Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας συναντήθηκαν την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου, Βίκτωρας Παπαδόπουλος ενημέρωσε ότι διαπιστώθηκε πλήρης σύμπτωση απόψεων για την ανάγκη καλής προετοιμασίας μιας νέας Διάσκεψης για την Κύπρο.
Μέχρις εδώ όλα ωραία και καλά. Καλή την βρίσκω τη «διαπίστωση» των ηγετών του Ελληνισμού, και η αλήθεια είναι ότι ουδείς θα διαφωνήσει για την ανάγκη μίας καλής προετοιμασίας μίας νέας διάσκεψης. Θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται καν να τονιστεί, ομιλούμε για το αυτονόητο. Διότι οι δύο προηγούμενες προετοιμάστηκαν στην κυριολεξία στο πόδι!
Επειδή όλα πρέπει να μας υποψιάζουν, μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ενώ η ευρύτερη «γειτονιά» μας καίγεται κυριολεκτικά και οι πολεμικές διαθέσεις των αφρόνων στη Μέση Ανατολή κοχλάζουν, ο κ. Αναστασιάδης και ο Αλέξης Τσίπρας κάθισαν και συζήτησαν το ενδεχόμενο μίας νέας διάσκεψης για το Κυπριακό. Θα μου πείτε, γιατί όχι, αφού πάντα στο πλαίσιο των συζητήσεων μεταξύ των ηγετών της Ελλάδας και της Κύπρου, το Κυπριακό και οι προσπάθειες επίλυσής του, είναι στα πρώτα θέματα της ελλαδο-κυπριακής ατζέντας.
Βεβαίως είναι -και πρέπει να είναι στην ατζέντα- αλλά η εν λόγω συζήτηση έγινε μία εβδομάδα μετά την πολυσυζητημένη επίσκεψη του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας στην Αθήνα. Ο Ταγίπ Ερντογάν, ως γνωστόν, έριξε και ένα ευχολόγιο για την επίλυση του Κυπριακού -όπως την «βλέπει» ο ίδιος βεβαίως, και οι δικοί μας υποστηρικτές της «όποιας λύσης» έσπευσαν να την κάνουν σημαία.
Σημειώνω προς γνώση (και συμμόρφωση) πως ο εν λόγω κύριος, που κάνει και τον «άθεο», επέτρεψε επί της παράνομης ψευτο-«προεδρίας» του, να κτιστούν δεκάδες τζαμιά, στα οποία διδάσκεται το εξτρεμιστικό Ισλάμ.
Χωρίς αμφιβολία, οι προεδρικές εκλογές στο νησί, έχουν τεράστια σημασία. Διότι ο επόμενος πρόεδρος -όποιος και αν είναι εκ των τριών πρώτων υποψηφίων- θα μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει τη λαϊκή εντολή και για το είδος της λύσης του Κυπριακού. Π.χ., οι κ. Αναστασιάδης και Μαλλάς, εάν τους επιλέξει ο λαός θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι οι πολίτες συμφωνούν με τη λύση που πρεσβεύουν, άρα δεν χρειάζονται δημοψηφίσματα, παρά μόνο η υπογραφή του (νέου) Προέδρου.
Αυτό είναι μέγα λάθος διότι το 2004 οι ψηφοφόροι εγκατέλειψαν τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ και ψήφισαν μαζικά εναντίον της φιλοτουρκικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ). Άρα στις εκλογές ψηφίζουν κομματικά και στα δημοψηφίσματα για το μέλλον της Κύπρου ψηφίζουν -ας μου επιτραπεί- εθνικά, υπό την έννοια ότι εναντιώνονται σε λύσεις που εξυπηρετούν την Τουρκία. Και η ΔΔΟ είναι μία ακραία φιλοτουρκική, αλλά και ρατσιστική διευθέτηση.
Η Κύπρος δεν μπορεί να ζήσει διχοτομημένη και μοιραία θα ακολουθήσουν δυσάρεστα γεγονότα, όχι μόνο επειδή θα βρουν πρόσφορο έδαφος οι εθνικιστές, αλλά επειδή θα έχει το πάνω χέρι η Τουρκία. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στον 21ο αιώνα. Πως είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Κύπρου και ο κ. Μαλλάς να δέχονται την κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών. Διότι με την υποστήριξη της διζωνικής αυτό ακριβώς αποφασίζεται. Να μην μετρούν οι αριθμοί, αλλά να ισοπεδώνεται η πλειοψηφία η οποία θα παραδώσει την τύχη της στην ισχνή μειοψηφία.
Έχω τονίσει πολλές φορές ότι δεν τρέφω καμία απολύτως εκτίμηση στους Τουρκοκύπριους για ένα και μόνο λόγο: Στην πράξη δείχνουν ότι είναι οπορτουνιστές στον υπερθετικό βαθμό. Χρησιμοποιούν την ισχύ της κατοχικής δύναμης και πολιτεύονται με τη μέθοδο του «μπούλιγκ» προς την ελληνική πλειοψηφία, ενώ την ίδια στιγμή έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς να πληρώνουν φόρους. Αυτή η πρακτική πολλών ετών και η πολιτική για να «ημερέψει» δήθεν το θηρίο, είναι απαράδεκτη και ελεεινή, διότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν όλα τα οφέλη που τους προσφέρει ο «νότος», όπως αποκαλούν την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως και τα «καλά» (για εκείνους) της κατοχής.
Αλλά, ας πάμε στο «φαινόμενο Ερντογάν» αναφορικά με το ενδιαφέρον του για την Κύπρο. Και ας μας απαντήσουν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τον συνάντησε πρόσφατα και είμαι βέβαιος ότι το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό είναι αυτό: Μα πόσο προβληματικός άνθρωπος είναι; Έχουν καταλάβει ότι ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας επιθυμεί πραγματικά να λύσει το Κυπριακό; Και αν το έχουν καταλάβει γιατί δεν το μοιράζονται και με τους πολίτες το μεγάλο αυτό μυστικό. Διότι αν πράγματι ο Ταγίπ Ερντογάν, που δεν κρύβει το μίσος του για οτιδήποτε χριστιανικό και ελληνικό, έχει αποφασίσει να …διευθετήσει το Κυπριακό, είναι μία είδηση μεγάλη.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι μια περίεργη ψυχιατρική υπόθεση και αντιλαμβάνομαι από αυτά που ακούω ότι βρίσκεται και υπό την επήρεια φαρμάκων. Η περίπτωση του είναι ένα μείγμα κατάθλιψης και ψυχολογικής κατάπτωσης, και οι άνθρωποι που κουβαλούν τα προβλήματα αυτά, είναι και θανάσιμα επικίνδυνοι. Πιστεύω ότι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τον Ερντογάν είναι η λύση του Κυπριακού. Αν ήταν ένας λογικός άνθρωπος, έπρεπε να επιδιώκει να λύση το πρόβλημα …χθες. Για να ασχοληθεί με την κρίση που βρίσκεται μέσα στο σπίτι του.
Για να λύσουμε το Κυπριακό, δεν αρκεί η δική μας βούληση. Όλοι το γνωρίζουμε. Δυστυχώς, εξαρτώμεθα αποκλειστικά από τη διάθεση του Ερντογάν. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να προστρέξουμε σε μία διάσκεψη, από την οποία θα βγούμε τραυματισμένοι. Αντίθετα, πρέπει να κοιτάξουμε και τις εναλλακτικές λύσεις. Και έχουμε πολλές…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Είναι ένα υποθετικό σενάριο, που θα μπορούσε να συμβεί… Ο Νικόλας Παπαδόπουλος χάνει από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ για λίγους ψήφους, τους οποίους του έχει «κόψει» ο Γιώργος Λιλλήκας. Πως θα είναι άραγε η επόμενη ημέρα για τον πρόεδρο της Συμμαχίας Πολιτών; Ούτε να το σκέφτεται θέλει… Νομίζω.