Ποιά ήταν τα κίνητρα του Τραμπ για την αλλαγή στάσης στο θέμα της Ιερουσαλήμ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έδωσε εντολή στο State Department, να ξεκινήσει τη διαδικασία για τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, αφήνοντας άναυδη κυριολεκτικά την υφήλιο, κάνοντας δηλαδή αυτό που αγαπούσε πάντα στη ζωή του να κάνει, να προκαλεί και να σοκάρει…
Στην ομιλία του που αναμενόταν με αγωνία σε όλο τον κόσμο, ο Αμερικανός πρόεδρος αφού έκανε μια ιστορική αναδρομή στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ (1948) και την πολιτική που ακολούθησαν των ΗΠΑ στο θέμα από τους προκατόχους του, αναφέρθηκε στην πραγματικότητα της de facto λειτουργίας της πόλης ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, καθώς εκεί είναι η έδρα της κυβέρνησης, του κοινοβουλίου και του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Παράλληλα τόνισε, ότι οι ΗΠΑ παραμένουν δεσμευμένες στην προσπάθεια να διευκολύνουν μια ειρηνευτική συμφωνία για τη διευκόλυνση μιας αμοιβαία αποδεκτής ειρηνευτικής συμφωνίας, με τις ΗΠΑ να στηρίζουν μια λύση δύο κρατών, εφόσον συμφωνήσουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι.
Μένει να αποδειχθεί ποια θα είναι η επίπτωση αυτής της πρωτοβουλίας στη Μέση Ανατολή. Βραχυπρόθεσμα τα πράγματα θα επιδεινωθούν, καθώς οι πάντες έχουν προειδοποιήσει γι’ αυτή την προοπτική, ενώ ηγέτες όπως ο Ερντογάν θα χρησιμοποιήσουν την υπόθεση για να ενισχυθούν στο προβληματικό εσωτερικό του μέτωπο, αλλά και για προσεταιρισμό του μουσουλμανικού κόσμου, ώστε να παρασύρουν την επικαιρότητα σε άλλα μέτωπα από αυτό της προσωπικής τους διαφθοράς και ιδιοτελούς άσκησης κρατικής πολιτικής…
Το επιτελείο του Τραμπ είναι σαφές ότι με την κίνηση αυτή επιδιώκει την εσωτερική πολιτική ενίσχυση του Αμερικανού προέδρου από το ισχυρό, αν και διαιρεμένο, εβραϊκό λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μια ενέργεια που δεν έχει προηγούμενο. Μόλις έκανε το βήμα μπροστά, έκανε και το βήμα πίσω, υπογράφοντας διάταγμα για την εξάμηνη αναστολή της διαδικασίας μεταφοράς της πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ…
Στο θέμα της αντιμετώπισης της απόφασης όμως στον αραβικό κόσμο, η σκέψη της αμερικανικής κυβέρνησης δείχνει να περιγράφεται σε μία πρόταση: «Πόσο χειρότερα μπορεί να γίνει;»… κι εδώ πρέπει να τους δοθεί ένα δίκιο, αφού άλλοι τους έδωσαν την αφορμή.
Σίγουρα ποντάρουν σε επιστροφή στην «κανονικότητα», μετά από μια περίοδο εντάσεων, που φαντάζει σχεδόν νομοτελειακή. Ο Τραμπ έκανε σαφή αναφορά σε αποτυχημένες στρατηγικές του παρελθόντος, ενώ η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ αποτελούσε σαφή προεκλογική δέσμευση.
Θα πρέπει να αντιληφθούν οι βαθύτατα διαιρεμένοι Παλαιστίνιοι που δεν μπορούσαν, λόγω εσωτερικών διαιρέσεων, να κάνουν βήματα μπροστά στην ειρηνευτική διαδικασία, ότι έρχεται η συγκυρία να πληρώσουν αυτή τη διαίρεση και την προσκόλληση σε μαξιμαλιστικούς στόχους, σε συνδυασμό με τον ένοπλο αγώνα οργανώσεων…
Μένει να αποδειχθεί πως θα διαχειριστούν την υπόθεση οι πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου οι οποίες αισθάνονται μεγάλη στρατηγική ανασφάλεια, λόγω του Ιράν. Θα μπορούσε κανείς να εξετάσει ως υπόθεση εργασίας, με ελάχιστες βέβαια πιθανότητες και το ενδεχόμενο να αποτελέσει το επίμαχο θέμα την αφορμή αποκλιμάκωσης των σχέσεων σουνιτών-σιιτών, αν και είναι πολύ δύσκολο να αναιρεθεί στην πράξη η προσέγγιση των σουνιτών με τους Ισραηλινούς.
ΠΗΓΗ: Defence Point