Η ανεπάρκεια της ηγεσίας, η άγνοια της ιστορίας και η ηττοπάθειά μας: Πως αντιμετωπίζεται η Τουρκία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το πρόβλημα του τουρκικού αναθεωρητισμού και οι υπαρξιακά αναγκαίες στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας: Η τουρκική ρητορική προφανώς απάδει από τις έωλες υποσχέσεις της…
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας μεγάλος Έλληνας: Ένα είναι το πρόβλημα, η Τουρκία… Δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα, δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, ούτε θέμα Αιγαίου…
Του Δώρου Θεοδώρου
Έτσι είναι πράγματι; Γιατί να είναι εναντίον μας ο χρόνος; Τι έχει μαζί μας; Γιατί μας πολεμά αμείλικτα; Γιατί απεργάζεται την τουρκοποίηση της πατρίδας μας; Και τι πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε τη μοίρα που μας επιφυλάσσει;
Αυτοί που επικαλούνται το πιο πάνω μοιρολατρικό αφήγημα προσπάθησαν ποτέ να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα; Δεν το προσπάθησαν ποτέ. Το επιχείρημά τους είναι ένα μόνο: Η Τουρκία είναι πολύ δυνατή. Εμείς είμαστε πολύ αδύνατοι. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι ο χρόνος είναι σύμμαχος των δυνατών και εχθρός των αδυνάτων. Ούτε ότι θα πρέπει οι αδύνατοι λαοί, τα αδύνατα κράτη, να εξαλειφθούν από προσώπου γης. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, τότε στον πλανήτη μας θα υπήρχαν μόνο 5-6 κράτη.
Και γιατί υπάρχουν τα μικρά κράτη, αφού είναι τόσο αδύναμα; Απλά διότι τα προστατεύει η διεθνής νομιμότητα, το διεθνές δίκαιο. Με βάση αυτό, τα μικρά κράτη έχουν κι αυτά το δικό τους οπλοστάσιο. Που είναι πρώτα το κράτος τους, η κρατική τους υπόσταση, η ασπίδα του διεθνούς δικαίου, η νομιμότητα και η δυνατότητά τους να αναπτύσσουν σχέσεις και συμμαχίες με βάση τη σύμπτωση συμφερόντων με άλλα κράτη.
Ο χρόνος είναι έννοια αφηρημένη και ουδέτερη. Η αξιοποίηση του χρόνου από τους εμπλεκόμενους είναι αυτή που μετρά υπέρ ή εναντίον. Η Τουρκία σαραντατρία χρόνια τώρα προωθεί και εφαρμόζει χωρίς εμπόδια τα σχέδιά της για την Κύπρο.
► Εισέβαλε και κατάκτησε το 37% του εδάφους μας
► Διαχώρισε βίαια τον πληθυσμό με βάση την εθνότητα σε δυο χωριστές γεωγραφικές περιοχές.
► Ανακήρυξε μονομερώς την κατεχόμενη περιοχή σε ανεξάρτητο κράτος (U.D.I).
► Αλλοίωσε τη δημογραφία του νησιού όχι μόνο με τις μετακινήσεις πληθυσμών, αλλά και με τον εποικισμό με πληθυσμούς από την Τουρκία, αλλάζοντας έτσι ακόμα και τη δημογραφία τής υπό κατοχήν περιοχής. Οι έποικοι είναι από καιρό η πλειοψηφία στην κατεχόμενη περιοχή.
► Προχώρησε με γοργούς ρυθμούς στην ισλαμοποίηση των κατεχομένων με εκατοντάδες τεμένη και με θρησκευτικά σχολεία.
► Έχει υπό την πλήρη εξάρτησή της την οικονομία του ψευδοκράτους που ανακήρυξε. Καθώς και την παιδεία, τη διοίκηση, τα πάντα.
► Ολοκληρώνει την εξάρτηση των κατεχομένων με τη μεταφορά νερού και ηλεκτρισμού από την Τουρκία.
Και άλλα πολλά. Εμείς τι κάναμε αυτά τα σαραντατρία χρόνια; Πώς αξιοποιήσαμε τον χρόνο για αντιμετώπιση των τουρκικών ενεργειών και ματαίωση του τελικού στόχου της Τουρκίας;
Ενώ η εισβολή και κατοχή υπήρξε και είναι κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, εμείς, πέρα από μερικά ψηφίσματα του ΟΗΕ, αντί να δεθνοποιήσουμε το θέμα και να καταγγέλλουμε συνεχώς τις παράνομες ενέργειές της, εγκαταλείψαμε τη διεθνοποίηση και δεχτήκαμε τη δικοινοτικοποίηση του Κυπριακού. Έτσι η Τουρκία προχωρούσε χωρίς καμιά πίεση ή αντίδραση, αφού βγήκε από την εικόνα του Κυπριακού.
Ποιος την έβγαλε;
Σ’ ό,τι αφορά τη μετακίνηση των πληθυσμών και την εθνοκάθαρση, τη νομιμοποιήσαμε με τη συμφωνία της Τρίτης Βιέννης μεταξύ Κληρίδη και Ντενκτάς.
Όταν το 1983 η Τουρκία προχώρησε με τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του ψευδοκράτους και ενώ ο ΟΗΕ καταδίκαζε απερίφραστα με τα ψηφίσματα 549 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας αυτή την ανακήρυξη, τη χαρακτήρισε παράνομη και κάλεσε τα κράτη μέλη να μην την αναγνωρίσουν και να θεωρήσουν όλες τις πράξεις και τις ενέργειές του ως άκυρες και μη γενόμενες, εμείς τι κάναμε;
Σπεύσαμε να αρχίσουμε συνομιλίες «ενδοκυπριακές», στις οποίες ο ένας συνομιλητής ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο άλλος ο «Πρόεδρος» του παράνομου μορφώματος που τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν απερίφραστα. Δηλαδή; Εμείς πρώτοι «αναγνωρίσαμε το παράνομο ψευδοκράτος», δίνοντας έτσι το παράδειγμα και στα υπόλοιπα κράτη.
Πώς αντιδράσαμε στον εποικισμό; Δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ επίσημη καταγγελία της Τουρκίας από την Κυπριακή Δημοκρατία. Πολύ περισσότερο δεν έγινε προσφυγή στα ευρωπαϊκά ή άλλα δικαστήρια ενάντια στην Τουρκία για το έγκλημα πολέμου που λέγεται εποικισμός.
Πώς αντιδράσαμε ως κράτος στην ισλαμοποίηση των κατεχομένων, όταν μάλιστα τουρκοκυπριακά κόμματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις μάχονται με θαυμαστό θάρρος ενάντια σ’ αυτή την εξέλιξη, που είναι σαφώς αντίθετη με τον κοσμικό χαρακτήρα των Τουρκοκυπρίων; Και πάλιν τίποτε. Ίσως η ηγεσία μας θεώρησε το θέμα ως εσωτερικό ζήτημα αυτού που αποκαλούμε ψευδοκράτος, ενώ συμπεριφερόμαστε ως να είναι κανονικό κράτος.
Όταν η Τουρκία την προηγούμενη πενταετία διέπραττε τη μεγαλύτερη μετά την εισβολή παραβίαση της κυριαρχίας του κράτους μας με τη μεταφορά νερού μέσω του αγωγού, εμείς τι κάναμε; Ω της αφέλειας και της ασχετοσύνης μας! Συζητούσαμε με τον Ταλάτ πώς αυτό το νερό θα αξιοποιηθεί και υπέρ των Ελληνοκυπρίων!
Θα μπορούσε κανείς να γράψει ολόκληρο σύγγραμμα για το πώς ο χρόνος δουλεύει εναντίον μας! Νομίζω ότι αυτά που αναφέρθηκαν ήδη είναι αρκετά για να καταδείξουν ότι δεν είναι ο χρόνος που δουλεύει εναντίον μας. Και νομίζω επίσης ότι για την κατάσταση που φτάσαμε (εννοώ τη μέχρι τώρα, στο Κραν Μοντάνα) δεν είναι μόνο η Τουρκία που μας έφερε μέχρι εδώ, αλλά κι εμείς οι ίδιοι, με την ανεπάρκεια της ηγεσίας, την άγνοια της ιστορίας και την ηττοπάθειά μας.
- Πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης