Τα έγγραφα για το Κυπριακό προκάλεσαν σάλο: H ανεπαρκής ενημέρωση των μελών του Εθνικού
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Κατσουρίδη
Συνεχίζεται ακόμα ο σάλος γύρω από την αποστολή εμπιστευτικών ή «εμπιστευτικών» εγγράφων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Νίκο Αναστασιάδη, σε σειρά ατόμων. ΄Όπως είπε ο ίδιος, πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Πέραν από τα πολλά ερωτήματα και ζητήματα τα οποία έχουν εγερθεί και συζητηθεί αυτές τις μέρες κατά κόρον, εγείρεται κατά τη γνώμη μου το εξής διαχρονικό ερώτημα. Το ερώτημα, το ζήτημα που έχει να κάνει με την λειτουργία και τον τρόπο χειρισμού του Εθνικού Συμβουλίου από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γράφω τον εκάστοτε γιατί παρ΄ όλον ότι έχει θεσμοθετηθεί ο τρόπος λειτουργίας του συμβουλευτικού αυτού σώματος, στην πράξη ο εκάστοτε Πρόεδρος μεταβάλλει τον τρόπο λειτουργίας του ανάλογα με την δική του προσωπική κρίση. Το γεγονός αυτό από μόνο του πλήττει σοβαρά τον θεσμό.
Η σταθερότητα στον τρόπο λειτουργίας, σύνθεσης και τακτής συνόδου ενός θεσμού, ιδιαίτερα συμβουλευτικού θεσμού, του προσδίδει σοβαρότητα, συνέχεια, αποτελεσματικότητα και σεβασμό. Δημιουργεί επίσης παράδοση, απαραίτητο στοιχείο για την εμπιστοσύνη προς ένα θεσμό και την αποδοτική λειτουργία του.
Αντιθέτως στην απουσία όλων των προαναφερθέντων και αν προστεθούν και άλλες αδυναμίες του σώματος, όπως οι διαρροές ή οι επίσημες δηλώσεις προς τα έξω όταν μέσα αποφασίζεται εχεμύθεια, οδηγούν το θεσμό σε μαρασμό και ανυποληψία. Οι διαρροές οι οποίες δυστυχώς επισυμβαίνουν διαχρονικά είναι ένα εξ΄ αντικειμένου αρνητικότατο στοιχείο το οποίο δημιουργεί μεταξύ άλλων κακών και τα εξής:
Πρώτον υπονομεύει κατά τρόπο σαρωτικό την εμπιστοσύνη του κόσμου προς το θεσμό και τα μέλη του.
Δεύτερον αποτελεί για τον εκάστοτε Πρόεδρο το τέλειο άλλοθι για να μην ενημερώνει επαρκώς ή πλήρως τα μέλη του σώματος. Αυτή η ανεπαρκής ενημέρωση των μελών του Εθνικού Συμβουλίου είναι και ο κύριος λόγος που ξέσπασε ο τελευταίος σάλος. Διότι από τη στιγμή που ο Πρόεδρος αποφάσισε να ενημερώσει επιλεκτικά μια ομάδα πολιτών, ανεξαρτήτως των λόγων που το έχει κάνει, έρχεται σε ρήξη με τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου τα οποία δεν έτυχαν της ίδιας ενημέρωσης.
Γιατί έστω και αν έχει δίκαιο ότι τους ενημέρωσε προφορικά σε πραγματικό χρόνο δεν είναι το ίδιο με τη γραπτή ενημέρωση. Την τελευταία έχεις την ευχέρεια να την μελετήσεις επαρκώς και ήρεμα και ψύχραιμα και με σιγουριά να εξάξεις τα ανάλογα συμπεράσματα.
Δεν ευσταθεί κατά συνέπεια η θέση προφορική ή γραπτή ενημέρωση, η ίδια ενημέρωση είναι. Προφανώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έδωσε στα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου όλα όσα έδωσε γραπτώς στην άγνωστη ομάδα πολιτών, από το φόβο διαρροών. Τελικά οι διαρροές δεν αποφεύχθηκαν. Όπως και ποτέ στο παρελθόν δεν έχει επιτευχθεί κάτι τέτοιο.
Όπως έχω γράψει κατ΄ επανάληψη, το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν του κυπριακού βρεθεί από παρόμοια ζητήματα. Από παραδείγματα δηλαδή όπου ο Πρόεδρος απέφυγε να ενημερώσει πλήρως το Εθνικό Συμβούλιο, φοβούμενος τις διαρροές οι οποίες όμως στο τέλος επισυνέβησαν.Είτε από πλευράς Τούρκων, είτε από πλευράς Ηνωμένων Εθνών.
Πέραν τούτου η ελλιπής ενημέρωση των μελών του Εθνικού Συμβουλίου καθιστά τα μέλη του ευάλωτα στην ενημέρωση από άλλες πηγές. Επιτρέπει ταυτόχρονα σε άλλους, όπως π.χ. οι Τούρκοι ή τ/κ ή παράγοντες του ΟΗΕ και της Ε.Ε. και άλλους να ενημερώνουν ή να διαρρέουν πληροφορίες όπως τους βολεύει ή συμφέρει.
Στάθηκα σε ορισμένες πτυχές της λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου και τις παράπλευρες συνέπειες από την ανορθόδοξη λειτουργία του για ένα και μοναδικό λόγο. Για να υποβάλω ότι η ορθή, σταθερή, συνεπής και τακτική σύγκλιση του και πλήρης ενημέρωση του, μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει.
Η αντίληψη του εκάστοτε Προέδρου ότι με συνεχείς προσαρμογές του τρόπου λειτουργίας του, δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για τον ίδιο αλλά και την Κύπρο, συνιστά αυταπάτη. Αυταπάτη διότι για να λειτουργήσει κάτι τέτοιο χρειάζεται συμμαχία ορισμένων πολιτικών δυνάμεων και προσώπων εντός του σώματος.
Οι συμμαχίες αυτές όμως είναι πρόσκαιρες και αμφίβολες, και με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε χειρότερες συγκρούσεις και ξεσπάσματα. Τα οποία προσβάλλουν και τον θεσμό, και την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία.