Το πολιτικό σύστημα θεωρείται αναξιόπιστο: Η Κύπρος βαδίζει στο τεντωμένο σχοινί του ακροβάτη

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Συμμαχία του ΔΗΣΥ με το ΔΗΚΟ για οικειοθελή παραίτηση αξιωματούχων από πολλαπλές συντάξεις: Κατέθεσαν πρόταση νόμου, οι νομικοί σκόπελοι

Ενοχλείται η Άγκυρα επειδή δεν θέλει να δίνει ούτε από τα κλεμμένα: Η αναφορά για την Κύπρο από την αναξιόπιστη Ε.Ε. έβγαλε από τα …ρούχα της την Τουρκία!

Κοσσυφοπέδιο: Η τραγική προσωπικότητα της κ. Μπακογιάννη και η Ελληνική Κυβέρνηση ως θεματοφύλακας της μεγάλης Αλβανίας, και της “κοσοβοποίησης” της Θράκης και της Κύπρου

Του Νίκου Κατσουρίδη

Είναι γεγονός το οποίο αποδεικνύεται ξανά και ξανά σε καταγραφές ερευνών και δηλώσεων και τοποθετήσεων των πολιτών ότι το πολιτικό σύστημα θεωρείται αναξιόπιστο. Η απώλεια της αξιοπιστίας, η απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα οφείλεται σε σειρά λόγων από πολύ μικρής σημασίας ως μέγιστης.

Πολλοί έγραψαν και πολλοί ερμήνευσαν αυτούς τους λόγους. Αυτό που μετρά όμως είναι, πέραν από την ανάλυση και την ερμηνεία, από τη μια το αποτέλεσμα (αναξιοπιστία) και από την άλλη τα μετρά μέσον των οποίων το πολιτικό σύστημα θα επανακτήσει σταδιακά (!) την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Υπογραμμίζω το σταδιακά για δύο λόγους: Πρώτον γιατί αυτό για το οποίο χρειάστηκε χρόνια και σωρεία λαθών, και όχι μόνο, για να καταρρεύσει, πρακτικά είναι αδύνατον να επανοικοδομηθεί σε μια πενταετία και σίγουρα όχι σε μια πεντάμηνη ή εξάμηνη προεκλογική εκστρατεία. Και ακόμα δυσκολότερα καθίστανται τα πράγματα όταν ακριβώς σε μια προεκλογική εκστρατεία, ειδικά Προεδρικών εκλογών, η πρακτική και οι προτάσεις όχι μόνο δεν βοηθούν την επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, αλλά αντίθετα το υπονομεύουν.

Θα δώσω ένα-δύο παραδείγματα για να τεκμηριώσω αυτό που λέω.   Όταν για παράδειγμα βλέπεις φωτογραφία (τηλεοπτική σκηνή ή σε εφημερίδα) συνεδρίας της Επιτροπής Οικονομικών για τους Ετήσιους Προϋπολογισμούς του Κράτους με παρόντες 6-7 βουλευτές μόνο (!) και την ίδια στιγμή βλέπεις φωτογραφία άλλης  επιτροπής που θα ασχολείτο με θέμα Πέρα Πεδί π.χ. να είναι υπερπλήρης (μέχρι όρθιους είχε) τι νοιώθεις; Τι σκέφτεσαι; Ως πριν λίγα χρόνια οι βουλευτές ανταγωνίζονταν ποιος θα πάει στις συνεδρίες της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής για τους Προϋπολογισμούς του Κράτους. Τώρα;

Αλλά αυτή η συγκριτική εικόνα που περιέγραψα δεν αφορά μόνο την Βουλή. Αφορά όλη την κοινωνία και αυτήν αντανακλά. Το πολιτικό σύστημα όμως θα πρέπει να δίνει, έστω και με μικρά βήματα, το θετικό παράδειγμα έτσι ώστε ο μέσος πολίτης σιγά-σιγά να αρχίσει και πάλιν να ακούει πρώτα και μετά να πιστεύει αυτά που ακούει από το στόμα των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος. Και σίγουρα σ΄ αυτό δεν συμβάλλουν αβέβαιες και ανεπαρκώς μελετημένες και τεκμηριωμένες ιδέες και προτάσεις για το ένα ή το άλλο θέμα. Το αντίθετο κτυπούν ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία του συστήματος. Όπως για παράδειγμα η πρόσφατη πρόταση για την αποκατάσταση (;) κουρευθέντων καταθετών. Το ελάχιστο που έπρεπε πάντοτε να συνόδευε μια πρόταση είναι η συνταγματικότητα και νομιμότητα της.

Το δεύτερον χαρακτηριστικό της να μην συνιστά διάκριση μεταξύ των πολιτών για λόγους συνταγματικότητας αλλά και ουσίας. Τρίτον να είναι υλοποιήσιμη. Τέταρτον να μην προκαλεί ακόμα μεγαλύτερο βάρος σ΄ αυτούς που ήδη καταπλακώθηκαν από το βάρος της οικονομικής κρίσης.   Γιατί κακά τα ψέματα τα δισεκατομμύρια που μαζεύτηκαν από τον κόσμο για να αντιμετωπισθεί η κρίση κατέληξαν στις Τράπεζες για να σωθεί το Τραπεζικό σύστημα. Και τώρα από ποιόν π.χ. ζητείται να καλυφθούν οι κουρεμένοι καταθέτες που «κουρεύθηκαν» για να σωθούν οι Τράπεζες επίσης; Καλείται να πληρώσει και πάλιν μόνος του εκείνος που πλήρωσε και τα άλλα δεινά της κρίσης. Ο κόσμος. Ο μέσος πολίτης. Και μιλώντας για την κρίση και πως προέκυψε να πω ότι ζούμε αυτήν την προεκλογική περίοδο ακόμα ένα φαινόμενο το οποίο υποσκάπτει τη σχέση πολιτών – πολιτικού συστήματος. Τις διάφορες τοποθετήσεις, αναρτήσεις, εξομολογήσεις, επιστολές, αναφορές σε βιβλία κ.ο.κ για το τι έγινε τότε.

Στα χρόνια 2010-2013 βασικά. Κύριο χαρακτηριστικό η αλληλοεπίρρηψη ευθυνών και η επιλεκτική αμνησία. Γιατί αρκετές σημερινές δηλώσεις κονταροχτυπιούνται με δηλώσεις των ιδίων προσώπων τα κρίσιμα χρόνια. Και μάλιστα οι «νέες» τοποθετήσεις γίνονται με τόση σιγουριά και απολυτότητα όπου όταν στην συνέχεια γίνονται αντικείμενο σχεδιασμού από εκπροσώπους κομμάτων και υποψηφίων προκαλούν σκληρότατες αντιπαραθέσεις. Δυστυχώς οι σκληρότατες αντιπαραθέσεις, οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί «καυγάδες» είναι το κύριο χαρακτηριστικό της προεκλογικής εκστρατείας. Ούτε και αυτό το φαινόμενο στρέφει τον πολίτη πίσω στα κοινά.

Αντιθέτως τον απομακρύνει ακόμα περισσότερο. Μένουν ως την πρώτη Κυριακή των εκλογών 85 μέρες. Ας πρωταγωνιστήσει η νηφαλιότητα, η θέση, η τεκμηριωμένη πρόταση. Ας πρυτανεύσει η ουσία αντί της εντύπωσης.

Η Κύπρος βαδίζει στο τεντωμένο σχοινί του ακροβάτη. Ας το καταλάβουμε προτού περάσουμε τη γραμμή από την οποία δεν υπάρχει πλέον επιστροφή.