Με ένα κουμπί, ενός υπολογιστή κατάσχεται η ζωή μας… Και αν πέσει το Διαδίκτυο;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Επιδημία» οι ηλεκτρονικές απάτες στη χώρα μας: Πάνω από δέκα εκατομμύρια οι απώλειες το πρώτο εξάμηνο του 2024, καμπάνια ενημέρωσης από την Τράπεζα της Ελλάδος
Στην ευημερούσα Ευρώπη τα παιδιά της είναι δυστυχισμένα: Κίνδυνος φτώχειας, σχολική ανασφάλεια, μπούλινγκ, οι «μαύρες τρύπες» στο διαδίκτυο-Τι συμβαίνει στην Ελλάδα [videos]
Της Έλλης Αυξεντίου
Τις προάλλες, όταν ξύπνησα το πρωί, αντιλήφθηκα ότι στην περιοχή υπήρχε διακοπή ρεύματος. Δεν μπορούσα να φτιάξω καφέ, δεν μπορούσα να ανάψω το θερμοσίφωνο να κάνω μπάνιο, το κινητό μου είχε κλείσει από μπαταρία, δεν μπορούσα να καλέσω από το σταθερό, όπως επίσης και να τσεκάρω τα email μου, όπως κάθε πρωί.
Κοιτούσα γύρω – γύρω και προσπαθούσα να βρω λύση στο «πρόβλημα» μου. Να βρω εναλλακτικές, έτσι ώστε να ετοιμαστώ και να ακολουθήσω το πρόγραμμα της ημέρας… Ευτυχώς η διακοπή δεν κράτησε για πολύ και έτσι εύκολα, βρήκα και πάλι τους «ρυθμούς μου»…
Το βράδυ, σκεπτόμενη, «την ημέρα» συνειδητοποίησα το πόσο είμαστε «αιχμάλωτοι» απέναντι στην τεχνολογία… Αναρωτιόμουνα λοιπόν, πως ήτανε τα πράγματα, λίγες δεκαετίες πίσω. Πώς ζούσαν οι άνθρωποι; Κι αν πάμε ακόμα πιο πίσω, οι πρόγονοι μας, τι είχαν; Τίποτα. Τίποτα αλλά κατάφεραν και δημιούργησαν σχεδόν τα πάντα… Κι εμείς που έχουμε σχεδόν τα πάντα, τι δημιουργήσαμε; τίποτα… Τι έχουμε; τίποτα. Το μόνο που καταφέραμε είναι να είμαστε, οι δέσμιοι του υπολογιστή. Και προς, Θεού δεν λέω να επιστρέψουμε στην εποχή των δεινοσαύρων ή την εποχή που οι άνθρωποι άναβαν φωτιά με τις πέτρες, αλλά αν το καλοσκεφτείτε ακόμα κι εκείνη η εποχή είχε μία εφευρετικότητα, μία δημιουργία…
Ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης, ο Φειδίας, τι είχαν τον 5ο αιώνα πΧ, κι όμως τι δημιούργησαν… Το μνημείο, που φέρει σχεδόν «όλη την ιστορία μας»… Γι αυτό το μνημείο μάλιστα, 2.400 μετά, κι ακόμα , ταξιδεύουν από διάφορα σημεία του πλανήτη για να μαγευτούν λίγο από τη θέα του και να «κλέψουν» λίγο από την ομορφιά του… Κι εμείς , οι απόγονοι, τι δημιουργήσαμε; Τίποτα. Και όχι μόνο εμείς οι Έλληνες, αλλά και οι υπόλοιποι λαοί. Τι καταφέραμε;
Και το πιο τρομακτικό; Θεωρούμε ότι έχουμε ξεπεράσει τη μοναξιά μας, τα προβλήματα μας, «σκοτώνοντας» τις ώρες μας και το μυαλό μας , καρφωμένοι μπροστά από μία οθόνη… Θεωρούμε, πως διαθέτουμε ισχύ, δύναμη, εξουσία γιατί νομίζουμε πως επιτέλους μπορούμε να εκφράσουμε την άποψη μας και πως κι αυτή θα πιάσει τόπο…
Πίσω από μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο, δημιουργήσαμε το κίνημα του «ψόφα»… Βρίζουμε και καταριόμαστε όποιον είναι διαφορετικός, όποιον δε διαθέτει την ίδια άποψη με εμάς και για αυτό είμαστε και οι «ισχυροί του κόσμου…» Έχουμε «φακελώσει» από μόνοι μας, τους εαυτούς μας και μπορεί ο καθένας, σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν είμαστε, να ξέρει ποιοι είμαστε και τι κάνουμε… να πληρώνουμε με κάρτες, να χρεώνουμε λογαριασμούς, να χάνουμε τον έλεγχο…
Με ένα κουμπί ενός υπολογιστή, να φεύγουν χρήματα και να «δραπετεύουν» κρυφά στο εξωτερικό, όπως έγινε επί εποχή κουρέματος στην Κύπρο, που όσοι γνώριζαν τι επρόκειτο να γίνει, φρόντισαν να τακτοποιηθούν… Με ένα κουμπί ενός υπολογιστή έκλεισε η στρόφιγγα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με ένα κουμπί ενός υπολογιστή «κουρεύτηκε», κόσμος, έχασε τα λεφτά του… Με ένα κουμπί ενός υπολογιστή, έγινε αναδιάρθρωση της Λαϊκής Τράπεζας, οι υπάλληλοι έχασαν τις δουλειές τους, τα δικαιώματα τους, οι καταθέτες τα χρήματα τους, λαμβάνοντας μια απλή επιστολή, όσοι διέθεταν ποσά άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, «αγαπητέ πελάτη, η Λαϊκή Τράπεζα, αναδιαρθρώθηκε…»
Με ένα κουμπί ενός υπολογιστή μπήκε πλαφόν στους λογαριασμούς μας (capital controls, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα), με ένα κουμπί ενός υπολογιστή κατάσχονται οι περιουσίες μας, με ένα κουμπί ενός υπολογιστή χάνονται τα σπίτια μας… με ένα κουμπί ενός υπολογιστή, γίνονται οι πλειστηριασμοί, πίσω από ένα κουμπί ενός υπολογιστή κρύβεται ο επόμενος ιδιοκτήτης.. Αυτός που αγοράζει το αχ και το αλίμονο… Τον πόνο και τα δάκρυα. Τις σκιές και τις αναμνήσεις.. Για μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο, χάσαμε τη ζωή μας.
Μόνο που η ζωή, δεν είναι εικονική, δε βρίσκεται στα πλήκτρα. Στις επεξεργασμένες φωτογραφίες και στα επιφανειακά κολακευτικά σχόλια… Η ζωή βρίσκεται εκεί έξω, στον ήλιο , στη θάλασσα, στο φως, στο φεγγάρι, στη μυρωδιά του καφέ, στα γέλια, στον πόνο, στη βροχή, στην καταιγίδα, στην αγκαλιά, στην ομιλία, στην επαφή… Είναι ωραία και χρήσιμη η τεχνολογία δε λέω, αλλά ίσως και να απομακρύνει απίστευτα πολύ τον άνθρωπο από τη δημιουργικότητα και την πνευματικότητα του…
Μπορεί αρκετές φορές να λύνει τα χέρια αλλά ίσως να μας εγκλωβίζει και το πνεύμα… Το διαδίκτυο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πουλί που αν το κλείσεις στις χούφτες σου, ίσως και να το σκοτώσεις, αν όμως του αφήσεις χώρο και χρόνο να αναπνεύσει, όχι μόνο θα ζήσει αλλά θα βρει και τον τρόπο για να πετάξει…