«Εδώ Πολυτεχνείο»: Από τότε μέχρι σήμερα η Ελλάδα συνεχίζει να θρηνεί πολλά θύματα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης
Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 1973. Πολυτεχνείο.
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο αγώνας των μαθητών και φοιτητών ενάντια στη «Χούντα των Συνταγματαρχών του «Παλατιού» και της Δεξιάς», με στόχο και τελικό σκοπό την «ελευθερία» του ελληνικού λαού από τα δεσμά της εφτάχρονης δικτατορίας και την επιστροφή της Ελλάδας στην δημοκρατία.
Ελλάδα, 44 χρόνια μετά.
Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017.
Ιστορική η επέτειος της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου, καθώς είναι η πρώτη επέτειος, χωρίς την «φυσική» παρουσία του εκλιπόντος τέως πρωθυπουργού της Ελλάδας και επιτίμου Προέδρου της ΝΔ, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Επιστρέφουμε στην Αθήνα της 17ης Νοεμβρίου του 1973.
«Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομένων μαθητών, των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων».
Η φωνή μιας νεαρής τότε φοιτήτριας, σήμερα «Παγκόσμια Γενική Διευθύντρια για της θάλασσες και τους Ωκεανούς» του παγκόσμιου περιβαλλοντικού οργανισμού «The Nature Conservancy», «ΤΝC», της Μαρίας Δαμανάκη, σημαντικό στέλεχος της αριστεράς, τέως προέδρου του Συνασπισμού, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και τέως επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάνει γνωστό τον αγώνα των «Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Μαθητών, των Ελεύθερων Αγωνιζόμενων Ελλήνων», ενάντια στην επταετή δικτατορία της «Χούντας των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967».
Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο βρίσκεται σε ισχύ κατά τη διάρκεια της 17ης Νοεμβρίου του 1973, τα τανκς της «Χούντας των Συνταγματαρχών» σκορπούν στο κέντρο της Αθήνας τον θάνατο.
Εικοσιτρείς, «23», στον αριθμό Έλληνες μεταξύ αυτών και δύο ξένοι, ήρωες – αγωνιστές, πέφτουν νεκροί στο όνομα του αγώνα της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου για την «Ελευθερία και την Δημοκρατία», από τις σφαίρες και τα τεθωρακισμένα της «Χούντας των Συνταγματαρχών».
Το αίτημα των εξεγερθέντων φοιτητών στο Πολυτεχνείο, αίτημα για την ελευθερία και τον εκδημοκρατισμό της χώρας, έχει μπει στο αυλάκι.
Ο αγώνας της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου δικαιώνεται, εν μέρη, την 24η Ιουλίου του 1974, ευρέως γνωστή ως «Μέρα της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας».
Στις 23 Ιουλίου του 1974 καταρρέει η «Χούντα των Συνταγματαρχών», οι στρατιωτικοί θεωρούν και αποφασίζουν πως είναι ώρα να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς, συγκεκριμένα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή που επιστρέφει από το Παρίσι.
Εντωμεταξύ, οι Τούρκοι έχουν προλάβει να ολοκληρώσουν την παράνομη εισβολή στην Κύπρο, κατέχουν πλέον παρανόμως, μέχρι και σήμερα, το 38 % των εδαφών της Κύπρου.
Η παράνομη εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, αλλά και η παράνομη κατοχή του 38 % των εδαφών του «Νησιού της Αφροδίτης», που συνεχίζεται ως σήμερα, είναι το «δώρο», η προίκα της «Χούντας των Συνταγματαρχών» και της δεξιάς, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και στην «Γ` Ελληνική Δημοκρατία».
Η δικαίωση του Αγώνα της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, φέρνει την περίοδο της μεταπολίτευσης στη χώρα.
Ο αγώνας για την διατήρηση των κεκτημένων του δημοκρατικού πολιτεύματος συνεχής, διαρκής η προσπάθεια εκδημοκρατισμού της Ελλάδας.
Σε διαχρονική ισχύ το πάγιο αίτημα για «Ψωμί, Παιδεία ,Ελευθερία» και κάθε σύνθημα αιτημάτων που οδήγησε τους εξεγερθέντες φοιτητές του Πολυτεχνείου στον αγώνα για την πτώση της Χούντας των Στρατιωτικών και τον ελληνικό λαό στην ελευθερία και τον εκδημοκρατισμό.
Η «Χούντα των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου του 1967 του «Παλατιού» και της «Δεξιάς», ήταν προϊόν της συνεργασίας των αποστατών, πρωταγωνιστών των «Ιουλιανών» του 1964, με πρωτεργάτη τον εκλιπόντα πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σε πλήρη συνεννόηση, ως προς την αποστασία με το παλάτι.
Η απόλυτη δικαίωση των αιτημάτων των εξεγερθέντων φοιτητών του Πολυτεχνείου, έρχεται μέσα από τον Ανδρέα Παπανδρέου και την πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1981, γνωστή ως κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ κάνουν πράξη με νομοθετήματα και δέρνουν τον εκδημοκρατισμό στη χώρα.
Σήμερα, 44χρόνια μετά από την εξέγερση μιας ομάδας μαθητών – φοιτητών του Πολυτεχνείου, η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς επιτροπείας, η εθνική κυριαρχία σε κίνδυνο.
Η μεταπολίτευση ετοιμάζεται να μπει, αν δεν έχει ήδη μπει, στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Η χώρα, αν και το πολιτικό σύστημα διαρρέει πως το αφήγημα της επόμενης μέρας είναι αυτό της εξόδου από τις μνημονιακές επιταγές, συνεχίζει να βιώνει μια πολυεπίπεδη, οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, εντός της εποχής της μη κανονικότητας, απόρροια της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας και της ένταξης της Ελλάδας στους διεθνούς και ευρωπαϊκούς πιστωτικούς οργανισμούς.
Επίκαιρο όσο ποτέ το σύνθημα της γενιάς του Πολυτεχνείου, «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».
Σήμερα, Νοέμβρης του 2017, 44 χρόνια μετά την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου ενάντια στη «Χούντα των Συνταγματαρχών του Παλατιού και της Δεξιάς», η Ελλάδα συνεχίζει να θρηνεί θύματα, άγνωστος ο τελικό αριθμός.
Αιτία, όχι μια νέου τύπου εξέγερση φοιτητών με ενδεχόμενα αιτήματα την διεκδίκηση του δικαιώματος της επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα και την επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά εξαιτίας μιας δυνατής νεροποντής που οδηγεί σε μια ασύλληπτη καταστροφή μια υποτιθέμενη ευνομούμενη χώρα δυτικού και όχι τριτοκοσμικού τύπου.
Διψήφιος ο αριθμός των νεκρών, αγνοούμενοι, τεράστια η καταστροφή στη Μάνδρα και στην Δυτική Αττική.
Σημείωση: Σήμερα, 44 χρόνια, μετά της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, η λεγόμενη, ή η «φερόμενη», αν θεωρείται προτιμητέο, ως γενιά του Πολυτεχνείου, βλέπει τα βιολογικά «δικά» της παιδιά, είτε να μην κάθονται στον «συστημικό» καναπέ, ως μέρος του 27 % της ανεργίας της χώρας, είτε να βρίσκονται έξω από τα σύνορα καθώς έχουν μεταναστεύσει κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο εξωτερικό με σκοπό την εύρεση εργασίας.
Υστερόγραφο: Τιμούμε, δοξάζουμε και κυρίως ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ τους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους, ώστε η «Χούντα των Συνταγματαρχών του Παλατιού και της Δεξιάς» να μπει στο «Χρονοντούλαπο της Ιστορίας».
Αθάνατοι.
- Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής
- @mail: [email protected]
- Twitter: TsiloyannisAnd
- Facebook: Andreas Tsiloyannis – © Andreas Tsiloyannis