Τίποτα σχεδόν δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς… Αγάπη και συγνώμη
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Έλλης Αυξεντίου
Συνήθως αυτές τις μέρες, το μυαλό μου, ταξιδεύει στην παιδική μου ηλικία. Ο Άγιος Βασίλης, οι σπιτικές μυρωδιές, οι οικογενειακές στιγμές, τα παιχνίδια, τα δώρα, τα γέλια, η αλλαγή του χρόνου.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα, πως η Πρωτοχρονιά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα συναίσθημα προσμονής. Αλλάζει ο χρόνος και πιστεύουμε πως πάνω σε αυτή τη χρονική – ημερολογιακή αλλαγή, θα αλλάξει και η ζωή μας. Μόνο που σχεδόν τίποτα δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, αν καταφέρουμε και γυρίσουμε αυτό τον εσωτερικό διακόπτη, και πατήσουμε το restart, τότε αλλάζουν πολλά…
Κάποια πράγματα, σαφώς δεν εξαρτώνται από το δικό μας χέρι, μα κάποια άλλα σε μεγάλο βαθμό. Η «τύχη» μας, είναι στα χέρια μας. Κάποιοι από μας, ίσως να είναι λίγο πιο εύκολοι σ’ αυτή την αλλαγή, κάποιοι λίγο πιο δύσκολοι και κάποιοι άλλοι μένουν και επιμένουν, στο παλιό, το στάσιμο, το «βολεμένο»… Υποκύπτουν στο φόβο, στο φόβο του «δεν μπορώ να αλλάξω»…
Κάθε φορά που προσωπικά, επιθυμώ, μία αλλαγή, γράφω ένα γράμμα στον εαυτό μου. Και του ζητώ συγνώμη. Προσπαθώ, να τον αγαπήσω λίγο περισσότερο, να τον αγκαλιάσω, να τον ενθαρρύνω. Και κάπως έτσι του απολογούμαι….
«Αγαπημένε μου, εαυτέ…
Ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη, που δεν υπήρξες , εσύ η προτεραιότητα μου, αλλά οι άλλοι. Και δεν φταίνε οι άλλοι, αλλά εγώ που σε παραμέρισα. Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη που δε σου φέρθηκα όπως σου άξιζε. Υπερασπίστηκα τα πρέπει και τα μη και όχι τα δικά σου θέλω. Και τώρα βρίσκομαι απέναντι σου και ντρέπομαι. Ντρέπομαι, για τις στιγμές που είπα όχι, ενώ δε θα ‘πρεπε. Νοιώθω θυμωμένη και ντροπιασμένη, για τις στιγμές που δε σε εμπιστεύτηκα, δε σε άκουσα, και είδα πράγματα, από μία οπτική που προσπάθησαν να μου επιβάλουν οι άλλοι… Σου υπόσχομαι όμως, πως από δω και μπρος πως θα σε εμπιστεύομαι και θα μάθω να λέω πιο συχνά όχι. Σου υπόσχομαι επίσης, πως δε θα υπάρχω αλλά θα ζω.. Θα ρουφώ την κάθε στιγμή και θα είμαι ευγνώμων γι αυτήν. Θα σε ακούω και θα σε φροντίζω, όπως ακριβώς σου αξίζει. Δε θα αναμένω, το μπράβο, το χειροκρότημα, για να νοιώσω περήφανη, για σένα αλλά θα είμαι κάθε μέρα. Ακόμα και τις στιγμές που θα αποτυγχάνω. Θα θυμάμαι να κοιτάω εκεί που θέλω να πάω και όχι απλά να κοιτάω… Θα προσπαθήσω, να πάψω να είμαι άπληστη και να μάθω να εκτιμάω και να εστιάζομαι σε αυτά που έχω και όχι σε αυτά που δεν έχω.
Κάποια αν όχι όλα, από αυτά που σήμερα έχω, κάποτε υπήρχαν στιγμές που προσευχόμουν και παρακαλούσα να τα έχω. Θα τολμήσω όσα δεν τόλμησα. Θα λειάνω τις αρνητικές μου γωνίες και τους φόβους μου και θα τους μετουσιώσω σε δημιουργικούς. Θα σου υπενθυμίζω πως το πολυτιμότερο αγαθό είναι η υγεία και το ομορφότερο δώρο είναι αγάπη, τίποτα πιο σημαντικό από το να έχεις στη ζωή σου ή και δίπλα σου, όλους όσους αγαπάς… και γι αυτό ακριβώς, το ότι θα αγαπήσω επιτέλους, «εμένα» δε σημαίνει πως θα πάψω να αγαπαώ, να φροντίζω και να νοιάζομαι, για τους ανθρώπους που αγαπώ ή για τους γύρω μου.
Να είμαι θερμή, γενναιόδωρη, γεμάτη κατανόηση και ενσυναίσθηση. Δε θα σταματήσω, στιγμή, να παλεύω για όλα όσα επιθυμώ, (φτάνει να τηρώ το νόμο της άβλαβειας και τα θέλω μου, να μη βλάπτουν άλλους ανθρώπους) και τις στιγμές που θα κουράζομαι και θα νοιώθω πως δεν αντέχω, θα θυμάμαι τα βατράχια του Χόρχε Μπουκάι, που έπεσαν στο αφρόγαλο, αλλά επειδή χτυπούσαν συνεχώς τα πόδια τους, στο βάζο, αφού προσπαθήσουν να ζήσουν, το αφρόγαλο, έγινε βούτυρο και κάπως έτσι ξεπήδησαν από το βάζο.
Θα πάψω να υπεραναλύω πράγματα και καταστάσεις, αφού η υπερβολική σκέψη «σκοτώνει» την ευτυχία. Θα ταξινομώ τις εκκρεμότητες μου, σε επείγοντα, σημαντικά, ασήμαντα, έτσι ώστε να διαθέτω χρόνο τόσο για τον εαυτό μου όσο και για τους ανθρώπους μου. Θα αγαπήσω και θα αποδεχτώ το σώμα μου και τις ρυτίδες μου. Θα σταματήσω τις εξαντλητικές δίαιτες, θα ακολουθήσω το δρομό της ιςορροπίας και της διατροφής και όταν οργανισμός μου, μου χτυπάει καμπανάκι για γλυκό ή αλμυρό, με χαρά θα το τιμήσω.
Επίσης, την επόμενη φορά που θα κοιτάξω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη, όταν αντικρύσω τις ρυτίδες μου, θα νοιώσω ευλογημένη που μεγαλώνω και είμαι υγιής, άλλωστε δεν είναι τιποτα άλλο παρά οι γνώσεις μου και οι εμπειρίες μου, προς τη ζωή… Και, ναι στο υπόσχομαι, θα γίνω καλύτερη. Θα μάθω να συγχωρώ, να ζητώ συγνώμη, να λέω περισσότερο σ’ αγαπώ και να μπαίνω στη θέση του άλλου όπως αυτός θα ήθελα να μπει στη δική μου… Και να θυμάσαι εαυτέ μου, πως «ευτυχία όποιος κι αν είναι ο ορισμός της, έχει να κάνει με την ανεπιφύλακτη ανάληψη της ευθύνης για την ίδια μας της ζωή… Θα προσπαθήσω να μη χάσω την ” επαφή”, με εσένα εαυτέ μου, δε θέλω να γίνω άλλη, να αυτοβελτιωθώ αλλά να παραμένω εγώ… »
Καλύτερη χρονιά σε όλους.
Ευχαριστούμε2017…!!!
- Ευχαριστούμε και όλους εσάς, τον καθένα ξεχωριστά, που μας στηρίξατε για άλλη μια χρονιά… Σωματική και ψυχική υγεία σε όλους. Μια χρονιά γεμάτη υγεία και αγάπη…