Οι Τούρκοι της Κύπρου και η Τουρκία δεν έχουν πρόβλημα: Η τραγωδία είναι μόνο ελληνική…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Δένδιας για Τουρκία: Όσο διατηρεί στο τραπέζι το casus belli, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο * Αδιαπέραστος ο Ελληνικός Εναέριος Χώρος …
Οι «τροχονόμοι» της χούντας που πούλησαν την Κύπρο: Δεν δικάστηκαν ποτέ για την προδοσία κατά της Μεγαλονήσου, ο Καραμανλής δεν ήθελε να εκθέσει τους Δυτικούς συμμάχους
Του Ανδρέα Σ. Αγγελίδη
Σε μια φιλική συντροφιά μ’ αφορμή την πρόσφατη, νέα, ποιητική δουλειά («Οι ασήμαντοι») του πρώην Πρόεδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου κου Χρ. Αρτεμίδη, στην πορεία της συζήτησης, μοιραία και φυσιολογικά, όλοι οι παρευρεθέντες διατύπωσαν την αγωνία και τον προβληματισμό τους για τα όσα αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Από τα πολλά που ακούστηκαν θα σταθώ στα όσα, χρήσιμα για κάθε πολίτη που προβληματίζεται για το μέλλον του τόπου, ανέφερε ο κος Αρτεμίδης χωρίς τον όποιο πολιτικό χρωματισμό:
«Στις 20 Ιουλίου 1974, με την απόβαση στην πατρίδα μας του πρώτου Τούρκου στρατιώτη, άλλαξε εκείνη τη στιγμή, ολόκληρη η ιστορία της Κύπρου όπως την γνώριζαν οι Έλληνες. Δεν είναι πλέον η Κύπρος γι’ αυτούς ό,τι προαιωνίως σήμαινε αφότου εγκαταστάθηκαν σ’ αυτήν τη γη.
Με την πρώτη φάση της εισβολής έγινε η διάσκεψη στη Γενεύη. Εκεί ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών απαίτησε «την άμεση παράδοση του βορείου Τμήματος της Κύπρου, τα εδάφη που κατέχονται σήμερα, στον τούρκικο στρατό χωρίς τους Έλληνες κατοίκους ή μικρότερο τμήμα στο βόρειο μέρος της Κύπρου και άλλα κατασπαρμένα καντόνια σ’ ολόκληρο το νησί». Επρόκειτο για απαίτηση, συνθηκολόγηση στο νικητή κατακτητή.
Έκτοτε, αυτή η απαίτηση παραμένει αναλλοίωτη. Τίποτε δεν έχει προταθεί από την Τουρκία, διαφορετικό από την αρχική αυτή απαίτηση. Οι συνομιλίες που διεξάγονται έκτοτε δεν απέδωσαν, ακριβώς γιατί δεν αλλοιώνεται η θέση της Τουρκίας. Ο διαμοιρασμός της εξουσίας, σημαίνει πλήρη επικυριαρχική διοίκηση της Τουρκίας, μέσω των Τουρκοκυπρίων. Δεν χρειάζεται η Τουρκία ούτε ένα στρατιώτη στην Κύπρο, ούτε εγγυήσεις. Την έχει ουσιαστικά κατακτήσει. Και η κατάσταση, δυστυχώς, έχει γίνει αποδεκτή από την, ούτω καλούμενη διεθνή Κοινότητα. Στην πραγματικότητα από τις δυνάμεις, φανερές και ανώνυμες, που κυριαρχούν στον κόσμο».
Κανείς δεν βρέθηκε με άλλη ισχυρή άποψη και ακολούθησε η τόσο τραγική διαπίστωση του ότι:
«Η αναφορά σε «Κυπριακό πρόβλημα» είναι ο πιο τραγικός ευφημισμός στην ελληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει «Κυπριακό πρόβλημα». Οι Τούρκοι της Κύπρου και η Τουρκία δεν έχουν πρόβλημα. Τραγωδία υφίσταται για τους Έλληνες της Κύπρου. Και η λέξη δεν αποδίδει ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, που είναι πιο πέρα από τραγωδία. Οι συνεχιζόμενες συνομιλίες δεν έχουν άμεση σχέση γι’ αυτή την τραγωδία. Σ’ αυτές εμπλέκονται πάντοτε και οι προσωπικές φιλοδοξίες, ανάμεικτες με τις ανικανότητες και αμυαλοσύνες μας».
Ακολούθησε σιωπή. Κάποιος θυμήθηκε από μια προηγούμενη συλλογή του κ. Αρτεμίδη (Η Πόλις) τους στίχους:
- «Αυτών που θα χαθούν
για να μην παρθεί η Πόλις,
να μείνουν οι πύλες κλειστές
δε λογίζεται αριθμός …
και η σιωπή ονειρεύεται
πετάγματα ελεύθερα πάνω από την Πόλη».
Στίχοι που αποτέλεσαν αφορμή για να προσθέσει ο, για τόσα χρόνια διαμορφωτής άρχων δικαιοσύνης και δικαίου σαν προειδοποίηση, λέγε καλύτερα στενοχώρια ανάμεικτη με ελπίδα:
- «Δεν χωρίζει τίποτε τους Έλληνες της Κύπρου. Δεν έχουν μπροστά τους επιλογές για το μέλλον τους για να επιλέξουν. Μόνο την αλήθεια, που ξεπερνά τις ανθρώπινές μας αδυναμίες, πρέπει να δούμε. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν διαλύεται με κανένα σχέδιο λύσης».
Αλήθεια θα πετύχουμε έστω τώρα να ξεφύγουμε, από την εθελότυφλη αντίληψη για το τι επιδιώκει η Τουρκία και ποια καταστροφή φέρνει ο δικός μας διχασμός;
- Δικηγόρος, πρώην βουλευτής