Το θέμα της κατοχής τέθηκε από τον Τσίπρα στον ίδιο τον Ερντογάν: Και αυτό έχει μεγάλη σημασία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το δημοψήφισμα για το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν: Η συντριπτική πλειοψηφία αποφάσισε, αλλά μέχρι σήμερα οι ανεγκέφαλοι δεν σέβονται την ετυμηγορία του λαού
Απαράδεκτη η προκλητική ατιμωρησία της κατοχικής Τουρκίας ύστερα από 50 χρόνια παράνομης εισβολής και κατοχής στην Κύπρο, υπογραμμίζει ο Προκόπης Παυλόπουλος
Του Κώστα Βενιζέλου
Δεν άφησαν στην Αθήνα να πέσουν στα μαλακά οι προκλήσεις Ερντογάν και έδωσαν απαντήσεις. Η προσπάθεια του Ερντογάν να καθορίσει την ατζέντα των συνομιλιών του στην Αθήνα πριν πατήσει το πόδι του επί ελληνικού εδάφους (συνέντευξη στον Σκάι), να θέσει στις ελλαδοτουρκικές συνομιλίες θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, ανατράπηκε.
Δημόσια αλλά και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις του, τόσο ο Πρόεδρος όσο και ο Πρωθυπουργός, του απάντησαν. Ο Αλέξης Τσίπρας σε σχέση με το Κυπριακό τού είπε κατάμουτρα ότι το πρόβλημα είναι η εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και η συνεχιζόμενη κατοχή. Είπε το αυτονόητο. Όμως, το αυτονόητο εδώ και δεκαετίες δεν λεγόταν, το απέφευγαν «για να μη χαλάσει το κλίμα» από τυχόν αντίδραση της Τουρκίας, αλλά και επειδή πρωτίστως οι ηγεσίες του Ελληνισμού είχαν βολευτεί με την πεπατημένη των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων. Η πιο βολική οδός που πρόσφερε άλλοθι στην κατοχική Τουρκία να εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα στο νησί.
Ο Ερντογάν, αν και δεν είναι συνηθισμένος σε αυτό, πήρε απαντήσεις. Στην Αθήνα άκουσε και για το πώς αλλάζουν οι διεθνείς συνθήκες και πώς λειτουργούν τα κράτη εντός των διεθνών κανόνων. Το καθεστώς Ερντογάν εφαρμόζει α λα καρτ και συνθήκες και συμφωνίες. Για παράδειγμα τις Συνθήκες του 1960 για την Κύπρο τις αναγνωρίζει μόνο σε σχέση με το «δικαίωμα» της Τουρκίας να εισβάλει, ενώ θεωρεί «εκλιπούσα» την Κυπριακή Δημοκρατία.
Στην Αθήνα, ο Ερντογάν άκουσε για την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή. Στη Λευκωσία, οι εκάστοτε διαχειριστές αναφέρονται στην κατοχή στα καφενεία και στις συγκεντρώσεις. Στο διεθνές πεδίο αλλάζει η ρητορική και ενίοτε και οι ρόλοι. Πόσες φορές δεν έχει υποβαθμιστεί η Κυπριακή Δημοκρατία για να «διευκολυνθούν» οι συζητήσεις για «λύση» του Κυπριακού; Κάθε φορά αφήνεται πίσω και ένα κομμάτι του παζλ για υποβάθμιση και προστίθεται άλλο για αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος.
Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα μπορεί να αξιολογηθεί από διάφορες οπτικές γωνίες. Μπορεί να συζητείται κατά πόσο η χρονική συγκυρία ήταν η κατάλληλη για την πραγματοποίηση της επίσκεψης. Εάν χρειαζόταν να μεταβεί στην Ελλάδα ο Ταγίπ για να επαναλάβει τις προκλήσεις του, να εγείρει αμφισβητήσεις. Μπορεί να αμφισβητηθεί η χρησιμότητα της επίσκεψης. Μπορούν πολλά να αναφερθούν και να επικριθούν χειρισμοί. Ωστόσο, επειδή λέγονται και γράφονται πολλά, θα πρέπει να ειπωθούν κάποια ζητήματα σε σχέση με την ελλαδική στάση στο Κυπριακό.
Αυτή η ελληνική κυβέρνηση είναι η πρώτη που έθεσε σε σωστή βάση το θέμα της Ασφάλειας και έβαλε στην ατζέντα την κατάργηση των Εγγυήσεων, την αποχώρηση των στρατευμάτων, παρουσιάζοντας διά του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά συνολική ολοκληρωμένη πρόταση. Και δεν υπαναχώρησε ούτε όταν η πάλαι ποτέ Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ χρησιμοποιούσε κυπριακούς αγωγούς για να αλλάξει στάση η Αθήνα. Ούτε διαφοροποίησε τη θέση της όταν κομματικοί αξιωματούχοι από τη Λευκωσία την παρότρυναν να μη σηκώνει ψηλά το θέμα της Ασφάλειας «γιατί δεν θα βρούμε λύση», «δεν θα δεχθούν οι Τούρκοι». Αυτά για την Αθήνα.
Στη Λευκωσία οι αιθεροβάμονες της όποιας λύσης στάθηκαν με περισσή αφέλεια στην αναφορά του Ερντογάν ότι θέλει «δίκαιη και βιώσιμη λύση» του Κυπριακού. Τι εννοούσε με αυτό ο κ. Ταγίπ; Μα το εξήγησε υπενθυμίζοντας και παραπέμποντας στο αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν. Γι’ αυτό και ο ενθουσιασμός των οπαδών της όποιας λύσης. Όταν, όμως, μετά τα όσα είπε για Θράκη, Αιγαίο, υπάρχει ενθουσιασμός για μια τοποθέτηση κλισέ, η εξήγηση δεν είναι μόνο πολιτική.