Η “λιβανοποίηση” της Κύπρου είναι προ των πυλών: Το κόμμα πάνω απ’ όλα, είναι η έγνοια τους




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Η Κύπρος οδεύει προς τις προεδρικές εκλογές του Ιανουαρίου, όπερ σημαίνει ότι οι πολιτικοί της δεν ασχολούνται με κανένα από τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν το μέλλον της νήσου και του λαού τους. Να μου πείτε -και θα έχετε δίκιο- πότε ασχολούνται με τα σημαντικά θέματα της πατρίδας… Διότι για τους πλείστες πατρίδα είναι το (διεφθαρμένο) κόμμα.

Διατηρώ αυτή την καλή συνήθεια πολλά χρόνια: Να διαβάζω το πρωί τα πρωτοσέλιδα των κυπριακών και των ελληνικών εφημερίδων. Είναι ο καθρέφτης του πολιτικού συστήματος οι πρώτες σελίδες του Τύπου. Υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν ότι τα πρωτοσέλιδα είναι και ο καθρέφτης της κοινωνίας.

Θλιβερό το θέαμα, χωρίς καμία αμφιβολία. Τα σκάνδαλα είναι πάρα πολλά, αλλά περιέργως δεν αναλαμβάνει κανείς ευθύνη γι’ αυτά. Το σύστημα, και στην Ελλάδα και την Κύπρο, βρίσκει πάντα τον τρόπο να αλληλοκαλύπτεται… Το σύστημα τιμωρεί πάντα ένα δικό του, για να ξεθυμάνουν οι πολίτες. Στην Κύπρο την πλήρωσαν κάποιοι δήμαρχοι, στην Ελλάδα ο εξής ένας, ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Από το Κραν Μοντανά και μετά, και αφού ακολούθησαν οι γνωστές κομματικές αψιμαχίες, με το ΑΚΕΛ να πιστεύει την προπαγάνδα των Τούρκων, και όχι τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, το Κυπριακό βρίσκεται σε τέλμα. Αναμενόμενο μετά την υπερπροσπάθεια που έκαναν οι Βρετανοί σε συνεργασία με τον Νορβηγό ‘Αιντε και τους κρυφούς ηγέτες των οπαδών της «όποιας λύσης», για να επιβάλουν ένα σχέδιο χειρότερο και από αυτό του Κόφι Ανάν, που θα μετέτρεπε το νησί σε Λίβανο με τις γνωστές συνέπειες για το ελληνικό στοιχείο της Κύπρου. Η «λιβανοποίηση» της Κύπρου είναι πιθανή με το είδος της λύσης που διαπραγματεύθηκαν οι Κύπριοι ηγέτες την προηγούμενη δεκαετία. Και επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για «διευθέτηση» που τα δίνει όλα τους Τούρκους, και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα. Η κατάσταση θα είναι φρικτή.

Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους η λύση αυτή απορρίφθηκε τον Απρίλιο του 2004 από το λαό, ο οποίος θα την απορρίψει ξανά εάν οι ηγέτες του την επαναφέρουν. Και γνωρίζει ο κ. Αναστασιάδης ότι ακόμα και αν κερδίσει τις εκλογές, αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολίτες του δίνουν εντολή για λύση στα μέτρα του Κραν Μοντανά, όπου έκανε οδυνηρότατες υποχωρήσεις. Η ανασφάλεια είναι το κυρίαρχο στοιχείο στην Κύπρο, διότι όταν κανείς εξασφαλίζει αυτό το αγαθό, μπορεί να υποχωρήσει σε κάποια άλλα, θεωρητικά ανώδυνα για τους πολίτες. Όμως, εάν οι πολίτες δεν νοιώθουν ασφαλείς στην πατρίδα τους, μοιραίο είναι να την εγκαταλείψουν. Όπως ακριβώς συνέβη με το χριστιανικό στοιχείο του Λιβάνου. Εμείς στην Κύπρο δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Αντίθετα επιβάλλεται η προστασία του ελληνικού στοιχείου. Το μάθημα του Λιβάνου είναι καθημερινό, για να μην γίνει μάθημα… Και όποιος κατάλαβε… Κατάλαβε.

Γίνεται πολύς λόγος εσχάτως για τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και δικαιολογημένα ο λαός είναι αναστατωμένος, διότι αντιλαμβάνεται ότι επιβλήθηκε και παρέμεινε μόνο λόγω της δειλίας των πολιτικών που εκλέγει. Είναι μία λύση που επέβαλε ο Χένρι Κίσιγκερ, ο ολετήρας της Κύπρου και είναι περίεργο ότι το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ υποστηρίζει παθιασμένα μία λύση που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές, όπως χαρακτηρίζουν τους Αμερικανούς οι Κύπριοι κομμουνιστές.. Ο λαός βλέπει τους προεδρικούς υποψηφίους των μεγάλων κομμάτων, του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, να ακολουθούν μία πολιτική στο εθνικό θέμα που είναι απόλυτα λάθος, και ανησυχούν. Πως να μην ανησυχούν, όταν αυτή η λύση εμπεριέχει έντονα τα φιλοτουρκικά αιτήματα, ικανοποιημένα στην ολότητά τους.

Το αβίαστο ερώτημα που τίθεται είναι αν οι πολίτες θα συνεχίσουν να εμπιστεύονται τους «κήρυκες» της διχοτόμησης της Κύπρου -διότι η διζωνική είναι μία άλλη μορφή διχοτόμησης- τους πολιτικούς και τους υποψηφίους δηλαδή του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, οι οποίοι ενώ γνωρίζουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν επιμένουν να απαιτούν την εφαρμογή της ρατσιστικής αυτής λύσης στο νησί, η οποία θα αναγκάσει πολλούς πολίτες να τρέξουν να βρουν καταφύγιο σε ξένες χώρες. Αυτό συνέβη στο Λίβανο, μοιραία αυτό θα γίνει και στην Κύπρο. Η διζωνική καταργεί τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπως τις γνωρίζουμε και τις εφαρμόζουμε, δηλαδή ένας πολίτης, μία ψήφος, και δημιουργεί σύνορα με την υπογραφή μας. «Αυτοί από εκεί, και εμείς από εδώ»…

Επίσης, αυτό που με φοβίζει είναι ότι θα ενισχύσει τους εθνικιστές και τα άκρα, άσχετα αν ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και ο κ. Άνδρος Κυπριανού, κρυφογελούν και λένε πως μαζί με τους φίλους τους τους Τουρκοκύπριους θα ελέγχουν την ομόσπονδη Κύπρο. Ούτε τα χωριά τους δεν θα ελέγχουν!

Το λέω και το ξαναλέω και κάποια στιγμή αυτοί που δεν ακούνε θα πάθουν όπως τον βοσκό τον ψεύτη. Διότι η αλήθεια δεν είναι αυτή που τους σερβίρουν οι πολιτικοί του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Αυτό που απαιτείται επειγόντως είναι η αλλαγή πλεύσης. Με τις συνεχείς υποχωρήσεις θα μας φτάσουν στο σημείο να κάνουμε το αδιανόητο. Άλλοι να μιλούν όπως τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, άλλοι όπως τους οπαδούς της «όποιας λύσης» και άλλοι όπως τους ηγέτες του ΑΚΕΛ, που πιστεύουν όποια βλακεία τους «εμπιστευτούν» οι μπάστακες του Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα.

  • Ας είναι πολύ προσεκτικοί οι πολίτες το Γενάρη. Είναι η στιγμή που πρέπει να αποφασίσουν ότι το συμφέρον της Πατρίδας είναι πάνω από το κομματικό. Πρέπει να είναι απαιτητικοί με τους υποψηφίους και για το Κυπριακό, και για την οικονομία. Μου έλεγε ο Αβέρωφ Νεοφύτου ότι πιστώνει και στον Νικόλα Παπαδόπουλο μεγάλο μερίδιο από την επιτυχία εξόδου της Κύπρου από το Μνημόνιο. Μα και βέβαια, πως θα έβγαινε το νησί από την κρίση χωρίς τη σημαντική συνδρομή του ΔΗΚΟ. Στο θέμα της οικονομίας στάθηκε δίπλα στον Πρόεδρο και την κυβέρνηση όσο κανείς άλλος. Είναι η ώρα να δουν με διαφορετικό μάτι και τις θέσεις του για το Κυπριακό. Σίγουρα είναι πολύ καλύτερες από αυτές του ΔΗΣΥ, που από τη μία χρησιμοποιεί το σλόγκαν «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» και από την άλλη υποχωρεί επικίνδυνα στο Κυπριακό για να «συναντήσει» τις τουρκικές θέσεις…
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: