Λάθος η διάγνωση, λάθος και η «λύση»: Η Τουρκία οσμίζεται την αδυναμία και ορμά στο θύμα της




Του Ευστάθιου Αβρααμίδη

Η λανθασμένη διάγνωση στην ιατρική μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες τον ασθενή. Η λανθασμένη διάγνωση στην πολιτική, μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες έναν ολόκληρο λαό. Δυστυχώς στο Κυπριακό έχουν γίνει πολλές λανθασμένες διαγνώσεις και συνεπώς λανθασμένοι χειρισμοί.

Το πρώτο βασικό διαγνωστικό λάθος που γίνεται από πολλά στελέχη του πολιτικού προσωπικού που υποστηρίζουν ανανικού τύπου «λύσεις», αφορά τη φύση της Τουρκίας ως κράτους.

Το δεύτερο αφορά την ψευδαίσθηση ότι τάχα συνομιλούμε με τους Τουρκοκύπριους και ότι αυτοί έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις. Η Τουρκία είναι ένα βίαιο, αλαζονικό, γκεμπελικό κράτος. Η ιστορία της, παλαιά και πρόσφατη, μιλά από μόνη της. Είναι απρόβλεπτη, ασύδοτη και δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο. Οι προβοκάτσιες που βοηθούν τα διαχρονικά της σχέδια είναι κανόνας. Όσο πιο ισχυρή γίνεται και όσο μεγαλώνει το ανισοζύγιο δύναμης με την Ελλάδα, τόσο χειρότερη γίνεται και η συμπεριφορά της.

Η τουρκοκυπριακή ηγεσία από την άλλη, ποτέ δεν είχε δική της φωνή, ανεξάρτητη από την Τουρκία, ούτε στο παρελθόν, ούτε στο παρόν, ούτε πολύ περισσότερο στο μέλλον, δηλαδή μετά τη λύση. Η τουρκοκυπριακή κοινότητα είναι πολιτικό εργαλείο στα χέρια της Τουρκίας και αυτό το εργαλείο χρησιμοποιείται με τρόπο που να χειραγωγεί τους αφελείς Ελληνοκύπριους.

Οι πολιτικοί που έκαναν λάθος στα κριτήριά τους για το σχέδιο Ανάν, έκαναν λάθος και για τον Ερντογάν και για την Τουρκοκυπριακή ηγεσία. Ακούγαμε διθυράμβους για τον Ερντογάν, τον Ταλάτ και τον Ακιντζί. Κάνοντας τόσο απίστευτα λανθασμένες εκτιμήσεις που αφορούν τη φύση του κατακτητή και τη φύση του προβλήματος, οδηγηθήκαμε σε κραυγαλέα λάθη από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, με τη στήριξη ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, σε συνεχείς υποχωρήσεις για εξευμενισμό της Τουρκίας και σε μια επικίνδυνη αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Ανοίχτηκαν στον Ακιντζί όλες οι πόρτες.

Η «λύση» που προωθείται είναι ένα συνεταιρικό κράτος, όπου συνεταίρος θα είναι η Τουρκία και όχι οι Τουρκοκύπριοι. Ερώτημα: Εμπιστευόμαστε την Τουρκία, ώστε να την κάνουμε συνέταιρο του μέλλοντός μας; Πιστεύει κανείς ότι δεν θα χρησιμοποιήσει τα όπλα που της δόθηκαν στις «διαπραγματεύσεις» ειδικά στα θέματα της εσωτερικής διακυβέρνησης; Θα μας λυπηθεί; Η Τουρκία μέσω των βέτο και μέσω του Τούρκου εκ περιτροπής προέδρου κ.ά, θα ελέγχει την κεντρική κυβέρνηση του μελλοντικού προτεκτοράτου, συνεπώς και το ελεύθερο τώρα τμήμα. Είναι προφανές ότι λόγω της ισχύος και της εγγύτητας της, θα επιβάλλει τη θέλησή της, την παράλυση ή τη διάλυση του προτεκτοράτου.

Ο κυπριακός Ελληνισμός, χωρίς κράτος μετά τη «λύση», αδυνατώντας να πάρει οποιαδήποτε σοβαρή απόφαση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των Τούρκων στην κεντρική κυβέρνηση, αποκομμένος πια από την Ελλάδα, απομονωμένος στην άκρη αυτή της Μεσογείου όπου αναπτύσσονται συνεχώς νέα ισλαμιστικά κινήματα, θα υφίσταται τους εκβιασμούς της Τουρκίας και λόγω φόβου θα υποχωρεί συνεχώς, μέχρι να χαθεί. Χωρίς την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία θα «μετεξελιχθεί» σ’ ένα μη κράτος, πετάμε στα σκουπίδια τη μόνη ασπίδα που μας απέμεινε. Κάποιοι λένε ότι μέσα στην Ε.Ε. όλα θα διορθωθούν. Ακόμα ένα λάθος. Κατ’ αρχήν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα υπάρχει σε 10 με 20 χρόνια και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα υποστηρίζει τις «ευρωπαϊκές αξίες».

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πώς γίνονται τόσο μεγάλα λάθη. Κάποιοι μάλιστα τόσο πολύ εμπιστεύονται την Τουρκία, που θέλουν να περάσουν και τους αγωγούς φυσικού αερίου μέσω της, εξαρτώντας απολύτως την Κύπρο από τη Τουρκία και καταργώντας έτσι κάθε δικό μας έρεισμα στην περιοχή. Είναι καιρός να σταματήσουν οι ερασιτεχνικές «αναλύσεις» ή οι αναλύσεις που εκπορεύονται από τις γνωστές ξένες πρεσβείες. Να σταματήσουμε να βλέπουμε τα πράγματα όπως θα θέλαμε να είναι. Θα θέλαμε η Τουρκία να είναι ένα πολιτισμένο κράτος, αλλά δεν είναι. Θα θέλαμε να μπορούν οι Τουρκοκύπριοι να παίρνουν αποφάσεις και η Τουρκία να είναι μακριά, αλλά αυτό δεν ισχύει. Κράτη με τα χαρακτηριστικά της Τουρκίας δεν εξευμενίζονται με υποχωρήσεις, αλλά αποθρασύνονται.

Η Τουρκία οσμίζεται την αδυναμία και ορμά στο θύμα της. Πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε την πολιτική που εφαρμόζεται από τα δύο μεγάλα κόμματα και τον νυν Πρόεδρο και να θωρακιστούμε πολιτικά, υπερασπιζόμενοι πρώτα απ’ όλα την απειλούμενη Κυπριακή Δημοκρατία. Η νέα στρατηγική, που προτείνει για παράδειγμα ο Νικόλας Παπαδόπουλος, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, αλλά είναι αναγκαία, αφού η «λύση» που προωθείται είναι αυτοχειριασμός.

ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ APOPSEIS.COM

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: