Η βροχή στην Ελλάδα δε φέρνει πια την κάθαρση, αλλά φόβους κι ανησυχίες…




Της Έλλης Αυξεντίου

Η βροχή συνήθως φέρνει την κάθαρση, ξεπλένει μέχρι το μεδούλι. Μόνο που η  βροχή πια  στην Ελλάδα, φέρνει φόβο, ανησυχία, νεκρούς, τραυματίες, πληγέντες, άστεγους… Οι κακές καιρικές συνθήκες έρχονται  και μας υπενθυμίζουν τόσο την ανθρώπινη αδυναμία μας, όσο και τα σφάλματα μας… Είμαστε τόσο άθλιοι που ξεθάβουν ακόμα και τους νεκρούς.

Και χρησιμοποιώ τον όρο άθλιοι αφού έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν πρώην και νυν. Ότι και να γίνει τσακώνονται, εξαφανίζονται, επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλον τη στιγμή που οι νεκροί από τις εν λόγω πλημμύρες ανέρχονται στους 23 σε αριθμό, άνθρωποι τραυματίστηκαν, οι περιουσίες και το βιος  χάθηκαν. Οι πυροσβέστες έδωσαν πάλι τη δική τους μάχη, αυτή τη φορά μέσα από δρόμους , σπίτια, επιχειρήσεις , πλημμυρισμένα και μισογκρεμισμένα και εμείς από τους καναπέδες μας, συγκλονιζόμασταν καθούμενοι με τις τραγικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας. Τουλάχιστον, εμείς οι απλοί πολίτες τούτου του τόπου, μαζέψαμε και μαζεύουμε τρόφιμα μακράς διαρκείας, φάρμακα, είδη ένδυσης και υπόδησης και ιδιωτικές επιχειρήσεις προσέφεραν είτε χρηματικά ποσά είτε τρόφιμα είτε ότι άλλο αναγκαίο.

Δυστυχώς, προσωπικά δεν είδα διαμαρτυρίες, δεν είδα να προτείνονται λύσεις παρά μόνο επικρίσεις, ποιος πήγε στη Δυτική Αττική, ποιος δεν πήγε, για ποιο λόγο πήγε, ποιος έφταιγε, ποιος δεν έφταιγε… Δεν είδα όμως κανένα μα κανένα να συζητά με ειδικούς για σχέδια προσαρμογής των περιοχών υψηλού κινδύνου, να εφαρμόζονται αντιπλημμυρικά έργα,  να παρέχονται ειδικές οδηγίες στους κατοίκους των εν λόγω περιοχών έτσι ώστε να προστατεύονται καταλλήλως. Ο χειμώνας, τυπικά δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, είναι μπροστά. Κακές καιρικές συνθήκες θα έχουμε ξανά, ίσως πιο ήπιες, ίσως και χειρότερες. Τα φαινόμενα αυτά, όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε λυγίζουν και το άτσαλι, λες και είναι χαρτί, γκρεμίζουν και διαπερνούν κτίρια.  Ίσως και να μην μπορούμε να τα ελέγξουμε 100% μπορούμε όμως μέχρι ένα σημείο, όπως μπορούμε να βρούμε λύσεις για τους ανθρώπους των δρόμων και των λιμανιών, τους άστεγους, τους συνανθρώπους μας δηλαδή, που όσοι είναι οι άστεγοι τόσα είναι τα κτίρια των δήμων…

Προσωπικά, έχω βαρεθεί να ακούω τετριμμένες φράσεις και να διαβάζω τα τυποποιημένα τουιτς των πολιτικών. Είστε άξιοι της τύχης σας κι εσείς κι  εμείς, εσείς ως προς την ανικανότητα σας, στο να διαχειριστείτε, γεγονότα, καταστάσεις και στο να μας προφυλάξετε πριν γίνει η ζημιά και εμείς προς την ανικανότητα μας, να επιλέγουμε τα κατάλληλα πρόσωπα για τις ανάλογες θέσεις. Δυστυχώς, είστε ο καθρέφτης μας. Η απόδειξη ότι το κοινωνικό μας οικοδόμημα είναι πέραν κι από σαθρό, γι αυτό κι οδεύει προς κατάρρευση…

Ο Θεός μαζί σας και  μαζί μας…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: