Η Ελλάδα βυθίστηκε σε μια κρίση αξιών, ηθών και νομιμότητας: Θεσμοί και Δικαιοσύνη




Γράφει ο Παναγιώτης Μπαλακτάρης

Η ζωή και η πολιτεία όλων μας στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν κυλάει ομαλά. Δεν «ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Η πατρίδα μας είναι βαρειά πληγωμένη και οι Θεσμοί της υπό κατάρρευση. Όχι επειδή ήταν νομοτέλεια. Όχι. Αλλά εξαιτίας των ανήθικων και πρόστυχων βολών που δέχτηκαν και δέχονται από τους κυβερνώντες.

Η Ελλάδα βυθίστηκε σε μια κρίση αξιών, ηθών και νομιμότητας, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κράτος. Η αφορμή της οικονομικής κρίσης έκανε να βγουν στην επιφάνεια χαιρέκακα και ζωώδη ένστικτα κάποιων, όπως ακριβώς φυτρώνουν τα χόρτα στο έδαφος ενός παρατημένου σπιτιού. Η διαίρεση, η κακία, η ανηθικότητα, η ιδιοτέλεια και το ατομικό συμφέρον επικράτησαν την ώρα που ήταν πιο αναγκαίο από ποτέ να αναδυθούν και να υπερισχύσουν η αλληλεγγύη, η ομόνοια, η εξωστρέφεια και το εθνικό καθήκον.

Στο πλαίσιο αυτό όλοι – επαναλαμβάνω, όλοι – βάφτισαν κάποιους «εχθρούς», περισσότερο για να αποσείσουν τις δικές τους ευθύνες και να αποτινάξουν το άγος της ανοχής του σεσηπότος πολιτικού συστήματος. Αυτούς τους «εχθρούς» στη συνέχεια άρχισαν δειλά-δειλά να υβρίζουν και μετά να τους πετροβολούν. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αποτέλεσμα; Η πλήρης εξαχρείωση μιας ταλαιπωρημένης κοινωνίας και η ανάδειξη του ιζήματός της, το οποίο να σημιεωθεί ότι υπάρχει και παραμονεύει σε όλες τις κοινωνίες όλων των εποχών.

Ανάλογα με τις ορέξεις του εκάστοτε επικρατήσαντος κόμματος, στοχοποιήθηκαν συλλήβδην βουλευτές, δικαστές, δικηγόροι, επιχειρηματίες, αστυνομικοί, δημοσιογράφοι, και πολλών άλλων επαγγελματικών ομάδων θεράποντες, αρκεί αυτό να εξυπηρετούσε το αποτυχημένο αφήγημα του Μαξίμου. Ως μέσα για την σπορά αυτής της απέχθειας στην ψυχή του κάθε μικρόψυχου χρησιμοποιήθηκαν πρωτίστως εφημερίδες και ΜΜΕ και πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα εφημερίδας που…κυβέρνησε, σε πρωτοσέλιδο της οποίας κατονομαζόταν ως «κλεπταποδόχος» κάποιος που μετά από λίγο καιρό δολοφονήθηκε από τον εκτελεστικό βραχίονα μιας τρομοκρατικής οργάνωσης.

Ο καταιγισμός προσβολών, ύβρεων, απειλών και χαλκευμένων ειδήσεων, προκειμένου να καταστεί ευχερέστερος ο παραγκωνισμός όσων έχουν ταχθεί να ελέγχουν τις ελίτ και τους κυβερνώντες κι έτσι να διοικούν οι τελευταίοι τη χώρα αυθαίρετα είναι διαρκής. Προσωπικές επιθέσεις σε δικαστές, σε δικηγόρους, σε οποιονδήποτε έχει αντίθετη άποψη συνιστούν αυτό που οι αριστεροί της κυβέρνησης θα αποκαλούσαν «δολοφονία χαρακτήρα». Από αυτήν μέχρι την πραγματική δολοφονία η απόσταση είναι ελάχιστη.

Κάποιοι ίσως να μην ενδιαφέρονται για όλα αυτά. «Καλά να πάθουν όσοι έφταιξαν για την κατάσταση» λένε. Άλλοι επιχαίρουν για την απαξίωση των Θεσμών και των λειτουργών τους και είναι πρόθυμοι για ανάληψη περαιτέρω δράσης.

Διαπράττουν μέγα λάθος! Αύριο, μεθαύριο ή εν πάση περιπτώσει, όποτε θελήσει ο εκάστοτε «πολυχρονεμένος» πρωθυπουργός, θα στραφεί, εάν αυτό τον βολεύει, εναντίον των δικών τους θεσμικών συμφερόντων και θα αποπειραθεί να τα ξηλώσει με βίαιο τρόπο. Μετά από λίγα χρόνια, με αυτόν τον ρυθμό, η Ελλάδα θα είναι μόνον ένα παράπηγμα φιλοξενίας μεταναστών, για να μην πω ασύντακτη πολιτεία, μια και όλοι θα έχουν φαγωθεί μεταξύ τους.

Υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι πρέπει να «πολεμάς» το σύστημα. Και επιλέγουν νοσηρούς και εγκληματικούς τρόπους γι’ αυτό, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι έτσι ρίχνουν νερό στον μύλο του συστήματος.

Ένεκα των παραπάνω, δεν αποτελεί έκπληξη για όποιον ενημερώνεται στοιχειωδώς η τοποθέτηση βόμβας στο Δικαστικό Μέγαρο του Εφετείου Αθηνών. Άλλωστε, η ίδια η κυβέρνηση, μέλη της, έχουν κλιμακώσει τον – ανόητο και όχι ανένδοτο – αγώνα τους εναντίον της δικαστικής εξουσίας.  Ανεπίτρεπτες θεσμικές βολές, μεθοδευμένη κυκλοφορία ροζ δημοσιευμάτων, αδιαφορία και περιφρόνηση, δεν είναι η αντιμετώπιση που αρμόζει στη μία εκ των τριών λειτουργιών της Δημοκρατίας μας. Η αποτυχημένη θητεία ενός υπουργού, ο οποίος δεν πάει καν στη συνέλευση της μεγαλύτερης ένωσης του τομέα του είναι προφανής. Ο διαγκωνισμός μεταξύ πολιτικών και δικαστών είναι εκτροχιασμός. Και εάν σε αυτόν δεν τεθεί τέρμα, τότε θα οδηγηθούμε σε εκτροπή.

Η Ελλάδα έχει, αυτή τη στιγμή, ανάγκη από περισσότερη Δημοκρατία και όχι από «ηγέτες», «σωτήρες» ή «μεσσίες». Αυτοί, όσο αυτονομούνται από το θεσμικό μας οικοδόμημα, γίνονται επικίνδυνοι και ασταμάτητοι. Όπως και η βλακεία…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: