Αποδεικνύεται περισσότερο φιλελεύθερος από σοσιαλιστής ο σοσιαλφιλελεύθερος Μακρόν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
του Alain Duhamel (*)
Το αριστερό πόδι του Εμανουέλ Μακρόν είναι βραχύτερο από το δεξί. Από τότε που ανέλαβε την εξουσία, ο νεαρός σοσιαλφιλελεύθερος πρόεδρος αποδεικνύεται περισσότερο φιλελεύθερος από σοσιαλιστής. Το αποδεικνύουν οι προϋπολογισμοί για το κράτος και την κοινωνική ασφάλιση, που συζητούνται αυτές τις ημέρες στην Εθνοσυνέλευση.
Αν έχει ήδη κατορθώσει να επιβάλει το κύρος του τόσο στη διεθνή σκηνή (Ευρώπη, σχέσεις με τον Τραμπ και τον Πούτιν) όσο και στη χώρα του (εργατικός κώδικας, προϋπολογισμός, μισθολογικές διαπραγματεύσεις), ο Μακρόν δεν έχει επιδείξει αυτό που ονόμαζε στην προεκλογική του εκστρατεία «καλή διάθεση». Αναζητεί περισσότερο την αποτελεσματικότητα παρά την αλληλεγγύη. Κουτσαίνει. Ανακοινώνει μέτρα υπέρ των πλουσίων, αλλά διστάζει να αποκαλύψει τις κοινωνικές του φιλοδοξίες. Ο υπουργός Οικονομικών Μπρινό Λε Μερ το είπε με σαφήνεια: «Η πενταετία αυτή πρέπει να μας βοηθήσει να τροποποιήσουμε τη θέση της επιχείρησης στην κοινωνία και τη θέση του κράτους στην οικονομία».
Θα απαντήσει βέβαια κανείς ότι ο Εμανουέλ Μακρόν κάνει ακριβώς αυτό που είχε αναγγείλει – κάτι διόλου συνηθισμένο μεταξύ των προέδρων της Γαλλίας – και ότι η ισορροπία μεταξύ φιλελεύθερου και κοινωνικού δεν μπορεί να κριθεί μέσα σε ένα πεντάμηνο. Πολλά από τα μέτρα που έχουν αναγγελθεί, άλλωστε, έχουν κοινωνικό χαρακτήρα. Και η μάχη που έχει ξεκινήσει για τη μαθητεία και την επαγγελματική εκπαίδευση είναι αποφασιστική. Η εξειδίκευση γίνεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το εργαλείο για την ένταξη και την προαγωγή στον κόσμο της εργασίας. Το αριστερό πόδι, λοιπόν, μοιάζει ατροφικό, αλλά δεν έχει ακρωτηριαστεί.
Σε κάθε περίπτωση, ο γάλλος πρόεδρος δίνει έμφαση στη μείωση των ελλειμμάτων και σε οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τις επιχειρήσεις και να διευκολύνει τις επενδύσεις. Με αυτή την έννοια, έχει κάτι από τον Ντομινίκ Στρος-Καν. Το ακούει κανείς στα αυθόρμητα σχόλιά του στη διάρκεια επισκέψεων ή συναντήσεών του, το παρατηρεί στην παρουσία του σε τηλεοπτικές πολιτικές εκπομπές: ο Εμανουέλ Μακρόν έχει κοινωνικούς στόχους, αλλά τα αυθόρμητα αντανακλαστικά του είναι πάνω απ’όλα οικονομικά και φιλελεύθερα. Στον έναν τομέα βαδίζει σταθερά, στον άλλο γλιστράει.
Αν λοιπόν ο Μακρόν δείχνει να έχει καθαρές ιδέες για το πώς θα απαλλαγεί η γαλλική οικονομία από τα βαρίδια της, δεν έχει ένα εξίσου σαφές κοινωνικό όραμα. Θέλει να μεταρρυθμίσει την επαγγελματική εκπαίδευση, να ανανεώσει τα πανεπιστήμια, να τροποποιήσει την αρχιτεκτονική του συνταξιοδοτικού συστήματος, αλλά τα μέτρα που έχει στο μυαλό του δεν ισοδυναμούν με ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, με μια κοινωνική φιλοσοφία, με ένα πολιτικό εγχείρημα. Εχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θέλει να μεταμορφώσει τη Γαλλία και το κάνει χωρίς να χάνει χρόνο. Ποια κοινωνία όμως θέλει να οικοδομήσει, ποιο κοινωνικό δόγμα θέλει να εφαρμόσει; Πότε θα εξηγήσει το κοινωνικό του όραμα;
(*) Ο Αλέν Ντιαμέλ είναι αρθρογράφος της Libération
(Πηγή: Libération)
ΜΜΗ, AΠΕ-ΜΠΕ