Ο κίνδυνος ο Αλέξης Τσίπρας να «καεί στο ζέσταμα» του …Μακεδονικού Αγώνα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο Σίμος Ρέκτης
Με ιλιγγιώδεις ταχύτητες για ένα θέμα που έχει «βαλτώσει» γιά πάνω απο δύο δεκαετίες κινούνται οι διαδικασίες για την επίλυση του Σκοπιανού.
Μέσα σε διάστημα λίγοτερο των δυο εβδομάδων έχουν γίνει τόσες συναντήσεις μεταξύ των δύο πλευρών όσες δεν είχαν γίνει τα προηγουμενα είκοσι χρόνια.
Οι υπουργοί Εξωτερικών βρέθηκαν στην Θεσσαλονίκη, ο αντιπρόεδρος των Σκοπίων πήγε στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, ο μεσολαβητής Μάθιου Νίμιτς συναντήθηκε με τους διαπραγματευτές στη Νέα Υόρκη, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ επισκέφθηκε τα Σκόπια και μπορεί να μου διαφεέυγει και καμία με τόση …πιλάλα που τους έχει πιάσει όλους.
Και έπεται συνέχεια…
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να δεί τον Σκοπιανό ομόλογό του Ζάεφ στο Νταβός και ο κ. Νίμιτς θα έρθει …«οσονούπω» στην Αθήνα και τα Σκόπια. Πριν βγει ο μήνας. Και κάπου ανάμεσα θα συναντηθούν πάλι ο Νίκος Κοτζιάς με τον κ. Ντιμιτροφ.
Και ο κάθε καλόπιστος θα μπορούσε να αναρωτηθεί:
- Γιατί τόση βιασύνη;
- Τι πρέπει να προλάβουμε;
- Τι είναι αυτό που αγνοούμε όλοι οι υπόλοιποι;
Οι χειρισμοί του κυρίου Τσίπρα αν και μέχρι στιγμής δείχνουν ιδιοφυείς, όπως η κίνηση να συναντηθεί και να ενημερώσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, εν τούτοις μπορεί να αποδειχθούν ανεπαρκείς και τελικά αυτοκαταστροφικοί.
Και τούτο γιατί, όπως όλα δείχνουν, η κοινή γνώμη δεν είναι καθόλου έτοιμη να αποδεχθεί μια λύση με τον όρο «Μακεδονία» στο νέο όνομα των Σκοπίων.
Το πρωτο «καμπανάκι» ήρθε απο την πρόσφατη δημοσκόπηση της Μέτρον Αναλυσις που δείχνει ακριβώς μια «τσιμενταρισμένη» άρνηση σε οποιοδήποτε ονομασία παραχωρεί, έστω και για γεωγραφικούς λόγους τον όρο «Μακεδονία».
Όμως το συλλαλητηριο της Θεσσαλονίκης ήταν κάτι παραπάνω απο καμπανάκι ή καμπάνα. Ήταν θα έλεγε κανεις ένας προειδοποιητικός “σεισμός”.
Η απαίτηση μάλιστα, να θέσει η κυβέρνηση το θέμα σε δημοψήφισμα όπως ζήτησαν επιτακτικά οι συγκεντρωμένοι και όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μπορεί να αποτελέσει ανυπέρβλητο εμπόδιο για την κυβέρνηση.
Πόσο μάλλον όταν αυτή είναι η θέση και του άλλου κυβερνητικού εταίρου.
Τώρα αν ρωτησει κανείς πως μπορεί το καράβι να αποφύγει ένα σκόπελο όταν ο καπετάνιος προσπαθεί να στρίψει το τιμόνι αριστερά και ο δεύτερος δεξιά, δεν υπάρχει απάντηση.
Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηρίξει κάποιος ότι δεν γίνεται διεθνής πολιτική με δημοψηφίσματα. Ούτε το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος είναι πάντα δεσμευτικό. Και μπορεί να έχει ισχυρά επιχερηματα για την θέση του αυτή.
Απο το πρόσφατο παρελθόν.
Στην Ελλάδα και όχι μόνο.
Ωστόσο ο Τσίπρας είναι βέβαιο ότι δεν ικανοποιήθηκε απο τον όγκο του συλλαλητηρίου. Τι και αν ο ΣΥΡΙΖΑ και κάποια «τρολ» προσπαθούν να ψελλίσουν για ακροδεξιά καπελώματα, η αλήθεια είναι ότι οι ψηφοφόροι της Μακεδονίας, και όχι μόνο, δεν θα καταπιούν μια ντρίμπλα με την «έκφραση της βούλησης της εθνικής αντιπροσωπείας».
Επίσης ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να κάνει το λάθος να πάει σε δημοψήφισμα που θα το χάσει… (για δεύτερη φορά και ο νοών νοείτο).
Μπορεί ο κύριος Τσίπρας να τρέχει γιατί επιθυμεί να κλείσει το θέμα των Σκοπίων γρήγορα, ώστε να μην σκιάσει τη φιέστα της εξόδου απο τα μνημόνια το καλοκαίρι. (Μια φιέστα που που μπορεί να αποτελέσει πολύ καλό λόγο για εκλογές.)
Μπορεί να τρέχει γιατί τα Σκοπιά πρέπει να μπουν στο ΝΑΤΟ σε δυο μήνες.
Όποιος όμως κι αν είναι ο λόγος, αυτή η πρεμούρα μπορεί να αποδειχθεί μάταιη. Και ο κύριος Τσίπρας να …«καεί στο ζέσταμα» του …Μακεδονικού Αγώνα.