Ο “πατέρας” του ιρακινού Κουρδιστάν Μπαρζανί και η παντελής εγκατάλειψη των Κούρδων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Τρισάθλιο ψευδέστατο τουρκικό δημοσίευμα σε βάρος της Κύπρου: Εθνικιστική εφημερίδα προσπαθεί να συνδέσει τη Λευκωσία με την πρόσφατη επίθεση του PKK στην Άγκυρα
Η Τουρκία δολοφονεί αμάχους στη Συρία: 27 νεκροί, ανάμεσα τους και παιδιά, από τους άνανδρους βομβαρδισμούς της Τουρκίας εναντίον των κουρδικών περιοχών
Ο πατέρας της αυτονομίας του Ιρακινού Κουρδιστάν Μασούντ Μπαρζανί ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την προεδρία της περιοχής, αφού το στοίχημά του να κερδίσει την ανεξαρτησία οδήγησε στην απώλεια σχεδόν όλων των εδαφών τα οποία διεκδικούσαν οι Κούρδοι από τη Βαγδάτη.
Παράλληλα, στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν τις μάχες, οι Κούρδοι δέχθηκαν να παραδώσουν στις ιρακινές δυνάμεις το στρατηγικής σημασίας μεθοριακό πέρασμα Φις- Χαμπούρ, που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία και τη Συρία και από το οποίο περνά ο αγωγός που μεταφέρει πετρέλαιο στον τουρκικό τερματικό σταθμό Τσεϊχάν. Το πέρασμα βρίσκεται στα όρια του Ιρακινού Κουρδιστάν.
Σε ένα κλίμα μεγάλης έντασης οι Κούρδοι βουλευτές συνεδρίασαν χθες κεκλεισμένων των θυρών στην Αρμπίλ, μετά την επιστολή του Μπαρζανί με την οποία τους ενημέρωνε ότι παραιτείται από πρόεδρος.
«Μετά την 1η Νοεμβρίου δεν θα ασκώ πλέον τα καθήκοντά μου και αρνούμαι να παραταθεί η θητεία μου», τόνισε ο Μπαρζανί στην επιστολή του.
Πρόσφατα το κουρδικό κοινοβούλιο είχε παγώσει τα προνόμια του Μπαρζανί μετά το δημοψήφισμα της 25ης Σεπτεμβρίου, που προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου κρίση μεταξύ της Αρμπίλ και της Βαγδάτης.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος η κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ έστειλε στρατεύματα για να ανακαταλάβουν όλες τις περιοχές που βρίσκονται εκτός της αυτόνομης περιοχής, τον έλεγχο των οποίων είχαν πάρει οι Κούρδοι αντάρτες μετά το 2003.
Σε διάστημα μερικών ημερών σχεδόν το σύνολο των εδαφών αυτών πέρασαν και πάλι στον έλεγχο της Βαγδάτης.
Ακόμη χειρότερα, η κεντρική κυβέρνηση έθεσε υπό τον έλεγχό της τις πετρελαιοπηγές του Κιρκούκ, που αποτελούσαν τη βασική πηγή εσόδων του χρεωμένου Ιρακινού Κουρδιστάν, επιφέροντας ένα σφοδρό πλήγμα στην οικονομική βιωσιμότητα του κουρδικού ονείρου για τη δημιουργία ενός κράτους.
Ο Μπαρζανί είχε πιστέψει ότι θα καταφέρει να επιβάλει το όνειρό του για ανεξαρτησία, παρά την άρνηση της διεθνούς κοινότητας να τον στηρίξει, με εξαίρεση το Ισραήλ.
Σε ηλικία 71 ετών, ο Μπαρζανί εξακολουθεί να φορά τη στολή των Κούρδων μαχητών και δηλώνει ότι «θα παραμείνω πεσμεργκά» και θα «υπερασπιστώ τα κεκτημένα του κουρδικού λαού».
Μετά την ανάγνωση της επιστολής του, το κοινοβούλιο μοίρασε προσωρινά τις εξουσίες του μέχρι τη διεξαγωγή προεδρικών εκλογών, η ημερομηνία των οποίων δεν έχει οριστεί ακόμη.
Η αντιπολίτευση, και κυρίως το κόμμα Γκοράν, επιθυμεί «μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», είναι αντίθετη στο μοίρασμα των εξουσιών που πρότειναν τα μεγαλύτερα κόμματα, το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP) του Μπαρζανί και το αντιπολιτευόμενο Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK).
Η θητεία του Μπαρζανί, του πρώτου εκλεγμένου προέδρου των Κούρδων, είχε λήξει το 2013 και παρατάθηκε κατά δύο χρόνια από το κοινοβούλιο. Συνέχισε να βρίσκεται στην προεδρία χωρίς να έχει ληφθεί επίσημη απόφαση σχετικά εξαιτίας του χάους στο οποίο βυθίστηκε το Ιράκ με την προέλαση του Ισλαμικού Κράτους το 2014.
Ο Μπαρζανί, απόγονος μιας γνωστής οικογένειας μαχητών υπέρ της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν, αποχωρεί χωρίς δόξα, την ώρα που πριν ένα μήνα ξεσήκωνε ακόμη τα πλήθη υποσχόμενος την ανεξαρτησία.
Απέδωσε σε «εσχάτη προδοσία» την απώλεια σχεδόν όλων των διαφιλονικούμενων εδαφών από τη Βαγδάτη, αναφερόμενος εμμέσως στους επικεφαλής του αντιπολιτευόμενου PUK, οι μαχητές του οποίου αποσύρθηκαν στις 16 Οκτωβρίου χωρίς να προβάλουν αντίσταση από το Κιρκούκ.
Σύμφωνα με διπλωμάτες, κατά τις συχνές του επισκέψεις στην Αρμπίλ πριν το δημοψήφισμα, ο Κασέμ Σουλεϊμανί, επικεφαλής των επιχειρήσεων στο εξωτερικών των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης, είχε προειδοποιήσει τον Μπαρζανί ότι θα αναγκαστεί να αποχωρήσει από την προεδρία, αν επιμείνει στο σχέδιό του να οργανώσει δημοψήφισμα.
Ωστόσο εκείνος δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του ούτε τις προειδοποιήσεις των Δυτικών χωρών, μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος σύμμαχός του, οι ΗΠΑ. Ούτε όμως κατάφερε να εκτιμήσει σε ποιο βαθμό το Ιράκ είχε αλλάξει μετά τις πολλές νίκες εναντίον του ΙΚ, ούτε είχε κατανοήσει ότι το εθνικό αίσθημα πληγώθηκε από την απόφασή του.
30/10/2017 12:08
ΑΠΕ-ΜΠΕ- AFP
Αρμπίλ