Γράφει ο Ανδρέας Τσιλογιάννης
Συμπληρώθηκαν την περασμένη Πέμπτη 19 Οκτωβρίου, τριάντα χρόνια από την «Black Monday», τη «Μαύρη Δευτέρα» του 1987.
Εάν αρχίζαμε την ανάπτυξη της περιγραφής της παρούσας ανάλυσης από το τέλος του «τίτλου» του κειμένου, η αναφορά και μόνο σε μια «Ευρώπη που φλέγεται», θα οδηγούσε το μυαλό του αναγνώστη σε μια εκ νέου καταγραφή του ζητήματος των μετακινηθέντων πληθυσμιακών προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών από την Αφρική και τα μικρασιατικά παράλια προς τη «Γηραιά Ήπειρο», με «Hot Spots» υποδοχής την ελληνική Λέσβο και την ιταλική Λαμπεντούζα.
Μόλις την περασμένη Δευτέρα, στο κοντινό γειτονικό της «hot spot» ιταλικής Λαμπεντούζα , νησί που από μόνο του αποτελεί κράτος, αναφερόμαστε στη Μάλτα, λαμβάνει χώρα ένα δυσάρεστα τραγικό γεγονός με το οποίο ασχολούνται όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Δολοφονείται κοντά στο σπίτι της, η Μαλτέζα ,53 ετών, δημοσιογράφος Ντάφνι Καρουάνα – Γκαλιζία μητέρα τριών παιδιών, από ενεργοποίηση εκρηκτικού μηχανισμού, ο οποίος είχε τοποθετηθεί στο αυτοκίνητό της, κοντά στο σπίτι της.
Η Μαλτέζα δολοφονημένη δημοσιογράφος Ντάφνι Καρουάνα – Γκαλιζία είχε διεξάγει έρευνα και είχε αποκαλύψει πως στα «Panama Papers» βρισκόταν ο 43ών ετών Πρωθυπουργός της Μάλτας Τζόσεφ Μουσκατ, μέλη της οικογένειάς του, αλλά και άλλοι υπουργοί και πολιτικοί της Μάλτας, με αναφορές για συστάσεις «οffshore» εταιριών, σε οικονομικούς φορολογικούς παραδείσους εκτός Μάλτας και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Το τραπεζικό σύστημα της Μάλτας, της Μέκκας του ξεπλύματος του μαύρου χρήματος, αποτελεί φορολογικό παράδεισο κάθε είδους «offshore» και εισροής κάθε λογής μαύρου χρήματος, το οποίο δεν εμπιστεύονται, βάσει των αποκαλύψεων της δολοφονημένης δημοσιογράφου Ντάφνι Καρουάνα -Γκαλιζία , οι «διεφθαρμένοι» Μαλτέζοι πολιτικοί.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Μαλτέζος Πρωθυπουργός Τζόσεφ Μουσκατ επικηρύσσει με το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ τους δολοφόνους της Μαλτέζας δημοσιογράφου Ντάφνι Καρουάνα – Γκαλιζία, αν και προσωπική του αντίπαλος.
Τα τρία παιδιά της δημοσιογράφου Ντάφνι Καρουάνα – Γκαλιζία, αντιδρούν, θεωρούν επικοινωνιακή τακτική τα όσα συμβαίνουν στη χώρα τους μετά από τη δολοφονία της μητέρας τους και «δείχνουν» ως υπεύθυνο της δολοφονίας της μητέρας τους, τον Πρωθυπουργό της Μάλτας Τζόσεφ Μουσκατ, ζητώντας την παραίτηση του.
O εικοσάχρονος γιος της δολοφονημένης Ντάφνι Καρουάνα – Γκαλιζία, Μάθιου, βραβευμένος δημοσιογράφος, αναφέρει πως η μητέρα του έπεσε θύμα ενός κράτους που δεν έχει δίκαιο, με έλλειμμα λειτουργίας των θεσμικών οργάνων.
Την περασμένη Πέμπτη, συμπληρώθηκαν 30 χρόνια, από την «Black Monday» του 1987.
Βρισκόμαστε στον Οκτώβριο του 1987.
Οι παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές βρισκόταν στη μέση μιας πενταετίας θετικής τάσης στους δείκτες τιμών.
Λίγο πριν από την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, το 1989, και τον ερχομό της παγκοσμιοποίησης, υπήρχε μια ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας η οποία είχε βιώσει την κρίση και την ύφεση της δεκαετίας του 1970.
Την Δευτέρα 19 Οκτωβρίου του 1987, συμβαίνει ένα γεγονός απρόβλεπτο.
Οι παγκόσμιες μετοχές καταρρέουν, βρισκόμενες σε ένα ασταθές περιβάλλον, όπου οι τότε φήμες, έκαναν λόγο για επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας και επιστροφή στις συνθήκες ύφεσης.
Την «Μαύρη Δευτέρα» ή «Black Monday», όπως έμεινε στην ιστορία η Δευτέρα 19 Οκτωβρίου του 1987, τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο καταρρέουν, με τους δείκτες τιμών να πέφτουν σε ιστορικά χαμηλά.
Οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές μιλούσαν για νέο οικονομικό «κραχ», όμοιο του 1930, με ταυτόχρονη καταστροφή της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία τελικά σώθηκε από τη συντεταγμένη αντιμετώπιση του προβλήματος από τις κεντρικές τράπεζες.
Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, ακριβώς τριάντα χρόνια μετά από εκείνη την «Μαύρη Δευτέρα», ή αν προτιμάτε την «Βlack Monday» του 1987.
Οι Η.Π.Α, αν και μπήκαν πρώτες στο στόμα του οικονομικού τυφώνα το 2007, καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν την κρίση, χάρη στην πολιτική που ακολούθησε ο απερχόμενος 44ος Αμερικανός Πρόεδρος κ. Μπαράκ Ομπάμα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο τότε ισχυρός γαλλογερμανικός άξονας, εξαιτίας του φόβου, φόβος προερχόμενος από τις πολλές ταχύτητες των εθνικών οικονομιών, αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση φοβικά, συντηρητικά, μέσα από μνημονιακές συμφωνίες που φέρνουν την ευρωπαϊκή επικράτεια σε μια παρατεταμένη οικονομική κρίση.
Συρρίκνωση των εισοδημάτων, κλείσιμο επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας, μετακινήσεις πληθυσμών αλλά και χρεοκοπημένες οικονομίες εξαιτίας της μη αναπτυξιακής ακολουθούμενης πολιτικής.
Ο 44ος Αμερικανός Πρόεδρος κ. Μπαράκ Ομπάμα, αντιμετωπίζει την παγκόσμια οικονομική κρίση, καταρχήν εγκαίρως, και με ακριβώς την αντίθετη πολιτική από αυτή που ακολουθεί η συντηρητική και φοβική Ευρώπη του 2007 – 2011.
Οι Η.Π.Α., βγαίνουν νικηφόρες στον οικονομικό πόλεμο, ακολουθούν μια επιθετική – αναπτυξιακή πολιτική, η οποία περιέχει συστατικά όπως τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αύξηση της παραγωγής και των θέσεων εργασίας, μέσω διασφάλισης και συγχωνεύσεων αλλά και κοπή χρήματος το οποίο κυκλοφορεί στην αμερικανική αγορά.
Σήμερα, τριάντα ακριβώς χρόνια μετά από την «Βlack Monday», τη «Μαύρη Δευτέρα» του 1987, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βρίσκεται σε κρίση, αντιμέτωπο είτε με το μεταναστευτικό προσφυγικό ζήτημα απόρροια του πολέμου της Συρίας και της μετανασατευτικής ροής από την Αφρική, είτε από την οικονομική κρίση που συνεχίζουν να βιώνουν οικονομίες των χωρών του λεγόμενου ευρωπαϊκού νότου.
Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει το «brexit», στον ευρωπαϊκό νότο, πέρα από τις εξάρσεις δημοψηφισμάτων με αιτήματα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας ή μορφής μεγαλύτερης αυτονομίας στις περιοχές του πλούσιου ιταλικού βορρά, αναφερόμαστε για τις περιοχές της Λομβαρδίας και του Βένετο, οι οικονομίες φθάνουν στα όρια της καταστροφής.
Αν και την τελευταία στιγμή επιτεύχθηκε η προσωρινή σωτηρία της ελληνικής οικονομίας η οποία έζησε την εμπειρία του κλεισίματος των τραπεζών και των κλειστών «ATM`s», μέθοδος που πρώτα εφαρμόστηκε στην Κύπρο, εξαιτίας λαθών, ατασθαλιών αλλά και λάθος επιλογών και καθυστερήσεων της ελληνικής κυβέρνησης, η χώρα δείχνει να βγαίνει, αν προλάβει, σιγά -σιγά στον αστερισμό των αγορών και της ανάπτυξης.
Προφανώς και ο κίνδυνος της χρεοκοπίας στην Ελλάδα δεν θα φύγει από την εύθραυστη, ανοχύρωτη, χωρίς κανόνες και πλαίσια ελληνική οικονομία, ακόμα και αν φύγουν από τη χώρα τα μνημόνια, οικιοθελώς, εξαιτίας της παρατεταμένης πολιτικής ύφεσης που λανθασμένων επιλογών προγραμμάτων, όπως άλλωστε έχουν καταλάβει οι ίδιοι θεσμοί που συμμετέχουν στο πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έρχεται αντιμέτωπη και με την άνοδο της ακροδεξιάς στην επικράτειά της, κυρίως στις χώρες της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης.
Στις πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία και στην Αυστρία, η γερμανική ακροδεξιά πετυχαίνει την εκλογή στο 19ο «Bundestag» για πρώτη φορά μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην Αυστρία, το ακροδεξιό – ναζιστικό κόμμα του Χάνς Κρίστιαν Σάρκε, ετοιμάζεται να συγκυβερνήσει στην κυβέρνηση του συντηρητικού, τριανταενός ετών Σεμπάστιαν Κουρτς, επικεφαλής των δεξιών – συντηρητικών της Αυστρίας, νικητή των Αυστριακών εκλογών.
Ανάμεσα στον ισπανικό διχασμό και τις τάσεις απόσχισης της πλειοψηφίας των Καταλανών με αίτημα ανεξαρτησίας από τη συγκεντρωτική Μαδρίτη και την παλαιωμένη μοναρχία και λίγο πριν από τον ερχομό της γερμανικής διακυβέρνησης με τον κωδικό «Jamaica», ενός νέου ετερόκλητου μοντέλου διακυβέρνησης που θα συναντήσουμε μελλοντικά στην Ευρώπη και συναντάμε στη χώρα μας, ξεσπάει σε μεγαλύτερη ένταση από ποτέ, η ιταλική τραπεζική κρίση.
Την μέρα που ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας αρχίζει την επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, καλεσμένος του 45ου Αμερικανού προέδρου κ. Ντόναλντ Τραμπ, το ιταλικό τραπεζικό – πολιτικό σύστημα δέχεται δονήσεις και έναν ισχυρό εσωτερικό κλονισμό.
Ο Ιταλός τραπεζίτης κ. Ιγνάτιο Βίσκο της «Banca d` Italia», καταθέτει, την περασμένη Πέμπτη στο ιταλικό κοινοβούλιο, φάκελο που περιέχει 4200 σελίδες με θέμα την ιταλική τραπεζική κρίση.
Στις 4200 σελίδες της κατάθεσης του Ιταλού τραπεζίτη Ιγνάτιο Βίσκο, περιλαμβάνονται ντοκουμέντα και ακριβή στοιχεία τα οποία σύμφωνα με πηγές της «Banca D` Italia» οδήγησαν το ιταλικό τραπεζικό σύστημα στην κρίση.
Στο ιταλικό κοινοβούλιο επικρατεί πανικός, οι πάντες κατηγορούν τους πάντες, εύθραυστη πλέον η κυβέρνηση του δημοσιογράφου Πάολο Τζεντινόλι.
Ο Ματτέο Ρέντζι ,ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και ηγέτης του « Ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος», βάλλει κατά πάντων, μιλάει για ένα παρωχημένο τραπεζικό – πολιτικό σύστημα που οδήγησε την Ιταλία στην κρίση και ζητάει να επισπευστούν οι ιταλικές εθνικές εκλογές.
Σε αυτό το ομολογουμένως δύσκολο διαμορφωμένο περιβάλλον στην Ευρώπη και στον κόσμο, η Ελλάδα προσπαθεί να βγει από την κρίση χωρίς να έχει όμως σχεδιαστεί η επόμενη μέρα της εξόδου, ή αν θέλετε, η τυχόν νέα αντιμετώπιση μιας πιο βαθειάς οικονομικής κρίσης προερχόμενης αυτή τη φορά από την κατάρρευση του «εκκρεμές» ιταλικού τραπεζικού συστήματος.
Ενδεχομένως μια κατάρρευση του ιταλικού τραπεζικού συστήματος να φέρει ως επακόλουθο και τη διάλυση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μέχρι τώρα γνωρίζαμε.
Οι πέντε εν ζωή πρώην Πρόεδροι των Η.Π.Α., εμφανίζονται το περασμένο Σάββατο στο Κόλετς Στέισον του Τέξας, σε φιλανθρωπική εκδήλωση με στόχο να μαζευτούν χρήματα για τις περιοχές της «East Coast», της Ανατολικής Ακτής, οι οποίες καταστράφηκαν από τους πρόσφατους τυφώνες.
Φαντάζεστε το ενδεχόμενο, έστω για ένα εξάμηνο, οι 5 πρώην εν ζωή Έλληνες πρωθυπουργοί και οι νυν αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων να ένωναν δυνάμεις και να αντιμετώπιζαν από κοινού την ελληνική οικονομική κρίση ;
Θα βρισκόμασταν ή όχι στην έβδομη μνημονιακή χρονιά και στη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας;
Υστερόγραφο : Έχουμε αναρωτηθεί τι θα γινόταν στην Ελλάδα, αν ο Έλληνας κεντρικός τραπεζίτης, ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας, κατάθετε, ένα απόγευμα, στη Βουλή των Ελλήνων υπόμνημα, έστω και σε λιγότερες από τις 4200 σελίδες, εξηγώντας ακριβώς με ντοκουμέντα, τους λόγους που η ελληνική οικονομία χρεοκόπησε, αλλά και «δίνοντας» στον ελληνικό λαό τους ακριβείς λόγους της ένταξης της χώρας, στις 23 Απριλίου του 2010, στους μηχανισμούς στήριξης και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ;