Ατυχώς, αποτύχαμε: Γιατί η Εθνική Ελλάδος έχασε το τρενο για το Μουντιάλ…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στη διάρκεια των προκριματικών του Μουντιάλ 2018 η Εθνική ομάδα έκανε δύο άσχημα παιχνίδια. Το ένα, εντός έδρας με την Εσθονία (0-0), λίγο έλειψε να της στοιχίσει τα πλέι οφ. Το δεύτερο, στο Ζάγκρεμπ (1-4), κόστισε τον αποκλεισμό της από τα τελικά της Ρωσίας. Πριν από δύο χρόνια η Ελλάδα είχε τερματίσει τελευταία και καταϊδρωμένη στον 6ο όμιλο του EURO 2016, κάτω από τα νησιά Φερόε.
Δύο χρόνια ύστερα έχασε στον όμιλό της μόνο από το Βέλγιο και δεν το άξιζε μάλιστα, ενώ άφησε εκτός τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη. Αξιοσημείωτη πρόοδος, οπωσδήποτε, αλλά ένας αποκλεισμός δεν παύει, εξ ορισμού, να συνιστά αποτυχία. Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν υπάρχει, κι αυτό το ξέρουν καλύτερα απ΄ όλους οι Βραζιλιάνοι, που γνώρισαν το ρεζιλίκι του αιώνα χάνοντας 1-7 από τους Γερμανούς στο σπίτι τους και στο δικό τους Μουντιάλ.
Η Ελλάδα αποκλείστηκε μεν από ένα ποιοτικότερο σύνολο, αλλά κατά το παρελθόν έχει αφήσει πίσω της ομάδες όπως η Ισπανία, στα προκριματικά του Euro 2004. Η «γαλανόλευκη» έπαιξε στο πρώτο παιχνίδι χωρίς Μανωλά και Τοροσίδη. Η απουσία τους καταλυτική, όπως φάνηκε στη ρεβάνς. Ο Μανωλάς τιμωρήθηκε από τη FIFA εντελώς ξαφνικά, μερικές ημέρες πριν την πρώτη αναμέτρηση, αναγκάζοντας εν πολλοίς τον Σκίμπε να αλλάξει διάταξη στην άμυνα. Δεν φταίει ο παίκτης, ούτε ο Σκίμπε γι΄ αυτό και κάποιοι από την Ομοσπονδία οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις για το θέμα.
Παπασταθόπουλος και Μανωλάς είναι το σημείο αναφοράς στην Εθνική, συγκροτούν δίδυμο παγκόσμιας κλάσης, αλλά η αλήθεια είναι πως αντικαταστάτες των Καραγκούνη, Κατσουράνη, Σαλπιγγίδη, Σαμαρά δεν βρέθηκαν και, δυστυχώς, ούτε φαίνονται στον ορίζοντα, με συνέπεια να υπάρχει πια έλλειμμα ατομικής ποιότητας. Η Ελλάδα, κακά τα ψέματα, δεν είναι η ομάδα που εμφανίστηκε στα γήπεδα της Πορτογαλίας, ούτε καν της Πολωνίας το 2012 και της Βραζιλίας δυο χρόνια μετά.
Οι επιλογές σε μέσους κι επιθετικούς είναι μετρημένες, σαν τις προπονητικές ιδέες στη δημιουργία παιχνιδιού. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει και ο Μήτρογλου μπροστά. Ο τεχνικός, τώρα, είναι ένα άλλο θέμα. Στον Σκίμπε μπορεί να πιστωθεί η οργάνωση, η πειθαρχία, που ήταν άγνωστη λέξη επί Ρανιέρι κι όσων ακολούθησαν, το μάζεμα των αποδυτηρίων. Θα πρέπει όμως ταυτόχρονα να του χρεωθεί και το 1-4 στο Ζάγκρεμπ, όχι βέβαια σε απόλυτο βαθμό αλλά στο μεγαλύτερο.
Οι επιλογές του αποδείχθηκαν λανθασμένες και ο Σωκράτης δεν του τη χάρισε στις δηλώσεις του μετά το 0-0, λέγοντας ότι δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι παίκτες και όχι ο προπονητής για τη συντριβή στο «Μάξιμιρ». Τη νύχτα της Κυριακής, πάντως, ο Σκίμπε είχε λογικές επιλογές: έφερε το «μηχανάκι» Ζέκα στη μεσαία γραμμή, έβαλε τον Χριστοδουλόπουλο αλλά και τον Ρέτσο, που εξουδετέρωσε τον Μάντζουκιτς, αλλά ταυτόχρονα εξέθεσε τον προπονητή του για την απουσία του στο πρώτο παιχνίδι.
Η ουσία, όμως, είναι πως η πρόκριση είχε ήδη φτερουγίσει από το βράδυ της περασμένης Πέμπτης και η Ελλάδα θα βρεθεί εκτός τελικών μεγάλης διοργάνωσης για δεύτερη συνεχή φορά. Στα πολύ θετικά της βραδιάς η παρουσία του κόσμου, που κατέβηκε στο Φάληρο για να στηρίξει τους διεθνείς, αναγνώρισε την προσπάθεια και το πάθος τους και τους αντάμειψε με ζεστό χειροκρότημα.
AΠΕ ΜΠΕ