Γιατί η Ελλάδα δεν ψήφισε λάθος; Τα «κουλουβάχατα» μιας συνεδρίασης στον ΟΗΕ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μετά τις ΗΠΑ, στο πόδι και η Γαλλία για την αντιμετώπιση της ιρανικής απειλής: Ενισχύεται στη Μέση Ανατολή, συγκαλεί σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σήμερα

Με τη συμμετοχή μονάδων πεζικού και τεθωρακισμένων συνεχίζεται η εισβολή του Ισραήλ στον νότιο Λίβανο: Για συγκρούσεις στα σύνορα μιλά η Χεζμπολάχ [βίντεο]

«Οι αμερικανικές δυνάμεις είναι σε καλή θέση για την αντιμετώπιση της Ιρανικής απειλής»: Τηλεφωνική συνομιλία του Λόιντ Οστιν με τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ

Γράφει ο ΣΙΜΟΣ ΡΕΚΤΗΣ

Διαβάζω με προσοχή τις αναλύσεις -και στην ιστοσελίδα MIGNATIOU COM– για το ποσό λάθος έκανε η Ελλάδα που στάθηκε απέναντι στην Αμερική και υπερψήφισε την καταδίκη για την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ. Να ξεκαθαρίσω απο την αρχή ότι πιστεύω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος.  Τα πάντα είναι θέμα άποψης. Απο ποιο σημείο δηλαδή  κοιτάζει κανεις τα πράγματα.

Το βασικό επιχείρημα όλων εκείνων που καταδικάζουν την θέση της Ελλάδας είναι ότι αντιταχθήκαμε στους ισχυρούς. Ότι τα χαλάσαμε με την Αμερική και το Ισραήλ. Ότι συντάχθηκαμε με τον ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογαν και ρίξαμε νερό στον πολιτικό μύλο του αλλοπροσαλου δικτατορίσκου της περιοχής. Ότι μετά απο την απόφαση αυτή θα χάσουμε όλα όσα μπορούσαμε να κερδίσουμε απο Αμερικανούς και Ισραηλινούς στα φλέγοντα ζητήματα που μας απασχολούν.

Ναι! Έχετε δίκιο. Έχετε δίκιο όταν κοιτάτε τα πράγματα απο την συγκεκριμένη ωφελιμιστική τους αποψη που βλέπει μόνο κέρδη και ζημιές.

Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσαμε με κάποιους ελιγμούς να βγούμε κερδισμένοι απο αυτή την κατάσταση.

Με πιο «εύκαμπτη» μέση, απέναντι στον νέο πλανητάρχη, θα μπορούσαμε ίσως να κερδίσουμε πολλά, ενώ τώρα κινδυνεύουμε να χάσουμε ακόμη περισσότερα. Είναι η πεποίθηση ότι όλα πρέπει να γίνονται  με τα μαθηματικά της πολιτικής. Έτσι κερδίζουμε κι έτσι χάνουμε.

• Το σωστό και το λάθος είναι έννοιες που δίνουν στον επιτήδειο τη δυνατότητα να τις προσαρμόζει στα γεγονότα  ώστε να  κερδίσει η να χάσει απο απο αυτά.  Γιατί ο επιτήδειος δεν ζει με τον κόπο αλλά με τον τρόπο.

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα.

Αν πιστεύουμε εξαρχής  ότι η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ για την Ιερουσαλήμ ήταν σωστή και δίκαιη τότε κακώς η Ελλάδα τάχθηκε υπέρ της καταδίκης της στον ΟΗΕ. Αν όμως  θεωρούμε ότι η μονομερής κίνηση του Αμερικάνου προέδρου ήταν λάθος τότε γιατί έπρεπε να πάρουμε άλλη θέση;

Ποια ιδανικά και ποιο μεγαλείο εξυπηρετεί μια τέτοια κίνηση ;

Οι αρχές δεν έχουν ποτέ θέση στην πολιτική ;

Γιατί πρέπει πάντα να ακολουθούμε τον κανόνα ότι «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» ;

Η εντιμότητα είναι παράγοντας  στην πολιτική, ή τα πάντα καθοριζονται στο τραπέζι της συναλλαγης;

• Το θέμα δεν είναι λοιπόν αν με αυτή την απόφαση της η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει -αν χάσει-  στη γεωστρατηγική σκακιέρα, αλλά αν στάθηκε στη σωστή η στη λάθος πλευρά της Ιστορίας της Ανθρωπότητας.

Αλλά όπως προείπα δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Τα πάντα είναι θέμα άποψης.

Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ:
Είναι στρατηγική αυτοκτονία όταν “φτύνεις” τους συμμάχους σου: Η Ελλάδα εναντίον της Αμερικής;
Τι θα συμβεί όταν ο Τραμπ μοιράσει τις “ποινές” για την ήττα στον ΟΗΕ; Το “λαθος” Αθήνας και Λευκωσίας