Την (προεδρική) καρέκλα «ουκ ελάττω παραδώσω»: Όταν οι ηγέτες ξέρουν πότε να αποχωρούν…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Λευκωσία διαθέτει σχεδιασμό για θετικά δεδομένα στο Κυπριακό, για όλους, διαμηνύει ο Χριστοδουλίδη: Ελπίζει ότι θα υπάρξει επανάληψη των διαπραγματεύσεων
Κρίσιμες επαφές της Ολγκίν για Κυπριακό και Ευρωτουρκικά σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και Λευκωσία τις επομενες είκοσι ημέρες η απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ
Του Κώστα Βενιζέλου
Ο μεγάλος αντίπαλος του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Και ο Νίκος Αναστασιάδης πέραν των τρικλοποδιών που βάζει στον εαυτό του, δείχνει να έχει αγχωθεί όσο πλησιάζει το τέλος της πενταετίας.
Έχει αγχωθεί γιατί θέλει να επανεκλεγεί, παρόλο που η προτεραιότητα που έθεσε το 2013 ήταν να λύσει το Κυπριακό και να ορθοποδήσει η οικονομία. Στο δεύτερο έκανε βήματα μετά το κούρεμα και την ισοπέδωση του τραπεζικού συστήματος, αλλά διαπιστώνεται μια υπερβολή ως προς την παρουσίαση των αποτελεσμάτων.
Οι πολίτες άλλα βιώνουν στην πραγματική οικονομία από αυτά που αναφέρουν οι αριθμοί. Ως προς το Κυπριακό, αν και δεν οφείλεται σε αυτόν η μη επίτευξη συμφωνίας αλλά στην Τουρκία, είχε συνδέσει την παρουσία του στην Προεδρία με την επιτυχία/αποτυχία στο εθνικό θέμα. Αυτό που κατάφερε στο Κυπριακό είναι να αναδείξει την αποτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής που είναι ο βασικός εκφραστής της.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λοιπόν, τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του Αυγούστου με την επιστολή που απέστειλε σε επιλεγμένους αποδέκτες που του ασκούσαν κριτική. Όλοι οι αποδέκτες είναι υποστηρικτές της μιας από τις δυο προσεγγίσεις/ φιλοσοφίες που διαχρονικά υιοθετείται στο Κυπριακό. Σε αυτούς απευθύνθηκε γιατί είναι και οι πολιτικοί του φίλοι.
Μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής και του γεγονότος ότι είχε επισυνάψει και απόρρητα έγγραφα, πρακτικά συναντήσεων (ρώτησε τους συμμετέχοντες και ιδιαίτερα τους ξένους εάν συναινούν σε μια τέτοια εξέλιξη;), προκλήθηκε πολιτική έκρηξη στο εσωτερικό. Μέρες έσπευδαν οι συνεργάτες του να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, μέχρι που εξήγγειλε την προχθεσινή δήλωσή του. Με το γνωστό πλέον οργίλο ύφος του, ενημέρωσε τους πολίτες ότι «μέρες κάνει υπομονή» και λίγο-πολύ ζήτησε και τα ρέστα αντί να αναγνωρίσει το λάθος του. Όλη αυτή η ιστορία έχει για πολλούς επιβεβαιώσει μια σειρά ζητήματα και οδήγησε σε συμπεράσματα.
- Πρώτο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ανέχεται την κριτική. Με την παραμικρή αμφισβήτηση αντιδρά και αυτό μπορεί να τον οδηγήσει σε ενέργειες που έχουν επιπτώσεις, στην προκειμένη περίπτωση στο Κυπριακό.
- Δεύτερο και σημαντικότερο η ατζέντα του στην πολιτική είναι αυστηρά προσωπική. Αφορά στην καρέκλα και στη διατήρησή του στην εξουσία.
- Τρίτο, διαχωρίζει τους πολίτες και τις πολιτικές δυνάμεις σε κατηγορίες. Παρόλο που ο εκάστοτε Πρόεδρος καθηκόντων είναι «όλων των Κυπρίων», ενδιαφέρεται να ενημερώσει και να πείσει αυτούς που διαχρονικά είναι πολιτικά κοντά του. Τους υπόλοιπους, που ειρήσθω εν παρόδω είναι και το πλειοψηφικό ρεύμα, τους ξέγραψε.
- Τέταρτο, η επιστολή έφυγε από το προεδρικό «κατά κύματα». Σε κάποια στιγμή ένας από τους φακέλους πήγε με εντεταλμένο αγγελιαφόρο και στο ΑΚΕΛ. Γιατί; Δεοντολογικά δεν ήταν σωστή ενέργεια καθώς ο ίδιος φάκελος δεν έφθασε στα άλλα κόμματα. Θέλησε να διαχωρίσει το ΑΚΕΛ από τους υπόλοιπους προκαλώντας –ορθά– την αντίδραση του κόμματος αυτού. Έστειλε τον φάκελο περισσότερο για να τους εκθέσει. Αλλά η ηγεσία του ΑΚΕΛ πληρώνει τώρα την απόλυτη ταύτισή του με τον Νίκο Αναστασιάδη για μεγάλη χρονική διάρκεια. Σε κάποιες περιπτώσεις παρουσιαζόταν το κόμμα βασιλικότερο του Βασιλέως.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας φάνηκε από τη δήλωσή του πως δεν μπορεί να αναγνωρίσει το λάθος του. Έχει επιβεβαιώσει πως στην πολιτική δεν υπάρχουν όρια και φραγμοί. Είναι σαφές πως έχει αποφασίσει να επαναδιεκδικήσει την Προεδρία. Υπάρχει, ωστόσο, χρόνος να κάνει δεύτερες σκέψεις. Σε αυτό το πεδίο, κρίνονται και οι ηγέτες. Να ξέρουν πότε πρέπει να αποχωρήσουν.
ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ APOPSEIS.COM
