλος για τον οποιονδήποτε. Είναι όμως ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό να την συναντά κανείς σε έναν σχετικά νέο άνθρωπο, ιδιαίτερα δε, όταν μόνιμη αποστροφή στον λόγο του είναι το δήθεν συγκριτικό πλεονέκτημα της επιστημοσύνης και πραγματογνωμοσύνης. Ποτέ στο παρελθόν οι έννοιες αυτές δεν έχουν κακοποιηθεί τόσο βάναυσα όσο αυτή την περίοδο από τον Γενετιστή Σταύρο Μαλά και τον περιστασιακό του περίγυρο στο ΑΚΕΛ.

Στην υπέροχη Ελληνική μας γλώσσα επιστήμη είναι η τέχνη να επίστασαι, να γνωρίζεις δηλαδή πολύ καλά τα πράγματα, τόσο καλά ώστε να στέκεσαι πάνω και πέρα από αυτά και να τα ελέγχεις. Να είσαι, με λίγα λόγια, ο κυρίαρχος ενός πεδίου ή, στην προκειμένη περίπτωση, μιας καταστάσεως. Ήλθε λοιπόν ο εκλεκτός δευτέρας κατανομής του ΑΚΕΛ, να επαγγέλλεται πως θα τα αντιμετωπίσει όλα με πλέρια επιστημοσύνη, ως και αν οι άλλοι υποψήφιοι και οι άνθρωποι που τους πλαισιώνουν να είναι αναλφάβητοι. Ενδεχομένως για τις νόρμες του κ. Μαλά η Νομική, τα Οικονομικά, τα Μαθηματικά, η Ιατρική και τόσα άλλα να μην θεωρούνται επιστήμες για να απαξιοί τους ανθυποψηφίους του ως μη κατέχοντες επιστημοσύνη και ικανότητα τεκμηρίωσης.

Εκείνο όμως που μας θορυβεί είναι πώς γίνεται με τόση γνώση και επιστημοσύνη που λέει ότι διαθέτει να μην ήταν σε θέση να αντιληφθεί τι εξελισσόταν στα οικονομικά πράγματα του τόπου όταν συμμετείχε σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο. Για τον κ. Μαλά ούτε που κατάλαβε, όπως άφησε να νοηθεί, πως τον Φλεβάρη του 2013 και ενώ ακόμη ήταν μέλος εκείνου του Συμβουλίου διαμορφώθηκε το τελικό νομοσχέδιο του κουρέματος, ούτε πως νωρίτερα με τη συναίνεση του απαιτήθηκε αύξηση του ELA της Λαϊκής. Αυτά ήταν δουλειά του Υπουργού των Οικονομικών μόνο! Τόση δε ήταν η συμβολή του και η έγνοια του στη συλλογική δράση ενός τέτοιου θεσμού, που αποποιήθηκε εμφαντικά της όποιας ευθύνης εντός της κυβέρνησης εκείνης και δεν θέλει να τον θυμόμαστε ως μέλος της. Από την άλλη δε, εννοεί να κοσμεί το βιογραφικό του η θητεία στην Κυβέρνηση Χριστόφια.

Το θέμα όμως είναι πολύ πιο σοβαρό. Πώς εννοεί, αλήθεια, τη λειτουργία του ύψιστου ομαδικού θεσμού εκτελεστικής εξουσίας ο επιστήμονας του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής που ζητά με τέτοια κομπορρημοσύνη την ψήφο μας για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας και συνεπακόλουθα του αρχηγού του Υπουργικού Συμβουλίου; Κάθε υπουργός θα κάνει τα δικά του, στον κλειστό του μικρόκοσμο ως να βρίσκεται σε ασύντακτη διαδήλωση; Ως επιστήμονας ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ θα ανέμενε κανείς να γνωρίζει πως την εποχή της διεπαφής των επιστημών όπου σπάζουν τα στεγανά μεταξύ εκ πρώτης όψεως άσχετων μεταξύ τους πεδίων, όπως για παράδειγμα η Γενετική με την Ασύρματη Επικοινωνία, ένας Υπουργός της Υγείας δεν είναι δυνατόν να μην έχει καμιά δουλειά με τον συνάδελφό του των Οικονομικών και των Τηλεπικοινωνιών και με τις συλλογικές αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου του οποίου είναι μέλος. Και γιατί λέγεται Συμβούλιο, αν όχι για να συσκέπτεται και να συμβουλεύεται ο ένας τον άλλο.

Όχι μόνον να κυβερνήσει δεν είναι έτοιμος αλλά ούτε να συμμετάσχει καν δημιουργικά σε μια Κυβέρνηση. Πώς θα καθοδηγεί και θα συντονίζει Υπουργικό Συμβούλιο όταν κατ’ ουσία το ακυρώνει; Πώς θα επωμίζεται την κοινή ευθύνη όταν την αποποιείται; Εκτός κι αν θα καταργήσει τις συνεδρίες του Υπουργικού και κάθε Υπουργός αποφασίζει από μόνος του. Δεν γίνεται η συμμετοχή σε κυβερνήσεις και Υπουργεία να προβάλλεται ως προηγούμενη εμπειρία και καταξίωση αλλά τα αποτελέσματα να είναι ευθύνη τρίτων. Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, παραδέχεται την αποτυχία της κυβέρνησης Χριστόφια, βγάζει όμως την ουρά του απ’ έξω χωρίς να σκεφτεί πως ο Χριστόφιας τον έβγαλε από την πολιτική αφάνεια και ανυποληψία. Τι να το πει κανείς; Επικοινωνιακό όλεθρο; Επιτομή της αγνωμοσύνης; Ύβρη της επιστημοσύνης; Όλα μαζί;

Αν κάποιος δεν μπορεί να συμμετέχει ενεργά σε μια ομάδα, να συνεισφέρει δημιουργικά χωρίς να ποδηγετεί, ποσώς δεν πείθει πως θα λειτουργήσει συλλογικά, συναινετικά και συνθετικά. Κι ο Σταύρος Μαλάς το έχει ήδη αποδείξει με όλη του τη δόξα πως ανεπαρκεί για να ηγηθεί της κυβέρνησης αυτού του τόπου.

  • Μέλος Π.Γ. ΕΔΕΚ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: