Ένας πλανήτης έτοιμος να εκραγεί: Όταν το βλέμμα πέφτει στα πρωτοσέλιδα της NY Times…




Του Πανίκου Παναγιώτου

Είναι εκπληκτικό να τριγυρνάς τα βράδια στη Νέα Υόρκη. Μια πόλη μαγευτική, ακαθόριστη, με έντονες και τρανταχτές αντιθέσεις. Να μη σε ρωτά για επιλογές και πεθυμιές, αλλά συνάμα να σε παρακολουθεί από παντού.

Να αλλάζει συνεχώς μορφές, εικόνες, ήχους και πάντα να είναι η ίδια. Να σε χορεύει με αγάπη και να σε σπρώχνει στο κενό. Να υποδέχεται όλες τις φωνές και να τις αφήνει σκόρπιες να χάνονται μέσα στην αγρύπνιά της. 

Κι όταν είναι παραμονές έλευσης ενός καινούριου χρόνου, να την νιώθεις να χαμηλώνει μαζί με τα εκατομμύρια πολύχρωμα φώτα της, λες και θέλει να σου πει όσα δεν σου λένε τα μερόνυχτα που όλο βιάζονται να φύγουν νωρίς, παίρνοντας μαζί τους πρόωρα κι αγαπημένα πρόσωπα.

Όλα αυτά κι άλλα πολλά αποκτούν μια αλλιώτικη διάσταση με μουσικές και ονόματα που κάποτε συμπορεύτηκαν με τη φήμη της. Στο Triad Theatre η μαγευτική φωνή της Λίνας Ορφανού δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη τη μνήμη και τη φαντασία. Με σεβασμό στις μεγαλύτερες φωνές της τζαζ και με σταθμούς σε ποιητικά τραγούδια της Τζόαν Μπαέζ, του Μπομπ Ντίλαν και του Λέοναρντ Κόεν, αποτυπώνει αναπάντητα ερωτήματα μιας αιωνιότητας. Πρόκειται για μια σπουδαία Ελληνοαμερικανίδα ερμηνεύτρια, με αρκετές δισκογραφικές δημιουργίες σε διάφορες γλώσσες.

Ο Μίκης Θεοδωράκης της εμπιστεύτηκε σημαντικά τραγούδια, αποκομίζοντας ιδιαίτερα εγκωμιαστικά σχόλια για την ερμηνεία του Μαουτχάουζεν στο Ηρώδειο. Το μουσικό σχήμα που την συνοδεύει στις εμφανίσεις της στο Μανχάταν αποτελείται από αξιόλογους μουσικούς και διευθύνεται από τον Έλληνα συνθέτη και κιθαρίστα Σπύρο Εξάρα, έναν «μουσικό της τζαζ», όπως συνηθίζει να χαρακτηρίζει τον εαυτό του και ο οποίος πέρα από τους πολλούς δίσκους, έγραψε μουσική για θέατρο και κινηματογράφο, ενώ συνεργάστηκε με κορυφαίους καλλιτέχνες σε Ελλάδα και Αμερική. Μετά την παράσταση –με γεύση μπουάτ ως φυτώριο πολιτισμού και σύνδεσης εποχών στο πέρασμα του χρόνου–, μια βόλτα στο οικοδομικό συγκρότημα τέχνης του Λίνκολν Σέντερ είναι πάντα γεμάτη γνώριμες εκπλήξεις.

  • Κι εκεί που νιώθεις πως όλα τούτα είναι αγαθά και ζωντανά κομμάτια μιας πόλης, μιας χώρας, ενός κόσμου που ενώνει τους ανθρώπους και ειρηνοποιεί τα αισθήματα, το βλέμμα πέφτει πάνω σε πρωτοσέλιδους τίτλους της «Νιου Γιορκ Τάιμς» για έναν πλανήτη που είναι έτοιμος να εκραγεί από τρελούς ηγέτες, πυρηνικές απειλές, πολέμους, ρατσισμό, φτώχεια, προσφυγιά και αδικίες. Και τότε λοιπόν συνειδητοποιείς την εξοργιστική πραγματικότητα που λιγοστεύει την τέχνη, την ομορφιά, το φως και τις ζωές μας.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: