Του Κώστα Βενιζέλου
Η επιβολή δασμών στα προϊόντα που μεταφέρονται από τις ελεύθερες περιοχές, μέσω της Ειρηνευτικής Δύναμης, στους εγκλωβισμένους, εκ μέρους του κατοχικού καθεστώτος, δεν αφορά απλή κίνηση τακτικής ή ένα καπρίτσιο του. Αποτελεί απόφαση που συνδέεται με τις στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας στην Κύπρο και συνιστά συνέχεια των όσων ήδη έγιναν και γίνονται: ολοκλήρωση οικονομικού και διοικητικού, νομικός και δημογραφικού εκτουρκισμού των κατεχομένων («ιθαγένειες», υδατική σύνδεση και προγραμματιζόμενη ηλεκτρική διασύνδεση με Τουρκία, «νομικό σύστημα» κ.ά.). Έχει σχέση με την προσπάθεια ισλαμοποίησης των κατεχομένων, που γίνεται συστηματικά βάσει ολοκληρωμένου σχεδίου.
Το θέμα των εγκλωβισμένων είναι ανθρωπιστικό, αλλά αντιμετωπίζεται από το κατοχικό καθεστώς με βάση τον οδικό χάρτη της Άγκυρας για βαθμηδόν ενσωμάτωση της κατεχόμενης περιοχής στην Τουρκία, την οποία θέλει να καταστήσει πλήρως τουρκική επαρχία. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα της απόφασης και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η αποτελεσματικότερη, όμως, μέθοδος για να εδραιωθεί το νέο τετελεσμένο είναι να ακολουθηθεί η πεπατημένη: Δηλώσεις, καταγγελτικά διαβήματα και (α)κινητοποίηση των αρμοδίων και πολύ μπλα-μπλα στα τηλεοπτικά πάνελ. Τίποτε, δηλαδή, που να ενοχλεί την Άγκυρα, τίποτα που να έχει τα προσόντα να προκαλέσει την άρση των νέων τουρκικών μέτρων.
Χωρίς ουσιαστικά αντίμετρα, η πρόκληση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αν είναι να γίνει κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να αποφασιστεί αμέσως. Ποια μέτρα θα μπορούσαν να υιοθετηθούν, εδώ και τώρα;
Σε αυτή την ιστορία, πέραν από τον αδύναμο Ακιντζί, που μοιάζει με μπιμπελό στο ράφι της κατοχικής δύναμης, ο ρόλος της ΟΥΝΦΙΚΥΠ κινείται στη λογική των ίσων αποστάσεων μεταξύ του νόμιμου κράτους και του παράνομου μορφώματος των κατεχομένων. Ακόμη και στα θέματα που αφορούν στην εφαρμογή μιας συμφωνίας ή βασικές αρχές ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντιμετωπίζονται με τις γνωστές προσεγγίσεις, ότι λειτουργούν μεταξύ δυο χωριστών οντοτήτων, που υφίστανται και ασκούν εξουσία δίπλα-δίπλα.
Κοντολογίς, αποδέχονται την τουρκική εκδοχή για «τις πραγματικότητες» επί του εδάφους. Καιρός είναι, η Λευκωσία, να αφήσει τις διπλωματικές αβρότητες και να μεταφέρει ατόφια την οργή των Κυπρίων για τις τουρκικές ενέργειες και για την ένοχη υποστηρικτική των Τούρκων ανοχή των ΟΗΕδων.