Στα μάτια του Μακρόν είδαμε τον Μεσσία, όπως τον Αλεξη κάποτε… Μύθος, “ξεπούλημα” ή σωτηρία;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Έλλης Αυξεντίου
Οι Γάλλοι είναι ένας λαός ιδιαίτερα υπερήφανος για μητρική του γλώσσα. Την Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017, ο Γάλλος πρωθυπυργός Εμανουήλ Μακρόν, έσπασε το γαλλικό “πρωτόκολλο” και ως ένδειξη σεβασμού ή εντυπωσιασμού, τίμησε τη χώρα μας και μίλησε ελληνικά, με φόντο την Πνύκα στο λόφο της Ακρόπολης.
Για κάποιους ήταν μια επίσκεψη με ισχυρή οικονομική διάσταση, αφού ο Μακρόν συνοδευόταν τόσο από το Γάλλο υπουργό οικονομικών, Μπρούνο Λεμέρ όσο και από 40 περίπου επιχειρηματίες, των μεγαλύτερων γαλλικών επιχειρήσεων. Για κάποιους άλλους, πάλι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια επίσκεψη μύθος ή ξεπούλημα. Κάποιοι πίστεψαν και πιστεύουν στο όραμα της ενοποιήσης των χωρών της Ευρωζώνης και κάποιοι άλλοι πιστεύουν στην αποτυχία του “οράματος Μακρόν”.
Προσωπικά δεν γνωρίζω αν τα παραμύθια γίνονται πραγματικότητα. Αυτό που γνωρίζω όμως, είναι πως η ομιλία στα ελληνικά, του εν λόγω πρωθυπουργού, περί δημοκρατίας και οράματος , ήταν και είναι τεράστια διαφήμιση για την ομορφότερη χώρα στον κόσμο, δηλαδή τη χώρα μας…
Την Ελλάδα μας, που έχουμε πάψει να τιμούμε και να αγαπάμε και χρειαζόμαστε τις επισκέψεις των ηγετών, άλλων χωρών για να θυμηθούμε τις ρίζες μας, τις καταβολές μας, για να κρατήσουμε τη φλόγα του ελληνισμού άσβεστη.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που από μόνοι μας, κατηγοριοποιούμε τους εαυτούς μας σε φακέλους, εκθειάζαμε, τον Μακρόν, και υποτιμούσαμε τον καθρέφτη μας, δηλαδή τον ίδιο μας τον πρωθυπουργό. Στα μάτια, του Εμανουήλ Μακρόν, μάλλον είδαμε το Μεσσία, όπως κάποτε τον είδαμε και στα μάτια του Αλέξη. Εκείνο το βράδυ στα προπύλαια, που περιμέναμε την ελπίδα και την ανάπτυξη. Εκείνο το βράδυ που σκίσαμε τα μνημόνια και καταργήσαμε τον Ένφια. Εκείνο το βράδυ που γυρίσαμε σελίδα. Εκείνο το βράδυ, που φώναξαμε “κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη”. Εκείνο το βράδυ που ξορκίσαμε την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαξαθλίωση.
Δεν συνειδητοποιήσαμε μάλλον όμως, πως την ίδια στιγμή που διαδικτυακά “υποτιμούσαμε” τον Αλέξη Τσίπρα, για τα λίγα αγγλικά του, για τον τρόπο συμπεριφοράς του και γοητευόμασταν από το Γάλλο πρωθυπουργό, ξεχάσαμε ότι παράλληλα, υποτιμούσαμε και τους ίδους μας τους εαυτούς. Τον ‘λίγο” Αλέξη, εμείς τον εκλέξαμε, όπως άκριβώς και τους ίδιους “λίγους” προκάτοχους του.
Και ναi μπορεί να φτάσαμε, στο “σημείο μηδέν”, του βάλτου που με ένα μόνο κουμπί, ενός υπολογιστή μας κλείνουν τις τράπεζες, μας μπλοκάρουν τους λογαρισμούς , με ένα άλλο μας παίρνουν τα σπίτια και μας πετάνε έξω απ’ αυτά, αλλά η Ελλάδα και ο Ελληνισμός δεν πεθαίνουν, αντιθέτως η κληρονομιά μας, είναι τεράστια και οφείλουμε να επενδύσουμε σ’ αυτήν. Τόσοι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Τόσοι και τόσοι Έλληνες θα μπορούσαν να διαπρέψουν στην Ελλάδα, αν τους αποδεχόμασταν και αν δεν είχαμε καταταχθεί, υπερ του κινήματος “ψόφα”…. Η “όαση” προσωπικά δεν πιστεύω πως είναι κρυμμένη σε άλλες πολιτείες, η απόσταση δεν είναι χιλιομετρική, είναι εσωτερική. Κι ακούει στις λέξεις ενότητα, ομοψυχία κι αποδοχή πραγματικότητας… Ίσως αλλάξουν πολλά αν στηρίξουμε πρώτα εμείς τους εαυτούς μας τη χώρα μας, τις επιχειρήσεις μας, τον τουρισμό μας, τους συμπολίτες μας….αν αγαπήσουμε και παλεψουμε τον τόπο μας, για τον τόπο μας… και ίσως η αρχή γίνει όταν νοιώσουμε πραγματικά περήφανοι γι αυτόν… όταν αφήσουμε τις ξόβεργες και αφεθούμε στο κελαήδημα… Το οφείλουμε σε εμάς, σε εσάς, στους προγόνους μας και στους απογόνους μας, στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον….